ყველაფერი 22 ნოემბერს დაიწყო.არც კი გახსოვს ალბათ ხო?
სამაგიეროდ მე მახსოვს,თანაც ყველაფერი...თითოეული გამოხედვა,თითოეული სიტყვა,ხმის ტემბრი...რა გეცვა იმ დღეს ეგეც კი მახსოვს.
პირველად მაშინ ვიგრძენი რაღაც უცნაური,რომ მომწერე მომენატრეო.ესიყო შენი პირველი თბილი სიტყვა და გულს იცი რა დაემართა? აქანდა,დაქანდა,მგონი დედამიწას გასცდა და ატმოსფეროში გაიჭრა უსასრულობისკენ...
გასცდა ჰორიზონტს,გასცდა ყველა საზღვარს და ერთიანად დაიწყო ფეთქვა.ოღონდ განსხვავება ის იყო რომ ამოუკიდებლად აღარ ფეთქავდა,ჩემი გული უკვე გაორმაგებული გულისცემით ბაგაბუგობდა.
ჩენი შეხვედრა მხოლოდ ,,გადაკოცნით" და უბრალო მოკითხვით შემოიფარგლებოდა.

20 იანვარს პირველად დადექი ჩემტან ერთად დაპირველად ვილაპარაკეთ ზუსტად 10 წუთის განმავლობაშო.
15 თებერვალს უბრალოდ სალაპარაკოდ გამიყვანე,ჭკუა დამარიგე და იმ დღეს ყველაზე ბედნიერი ვიყავი მთელს მსოფიოში...
ალბათ სისულელედ გეჩვენებათ,მაგრამ ადამიანისგან,რომელიც გიყვარს ყველა ჟესტი და ხველა შეხება გაბედნიერებს და გიხარია.მეც ბავშვივით მიხაროდა ყველაფერი რაც შენგან მიგრძვნია.

არ ვიცი ამ გრძნობას რა ერქვა,მაგრამ ვიცი,რომ არასდროს დამავიწყდება,რადგან განსაკუთრებული იყო.პირველი იყო...
დიაც!პირველი იყავი,ვინც მიყვარდა და პირველი არასდროს ავიწყდებათ.არ დამავიწყდება მეც.
ყველაფერი,საერთოდ ყველაფერი რაც შენს მიმართებაში განვიცადე ნამდვილი იყო და გულრწფელი.
ახლა რას ვამბობ შენზე გაინტერესებს? ვამბობ რომ მეზიზღები,ვამბობ რომ მზად ვარ დაგახრჩო როცა გხედავ,მაგრამ სინამდვილეში ასე არარის...იცი რატომ?უბრალოდ ვცდილობ დავფარო ის გრძნობა რაც შენთან მაკავშირებს.
არა შენ აღარ მიყვარხარ,მე უბრალოდ იმ გრძNობის დაფარვას ვცდილობ,რომელსაც ამ ,,პირველის მიმართ" ვგრძნობ.მე თვითონ ეს გრძნობა მიყვარს და მეყვარება ბოლომდე.

მე მახსოვს,მახსოვს ყველაფერი.შენ?შენ თუ გახსოვს?
-მახსოვს ელენე მახსოვს
-შენ,შენ აქ რასაკეთებ?
-მომენატრე
-მეც