მთელი დღე და მთელი ღამე, რომ აქ ვიჯდე და ასე უმოქმედოდ უაზროდ გავყურებდე ამ ხედს მაინც არ მომბეზრდება.
ხეზე გაკიდებული საქანელა, ფეხქვეშ ხრაშუნა თოვლი და ახალიწლის სურნელი.
წლევანდელ წლამდე ახალი წელი ჩემთვის მხოლოდ უბრალო დღესასწაული იყო. ერთ მდღიანი გართობა და დილით "პახმელია", თუმც იმის შემდეგ რაც აღმოვაჩინე რომ ახალ წელს მარტო უნდა შევხვდე, ოჯახის, საყვარელი ადამიანების გარეშე თითქოს სხვა არომატი, სხვა განცდები შეიძინა ჩემთვის ამ დღესასწაულმა.

სვანეთის მთებში ერთ პატარა სოფლის სახლში სიმშვიდეში და სრულ ჰარმონიაში ველოდები 12სათის დადგომას და თითქოს ბედნიერების არომატიც იზრდებაა ჩემში.

სახლთან ძალიან ახლოს საქანელაზე ვზივარ და ვფიქრობ, ჩემი 17წლიანი ცხოვრების განმავლობაში რატომ გადავწყვიტე ახალ წელს ასეთ სიმშვიდეში შევხვედროდი.


გასაკვირია, გასაოცარია, უცნაურია.
წესით ახალი წელი ხმაურთან წვეულებასთან ხალხმრავლობასთან ასოცირდება, მაგრამ ჩემთვის ეს ახალი წელი სიმშვიდესთან და ბედნიერებასთან ასოცირდება......

ახლა როცა 12სათია და მე ისევ საქანელლაზე ვკატაობ ვგრძნობ როგორ ივსება ჩემი სული, ჩემი სხეული ბედნიერების სიმშვიდის სურნელით.

და მაინც ვფიქრობ, რომ ახალი წელი ეს ახალი შანსია ცხოვრება დამშვიდებული სულით ხელახლა, რომ დავიწყოთ!