მე ცას ავწვდები თვალახვეული...
ღრუბლებს შევანჯღრევ და წვიმებს ჩამოვყრი გაყინულ ფიფქებად...ფიქრი გავხდები რომანტიული,ახსნა ვიქნები სიყვარულის...ერთბაშად რომ ითქვას და თბილ ჩახუტებას რომ დავიმსახურებ...მერე ავდგები და ფანჯრებს გავაღებ,რომ არ დავდნე...
ჩემს ლურჯ სიცივისფერ მაისურს გადავიცვამ რომ გული ისევ გამეყინოს,რათა შევინარჩუნო ჩემი სხეული...

თითს გავიშვერ ჭერისკენ რომლის იქით,მხოლოდ ცივი სილურჯეა...უკიდეგანო ცა...რომელსაც,არც ღობე აქვს და არც ჭიშკარი და არც არავინ ტკეპნის მიწასავით,არც ფანჯრის გაღება მომიწევს...იქ რომ ვიყო,სილურჯიდან სიჭრელეს ჩამოვხედავდი...მე ცას ავწვდები თვალ ახვეული და ცას ერთ,სიცივისფერ კუთხეს მოვტეხავ...გადავიქცევი ჟრუანტელად და კანკალს მივცემ უფლებას რომ კაბის ბოლო ოდნავ ზემოთ ამოიწიოს...

თვალებს დავხუჭავდი
დაუფიქრებლად და არც შემდეგ დავფიქრდებოდი მომავალზე,რომ არა სიცივე...
ჩემი ლურჯი მაისური...
დროა გავიხადო,თორემ გავიყინები...

ორი დღე ცივ ოთახში ეძინათ,
ერთმანეთზე ჩახუტებულ ორ სხეულს და ერთმანეთის სიჩუმით თბებოდნენ...
მე მთელი ცხოვრება მარტო ვარ
ყოველთვის ჩუმად ვარ,მაგრამ არაფერი გამთბარა ჯერაც...

გუშინ სარეცხ თოკზე ორი 'კოფთა' ეკიდათ,მე კი ერთი მაისური და ორი 'შპილკა'...
-უყვარდათ?
-არა რა თქმა უნდა!
-აბა?
-ორი დღის წინ საგიჟეთიდან გამოწერეს...

მე ცას ავწვდები თვალახვეული და ფანტაზიას მივცემ გასაქანს,საგიჟეთისკენ...