ვგრძნობ ახალი წელი შემოდის ახალი იმედებითა და გამოწვევებით. სხეული მევსება ნეტარი გრძნობით: სითბოთი და სიყვარულით, მაგრამ ეს ის არ არის რასაც ახალი წლისგან ველი. თითქოს არომატი გამქრალა, ვერ ვგრძნობ იმ სურნელს ახალი წლის რომ ჰქვია. ვუყურებ ჩემს ოჯახს და თითქოს დანაკლისს ვგრძნობ. ჰაერი არ არის გაჟღენთილი ჩვეული არომატით...

ხმაური...
ფეიერვერკი...
მილოცვები...
რაღაც მაკლია...
თვალებს ვხუჭავ და ვცდილობ ასე შევიგრძნო ახალი წელი...
პატარა ხელები მეხება და დინას წკრიალა ხმა ჩამესმის:

-ახალ წელს გილოცავ დეიდა!
ბავშვი ხელში ამყავს და მის სურნელს შევიგრძნობ: სისუფთავის, სისპეტაკის, რწმენის და მომავალი იმედების სურნელი ასდის...
ვხვდები რომ შევივსე, ვგრძნობ ახალი წლის ჯადოსნურ ძალას.
დინას თვალებში ვუყურებ, ვხედავ მის აღფრთოვანებას, მოლოდინს, თოვლის ბაბუას საჩუქარზე ფიქრს. თვალებში პატარა ეშმაკუნა ჭინკები უხტის და ნაძვის ხისკენ ჩუმათ მიმითითებს, მეც თამაშში ვყვები და გრინჩივით მივიპარები ნაძვის ხისკენ და დინას საჩუქარს ვიპარავ. დინასთან ერთად კუთხეში ვიმალები და საჩუქარს ვხსნი. დინამ ბავშვობაში დამაბრუნდა და ახალი წლის დანიშნულება: ბავშვობა, სილაღე, მხიარულება გამახსენა...
ახლა კი მეც ვგრძნობ ჯადოსნურ ახალ წელს. უკვე სრულად აღვიქვამ გარშემომყოფთა მხიარულებას, ვივსები და ვმთლიანდები. ახალი წელი ჩემშია და მე მას ხელით ვეხები. ვგრზნობ რომ მას ბავშვის სურნელი ასდის: სისპეტაკის, იმედის, რწმენის.

კეთილი იყოს შენი მობრძანება 2017 წელო!!!

მე გგრძნობ!
მე გელი!

ამ საიტზე საერთოდ არ ვაპირებდი სიახლის ატვირთვას, მაგრამ დღეს ძალიან დიდი სურვილი გამიჩნდა კონკურსგარეშე ჩემი ახალი წლის არომატი გადმომეცა სიტყვებით. ბოლო 3 წლის განმავლობაში ეს ჩემი პირველი ჩანახატია და ძალიან მკაცრად ნუ შეაფასებთ (თუ შეაფასებთ)