მენატრები,მიყვარხარ,მჭირდები ამ სამი გრძნობით დატვირთულს სევდა მაწვება ჩემი ბრალია ახლა რომ მენატრები მანამდე რომ მივმხვდარიყავი რა მოყვებოდა ჩემს უყურადღებობას ახლა ასე მტკივნეული არ იქნებოდა მონატრება ტკივილი გულის არეში ყელში „გაჭედლი“ ცრემლები, ცრემლები რომელსაც შეუძლიას გამანთავისუფლოს ტკივილისგან მაგრამ თვალებთან მოსული გარეთ გამოსვლას აღარ აპირებს და ისევ ჩემში რჩება ის ტკივილი რომელიც გულს მიფლეთს ნაწლებდ ყოფს და არ ვიცი როგორ ავაწყო ალბათ ვერც ვერასდროს ავაწყობ მაგრამ მაინც მაქვს იმედი რომ გამოჩნდება ვინმე ვინც მომეხმარება ავაწყო დანაწევრებული გული ბანალური სიტყვებია მაგრამ ბანალურობის გარეშე არ ვიცი ეს ტკივილი როგორ გადმოვცე ალბათ ვერც გადმოვცე.... ისევ და ისევ გამეორებული მენატრები ჩუმად ნათქვამი ჩურჩულით მარტო ჩემთვის გასაგონად ვიცი რომ ვერ გაიგებ და არც კი გაიფიქრებ რომ ვიღაცას სადღაც ტკივილამდ ენატრები ვერ განთავისუფლებული ცრემლებით ტირის მწვანე ბურთი რომელიც თითქმის მთელი დღეა ანათებს „მიშტერებული“ ყავისფერი თვალები ცრემლით აბჭყვიალებული მაგრამ არ გადმოყვენილი რამხელა ტკივილს იტევს გული რატომ გვიყვარდება ისინი ვინც ამის ღირსი არაა არაა ღირსი ყადეს ერთგული, მოსიყვარული დიდი მაგრამ მაინც ბავშვი დღევანდელ დროში პატარები ცდილობენ დიდობას მე კიდე ვცდილობ ვიყო ბავშვ გიჟი მხიარული ბავშვი და არა გადაპრანჭული მოზარდი უამრავი შეყვარებულით მე უბრალოდ ერთი მინდოდა ერთი და ნამდვილი სიყვარული, დაკარგული სიყვარული ყველაზე მწარეა როდესაც ხვდები რომ უკვე მართლაც მიუწვდომელია მარტო ოცნება შეგიძლია. წერისას ისევ ცრემლები მერევა და ამჯერად ნაწერი „ითხაპნება“ ბურუსდება და ბოლოს ტკივილით გაჟღენთილი პატარა ბურთულა მაგრამ მხოლოდ ერთი მაინც ვერ ვთავისუფლდები ტკივილისგან და რჩება ისევ ჩემში არ მინდა დავესგავსო ტიპიურ დეპრესიულ გოგოს მინდა უბრალოდ ამ ტკივილისგან გავნთავისუფლდე და ამას შევძლებ არ ვიცი როდის ან როგორ მაგრმ გავნთავსუპლდები ამ ტკივილისგან გავნთავისუფლდბი ვერგადმოყრილი ცრემლებიდანაც და ყელში გაჩხერილი ბრთისაგან ეს ყველაფერი წარსულს ჩაბარდება და ეს ტკივილი ერთ ერთი საშინელი მოგონება იქნება მაგრამ ერთად გატარებული დრო ჩემს გონებაში ლამაზ მოგონებად დარჩება....
ტკივილით სავსე ყავისფერი თვალები აწითლებული ლოყები და ჩაწითლებული თვალები მთაწმინდისკენ მიმართული ყავისფერი ტკივილითა და ცრემლით სავსე თვალები მაგრამ ამჯერად შეკავებული ცრემლით სავსე ეს მე მეგონა შეკავებული თორებ წერისდროს ვერც გავიაზრე ისე დაუნამავს ცრემლებს სიცხისგან აწითლებული ლოყები ლეფტოპს ვხურავ და ცხელი ჩაით სავსე ჭიქას ხელებს შორის ვიქცევ მაგრად ვუჭერ ხელებს და ისევ შენთან მოვდივარ ფიქრებით არადა სულ ახლახანს გამოვერკვიე ფიქრებში ისევ შენთან ვარ მაგრამ კარის ხმა ღრუბლებიდან ძირს მაგდებს და მალევე ვიმშრალებ ცრემლიან თვალებს ჩაწითლებულ თვალებს ვერ ვმალავ და ვამბობ რომ სიცხიდან არის გამოწვეული და მართალიც არის მაგრამ ცრემლების გამო უფროა ჩაწითლებული ვიდრე სიცხის..... ისევ ტკივილი მუდამ ტკივილი მანამ მაინც სანამ არ დაგივიწყებ მაგრამ შევძლებ კი ამას? არ ვიცი ალბათ შევძლებ ყოველ შეთხვევაში იმედს ვიტოვებ რომ დაგივიწყებ ან შევეჩვევი მაინც ამ ტკივის არ იქნეა ასეთი აუტანელი „დრო არ კურნავ ის უბრალოდ გვაჩევს ტკივილთან ცხოვრებას“ მეც ამას ვაპირებ
მიყვარხარ, მენატრები, მჭირდები.....