მეშინია იმ დღის,როცა შენს ცხოვრებაში გამოჩნდება ის ვისაც მთელ გულს მისცემ...
მეშინია იმ დღის,როცა შენი ღიმილის მიზეზი ვიღაც სხვა იქნება და არა მე...
მეშინია იმ დღის, როცა სულიერად ნაწილებად დავიშლები. გზა აბნეული და გონება ამღვრეული ვიღაცის ღიმილი დამათრობს...
მეშინია იმ დღის, როცა იმ ვიღაცის ცხოვრების მეგზური გავხდები და ეს ვიღაც შენ არ იქნები...
მეშინია იმ დღის,როცა მე ვიღაცის მკლავებში აღმოვჩნდები...
მეშინია იმ დღის,როცა მსოფლიოში ყველაზე ლამაზ სიტყვას "დედას" დამიძახებს და გაბრწყინებული თვალებით შემომხედავს პატარა სასწაული. მე კი მას შევხედავ თან ბედნიერი და თან სევდიანი მზერით. ჩავეხუტები,მის სურნელს ღმად შევისუნთქავ. თვალებში ცრემლები მომადგება რადგან მას არც შენი მზერა ექნება და არც შენი სურნელი. მას მხოლოდ ჩემი სურნელი ექნება და იმის ვინც ახლა შენს ადგილს იკავებს ჩემს გვერდით...
მეშინია იმ დღის,როცა შენი ღიმილი აღარ გამახარებს...
მეშინია იმ დღის,როცა შენი ნახვა ჩემი გულის ძგერის აჩქარების მიზეზი აღარ იქნება...
მეშინია იმ დღის, როცა ჩემი გონება შენით აღარ ისუნთქებს...
მეშინია იმ დღის,როცა დილა შენ გარეშე დაიწყება და ღამე შენს გარეშე დაღამდება...
მეშინია იმ დღის, როცა თვალებს დავხუჭავ და ბოლო წამს მაინც შენი სახე გაირბენს ბნელში.გულში კი საშინლად მწველი ტკივილი დაიდებს ბინას.