საათები
წუთები
წამები
და კიდევ ერთი წელი ემატება ჩემი არსებობის პერიოდს, რომლის დახასიათებაც ყველაზე მეტად მიჭირს. ალბათ ბედნიერი ჰქვია, ცოტა რთულიც, განსხვავებულიც. ასეა თუ ისე, მოლოცვებით, კეთილი სურვილებითა და საჩუქრებით გადატვირთულ დღემდე სულ ცოტა მაშორებს. არ ვიცი უნდა მიხაროდეს თუ არა.
იქნებ - კი
იქნებ -არა
ვინ იცის? თუმცა, ვის არ უხარია საყვარელი ადამიანების გაღიმებული სახეების ნახვა, მათი ნათქვამი თბილი სიტყვების მოსმენა, ან თუნდაც სასურველი ნივთების მიღება? ალბათ ასეა. ზუსტად ვერაფერს ვიტყვი.
მეც მომილოცავენ. მისურვებენ ბედნიერებას, ჯანმრთელობას, ოცნებების ახდენას. არ დაინანებენ ბანალურობას. თუმცა, საყვარელი ადამიანებისგან ბანალურიც კი ყველაზე განსხვავებულად გვეჩვენება და სულის ჩაბნელებულ კუთხეებს ცოტახნით მკვეთრი შუქით გვინათებს.
ვზივარ და ვიცდი.
ვფიქრობ
რა იქნებოდა ეს დღე ჩემი სამყაროში მოვლინების ნაცვლად, ერთი ჩვეულებრივი დღე რომ ყოფილიყო. ალბათ არც არაფერი შეიცვლებოდა. ყველაფერი ისევ ისეთი იქნებოდა, შეიძლება უკეთესიც, ან უარესი. წარმოდგენა არ მაქვს და არც მინდა დიდად თავი ავიტკიო ამაზე ფიქრით. ალბათ ასე იყო საჭირო. ვზივარ და ველოდები
ველოდები პირველ მოლოცვებს
ემოციებს
ცოტა იმედგაცრუებასაც, ჩვენთვის სასურველი ადამიანებისგან დავიწყებას რომ მოჰყვება. მაგრამ ამის გარეშე ბევრად უინტერესო იქნებოდა ყოველი ის დღე, რომელსაც ჩემი დაბადების დღე ჰქვია. ყველაფერი ერთად მიქნის განწყობას და მოლოდინით აღვსილი თითოეული უჯრედით ვიწყებ წუთების თვლას