ხანდახან სამყარო ისეთი არ არის როგორიც გვგონია ხანდახან ის რისიც გვწამს სიცრუეა. აი მანდ უკვე გულისტკივილს ვგრძნობთ თუმცა ეს ხომ ახალი განცდა არ არის.
ხალხი ცხოვრებას ვარდისფერი სათვალით უყურებს.
ჩემი აზრით აქაურობა სულ არ არის კარგი.თუნცა ამას ხომ უკვე ბევრიც ხვდება.
ამ სამყაროში არ გიცხოვრია თუ ირონიით აღსავსე ადამიანის თვალებში არ ჩაგიხედავს თუ ეს არ გაგიკეთებია ვერ მიხვდები ამდენად ირონიულ რატომ არის.
თუ ცხოვრების რამე გესმის მიხვდები რომ მას ატკინეს მას უყვარდაის სანაგვეზე მოისროლეს.მას სტკივა და ამას ირონიით ფარავს.
სულს ჩაღწეული ტკივილის განცდა მხოლოდ ამას გვიმზადებს ეს სამყარო? ნუთუ მხოლოდ ტკივილი უნდა შევიგრძნოთ.

მხოლოდ ჩვენთვის საყვარელი ადამიანები უნდა დავკარგოთ?
ეს კიდევ ერთი მტკივნეული საკითხია ადამიანები რომლებიც გიყვარს შენგან მიდიან გტკენენ შემდეგ კი ისეთი განცდა გეუფლება თითქოს დაგგლიჯეს,დაგანაწევრეს,მილიონი ჭრილობა მოგაყენეს და ზედ მარილი მოგაყარეს.
ნუთუ მხოლოდ ცრემლიუნდა იყოს ჩვენს თვალებზე??
კითხვები კითხვები ისევ ესკითხვები და ეს ქარი რომელიც თითქოს გულში მიყენებულ ჭრილობებს ნაზად ელამუნება.
წვიმავ სად ხარ? ჩემო მეგობარო სად გაქრი? ნუთუ შენც მიღალატე?შენც წახვედი არა? დამტოვე ? ალბათ შენც მოგწყინდი ისევე როგორც სხვებს მოვწყინდი.
ნუთუ შენც გამწირე სამუდამო ტკივილისთვის.
ქარო შენც?რატომ აღარ იძვრი რატომ არ მელმუნები სახეზე?
დედამიწაზე მარტო დამტოვეთ? არაუშავს იქნებ როგორმე მიწამ მაინც მიმიღოს.ცივო მიწავ გაემზადე ამაღამ ერთად ვიქნებით....
NiGhTcOrE