''ახალი წლის არომატი''

ახალი წელი დგებოდა... გარეთ ციოდა, სახლში კი თბილოდა... ყველას გულში ბედნიერების ცეცხლი ენთო და გიზგიზებდა ჩაუბჟუტავად, ჩაუფერფლავად... ოთახი უცნაური არომატით ივსებოდა...
ერთი იცინოდა, მეორე მღეროდა, მესამე ცეკვავდა, მეოთხე ფანჯარასთან იდგა და ფეიერვერკების ყურებით ტკბებოდა, მეხუთე მაგიდის ქვეშ იყო შემძვრალი, მეექვსეს ხელში გოზინაყის ნაჭერი ჰქონდა მომზადებული, ენის წვერზე კი ტრადიციული ''ტკბილად დამიბერდი'' ედგა, მეშვიდე ადგილზე ხტუნაობდა, მერვე ნაძვის ხეს არ აშორებდა თვალს, თოვლის პაპას მალულად რომ არ მოეტანა საჩუქარი და ისევ ისე არ გაპარულიყო, როგორც წინა წლებში, ერთიც ტელევიზორში ტელეწამყვანთან ერთად ითვლიდა ათიდან უკან... მაგრამ ერთსაც, მეორესაც, მესამესაც, მეოთხესაც, მეხუთესაც, მეექვსესაც, მეშვიდესაც და მერვესაც ერთნაირად უღუტუნებდათ ცხვირთან ახალი წლის არომატი...

ციტრუსების არომატი
ერთმა მაშინვე მაგიდაზე დადებული მინის ლამაზი, გამჭვირვალე ვაზისკენ გაიხედა, რომელშიც ერთმანეთზე სხვადასხვაგვარი ციტრუსი ელაგა. მოგეჩვენებოდა, თითქოს ფორთოხლის ყვითელი ელფერი ანათებდა იქაურობას, ლიმონი კი მჟავე ნოტების აკორდს უკრავდა ჰაერში. ფეიხოა თავის ტკბილ-მწარე გემოს თანაბრად უყოფდა ორივეს და ახალი წლის არომატიც უფრო და უფრო უჩვეულო ხდებოდა. აქ არაფერი იყო საახალწლო, მაგრამ ახალი წელი იყო თითოეული მათგანი. ვერაფერს ნახავდი სანტას მოტანილს, მაგრამ ლაპლანდიის სურნელი მაინც თითოეულს ჰქონდა.
იმ ერთს თავის ფანტაზიებზე ხმით გაეცინა და პირიც მსწრაფლ აევსო უკვე ნაცნობი არომატით...

ნამწვის არომატი
მეორემ სიმღერა შეწყვიტა და ხელის მოძრაობაც შეანელა. თითებში შუშხუნა ჰქონდა მოქცეული, რომელიც ირგვლივ ოქროსფერ სხივებს ისვრიდა. არომატის ბწრყინვალე შარავანდედიც მის გარშემო შეკრულიყო. ყოველ სხივს თავისი სურნელით ტვირთავდა და გულუხვად უზიარებდა გარშემომყოფებს იმ ბედნიერებას, რომელიც მის დანახვაზე ღვივდებოდა თითოეულის გულში.
შუშხუნა ჩაიწვა და ნამწვის არომატი დატრიალდა... არადა იმ მეორეს ეგონა, რომ ახალი წლის იყო, რომ მან მოიტანა ეს სასიამოვნო სურნელი... ის იყო, გადაწყვიტა, შევცდიო და კვლავ სიმღერა განაგრძო, რომ ხმა რაღაცამ ჩაუხშო...
ეს ახალი წლის არომატი იყო.

ყვავილების არომატი
მესამე გატაცებით ცეკვავდა, მაგრამ ყელთან მოტრიალე არომატმა ცეკვის შეწყვეტა აიძულა. თორმეტს რამდენიმე წუთი აკლდა. მესამემ თავისი ხელის გულები დასუნა, მაგრამ უცებ ჩათვალა, რომ ეს ახალი წლის არომატი იყო. ალბათ სულ არ დაუკვირდებოდა ამას, მეორე დღეს კი უბრალოდ იტყოდა, რომ საახალწლო სიგიჟის ნაწილი იყო ეს ყველაფერი, თუმცა მიხვდა სინამდვილეში რის სურნელსაც აფრქვევდა. ეს საგანგებოდ სააახალწლოდ ნაყიდი სუნამოს არომატი იყო. ისეთ გრძნობას გიქმნიდა, თითქოს ყვავილების წარმტაც ბაღში იყავი.
მესამემ ცეკვა განაგრძო, მაგრამ უცებ გარეთ თოვა დაიწყო და ყველა ყვავილი თოვლის საფარის ქვეშ მოექცა...
ახალი წელი თავის არომატით ატყობინებდა მასპინძლებს, რომ არ დაიგვიანებდა...

დენთის არომატი
მეოთხემ ოდნავ გაღებული კარი მაშინვე მიხურა, მაგრამ სახლში შემოსვლა მაინც მოასწრო დენთის მძაფრმა არომატმა. ცხვირზე ხელი უნდა აეფარებინა, მაგრამ უცებ იგრძნო, რომ ესიამოვნა. რაღაც მოგონებებიც წამოუტივტივდა გონებაში. დეჟავუმ ადგილზე დაატრიალა და მიხვდა, რომ ამ სურნელს ყოველ ახალ წელს გრძნობდა. ასაფეთქებლების ბათქა-ბუთქს ირგვლივ წუილი გაჰქონდა.
მეოთხემ კარები ახლა კი თამამად გამოაღო და ყურადღება არ მიაქცია მეგობრის შეძახილს, დახურე, ცივაო... სიცივეს ეს ტკბილი არომატი შერეოდა და სულაც აღარ იყო ცივი.
მან თვალები დახუჭა და ფილტვებში ახალი წლის სურნელი შეუშვა.

მტვრის არომატი
მეხუთე შეეცადა უფრო კომფორტულად მოთავსებულიყო იატაკზე, ფეხი რომ გაუსრიალდა. მტვრის ფენა ჰაერში გაეზავა და მან რაღაც ახალი წლის არომატის მსგავსი იგრძნო. უხილავი ნაწილაკები გარშემო ქაოსურად დაქროდნენ, ერთმანეთს ერეოდნენ და ისევ შორდებოდნენ. მეხუთემ ჩათვალა, რომ უბრალოდ იატაკი ვერ გამოწმინდეს ნორმალურად და აქ ახალი წელი არაფერ შუაში იყო, მაგრამ...
მაგრამ როცა მაგიდის ფეხს თითი გაუსვა და ის ცხვირთან მიიტანა, გააკანკალა. ზამთრის სუსხი მოსასხამივით შემოეხვია მხრებზე. თითქოს ახალი წელი ესალმებოდა მას...

გოზინაყის არომატი
მეექვსეს უკვე ლოდინი უჭირდა. ადგილზე ცმუკავდა, მოტკბო, წებოვანმა არომატმა წინ რომ ჩაუქროლა. ამ არეულობაში შემთხვევით გოზინაყი გაესვა ცხვირზე. გაეცინა, ვეღარ მოითმინა და პატარა კუთხე მოაჭამა. ახლა უფრო გაუმძაფრდა მოლოდინი, თითქოს თოვლის დიდი მასა გადაეყლაპა. თაფლმა მის პირში დაიწყო დნობა, როგორც ფიფქებმა იციან ხოლმე ჩვენს ხელისგულებზე.
მეექვსემ სხვებს გადახედა და მიხვდა, რომ მათაც იგივე ემართებოდათ. ცდუნებას ვერ სძლია და კიდევ ერთხელ მიიტანა პირთან გოზინაყის ნაჭერი.
ახალი წლის არომატი ეშმაკური ხერხებით ცდილობდა მის შეცდენას და ეს მშვენივრად გამოსდიოდა კიდეც.

ფიჭვის არომატი
მეშვიდემ მწვანე ფიჭვის ტოტი დაყნოსა და უკან დაიხია. ცხვირში რაღაც უსიამოვნო შეუძვრა. მაშინვე დააცემინა და შედარებით შვება იგრძნო, მაგრამ ახლა უკვე თან სდევდა ფიჭვის არომატი. სახეზე ხელები ჩამოისვა და შეშინებულმა დედისთვის დაძახება გადაწყვიტა, მაგრამ მერე მიხვდა, რომ ასე არ შეიძლებოდა. ახალი წელი მასში შეღწევას ცდილობდა, ის კი უძალიანდებოდა.
ის უფრო მიჩოჩდა ფიჭვთან და წიწვებზე წაეთამაშა. სათამაშოები აჟღარუნდნენ და მეშვიდემ ახალი წლის ხმასთან ერთად არომატიც ამოიცნო.

ყველაფრის არომატი
მერვემ მხედველობა მოადუნა და ტელევიზორსაც თვალი მოაშორა. იგრძნო, როგორ აბრუებდა სურნელების ნარევი. ყოველი მხრიდან ტყვიებივით ესროდნენ ერთმანეთისგან განსხვავებულ არომატებს და მალე ყველა ერთად დაფარავდა მას.
ეგონა, რომ ტყეში დაიკარგა, დაღლილი და დაქანცული კი ერთ ფიჭვთან მიწვა და მის ძირში დადო თავი, ფიჭვის ტოტებიდან თაფლი წვეთავდა, იქაურობა მტვრით დაფარულიყო, ირგვლივ ასაფეთქებლებს აფეთქებდნენ, მისი მკლავებიდან ყლორტები გამოდიოდა, ორად იყოფოდა და ყვავილებს იბამდა, მის გარშემო ცეცხლი ენთო და დამწვრის სუნი ყელში კოცონს უნთებდა, პირში კი მჟავე გემო უტრიალებდა და ოცნების, მოლოდინის, ბედნიერების ხელშეუხებელ გარსში გახვეულიყო.
ჯერ ვერაფრით მიხვდა, რისი ბრალი იყო მისი ეს წარმოსახვა...
მერე კი საათს შეხედა და ბაგეებზე ძნელად შესამჩნევმა ღიმილმა გადაურბინა...

ახალი წელი დგებოდა... გარეთ ციოდა, სახლში კი თბილოდა... ყველას გულში ბედნიერების ცეცხლი ენთო და გიზგიზებდა ჩაუბჟუტავად, ჩაუფერფლავად... ოთახი ციტრუსების, ნამწვის, მტვრის, დენთის, გოზინაყის, ფიჭვის, ყვავილების არომატით ივსებოდა...
დიდმა და პატარა ისარმა ერთმანეთი იპოვეს!
თორმეტი შესრულდა!

პ.ს. ვეცადე ისეთი გამოსულიყო, როგორიც მინდოდა.
გამომივიდა თუ არა, ეს თქვენ შეაფასეთ.
ჩემთვის კი ახალ წელს ამ ყველაფრის არომატი აქვს.