ახალი წლის ჯადოსნურ ღამეს თან უამრავი არომატი ახლავს, რომელთა განცალკევება თუ დახარისხება ხშირ შემთხვევაში შეუძლებელია, ის ზოგჯერ სავსეა გამარჯვებებითა და სიხარულით, ზოგჯერ კი სინანულის არომატი აქვს, როცა ხვდები რომ წინა წელს რაღაც დაგაკლდა, ზოგჯერ იმედის სუნი უდის, ზოგჯერ მარცხისა და კატასტროფების. თუმცა არსებობს ზოგადი წესები, რომლებიც არასოდეს იცვლება: ეს არომატები თითოეული ადამიანისთვის განსხვავებულია და ყოველთვის არის ერთი სპეციფიური არომატი თითოეული წლისთვის, რომელიც სხვა წელს არასოდეს ექნება.
შენს ახალ წელს შესაძლოა ტყის არომატი აქვს - ცოცხალი ნაძვის ხე შენს ოთახში, აეროზოლის გრილი სურნელი, ჩემსას კი მკვდარი ხეების სუნი ასდის, შენი შეიძლება თბილია, ჩემი კი ცივი და მშრალი, თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ შენზე უარესი ვარ! ტყის სურნელი, რომელიც თავბრუს გახვევს და უამრავ სასიამოვნო გრძნობას აღძრავს ქვეცნობიერში არასდროს ჩნდება ნორჩი ყლორტების გადამტვრევის გარეშე, რომლებიც ან შენს ფეხქვეშ კვდებიან ან თავად კლავ მათ საკუთარი სიამოვნებისთვის; ისინი კვდებიან, მათი გათელილი სხეულებისგან გამოჟონილი საუცხოო სურნელი კი ყნოსვას გიტკბობს და წარმოუდგენელ სიმშვიდეს განიჭებს... არც სითბოა ახალი წლის თანმდევი - სამყარო სუსხიანი დამპყრობლების მსხვერპლი ხდება, მწვანე პლანეტა აქა-იქ ფერს იცვლის და უჩვეულოდ თვალისმომჭრელი საბნით იფარება, იგრძნობა ზამთრის მშრალი, თუმცა უზომოდ ტკბილი ჰაერი, რომელიც თითქოს არ გყოფნის და ცდილობ მეტი ისუნთქო, რომელიც ყოველ ჩასუნთქვაზე ისეთივე ახალი და ტკბილია...
ვიღაცის არომატი შესაძლოა მდგომარეობიდან ან შეხედულებებიდან გამომდინარეობდეს საკუთარი თავისა და სამყაროს შესახებ. მათთვის ჰაერში სიკვდილის სუნი ტრიალებს, თითოეული მიმავალი წელი ხომ კვდება და აღარასოდეს განმეორდება, უფრო მეტიც, შესაძლოა ისინი დაგავიწყდეს კიდეც თუ სამახსოვროდ რაიმე განსაკუთრებული მიზეზი არ არსებობს. მწუხარებისა და სევდის ჩახუთულ სუნს ვერსად ემალებიან და უნებურად თავად ხდებიან საკუთარი თავის მსხვერპლნი, მათთვის არასდროს არაფერი იცვლება. მეორე ნაწილი კი ახალი დასაწყისის არომატს გრძნობს, რადგან უფრო მომავალ წელს ეგებება, ვიდრე წამსვლელს ემშვიდობება. ახალი წელი მათთვის ჩვილია, რომელიც მხოლოდ 365 დღე ცოცხლობს და კარგად ხვდებიან, რომ მის თითოეულ დღეს განსაკუთრებული სისათუთით უნდა მოეპყრონ. პოზიტივის, იმედებისა და ოცნებების არომატები ირევა ერთმანეთში და მათ წინაშე წარმოუდგენელ შესაძლებლობებს შლის.
ჩემი მგრძნობელობა განსხვავებულია, ის არ ეკუთვნის არცერთ ზემოთ ჩამოთვლილ კატეგორიას, რადგან მე არ მიზიდავს ხელოვნური არომატები, არც ოცნებებზე აწყობილი ლაღი ფერები... მე რეალისტი ვარ, ჩემი ახალი წელი სავსეა ნაცნობი არომატებით ადამიანებისა, რომლებიც ჩემთვის ძვირფასია, რომლებიც ყველაფრად მიღირს - სიყვარულის არომატი ერთ პატარა ოთახში შეკრებილი ოჯახისა, რომლებიც ერთმანეთს აფასებენ და უფრთხილდებიან. ერთგულების სურნელი აქვს ჩემს ახალ წელს, როდესაც მზად ხარ შენს გვერდით მდგომს თვალდახუჭული მიჰყვე და იმდენად შეგიძლია მისი ნდობა, ეჭვი არასოდეს შეგეპარება, რომ სწორ გზას ასცდი; მყარი სულიერი კავშირის არომატი, რომელიც ყველგან იგრძნობა და ნებისმიერ ადგილას მიაგნებ მას, ყველასგან გამოარჩევ და სხვაში არასოდეს აგერევა; ჰაერში გაფანტული სამუდამო ტრფობის არომატი, როცა მის მუხლებზე მოკალათეული ანთებული ბუხრის წინ ზიხარ ჩაის ფინჯნით ხელში და გინდა, რომ წამი გაყინო, რათა ეს მომენტი სამუდამოდ გაგრძელდეს. ჩემს ახალ წელს წრფელი გრძნობების არომატი აქვს, რომლებსაც ფერებიც აქვთ და სხეულებიც; წელს კი მას სრულიად ახალი არომატი შეემატა, რომელსაც უკვე ვგრძნობ ჰაერში, მას დაუწერელი წიგნის სუნი უდის - ულამაზესი ფერებით გაფორმებული წიგნის, რომელიც მე უნდა შევავსო; სისუფთავის, უბიწოების სურნელი აქვს, რომელიც გონებას მაკარგვინებს და ვხვდები, რომ როცა ამ წლის უკანასკნელი წამი ჩამოჰკრავს, მე საკუთარი ცხოვრების წიგნის წერას დავიწყებ. არომატი, რომელსაც თან ახლავს მოლოდინების, ახალი გამოწვევებისა და სამომავლო მიღწევების უსაზღვროდ ტკბილი სურნელი, რომელსაც ვერ ელევი; სუნი, რომელიც უთქმელად გათრობს... ეს ის არომატია, რომელიც ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ იგრძნობა, მხოლოდ ერთხელ გაქვს შანსი შენი წიგნი ისე დაწერო, როგორც შენ თვლი საჭიროდ. ამიტომაც წელს, ჩემი ახალი წლის არომატი დაუწერელი წიგნის სურნელია!