აღარ მინდა ვისმინო გაცვეთილი ფრაზები, რომ ცხოვრება მშვენიერია, რომ თუ გინდა იყო ბედნიერი, უბრალოდ იყავი. გეუბნებიან ხელს არავინ არ გიშლისო, არადა ბედნიერებასაც ხომ მაშინ აქვს თავისი მოტკბო და ადვილად მისაჩვევი გემო, თუ რააცას გადალახავ, თუ რამეს გადაახტები, მაღალ ტრამპლინზე ახვალ და იქიდან შენს უმეცარ „მე“–ს გამარჯვებულის თვალებით გადმოხედავ. ეს არის ბედნიერება? საზღვარი შენს ხორცით ერთს და სულით სხვადასხვა არსებას შორის? საზღვარი რომელსაც თავიდან ყურადღებასაც არ აქცევ, თითქოს აფასებდე შენს ძველინდელ ადამიანობას, მერეკიდე წითელი ფანქრით უფრო და უფრო იწყებ მის გამუქებას, რომ ყოველთის როდესაც უკან მობრუნდები, წითელი რკალი დაინახო და არა მის გადაღმა მყოფი „შენ“. დიდის მონდომებით რომ გიქნევს ხელს და გეძახის, მაგრამ შენ წაუყრუებ, იმიტომ რომ ბედნიერი ხარ. კიდევ რა არის ბედნიერება? ცუდის გარდა კიდევ რა მოსდევს თან? დაგავიწყებს შენს ძველ მეს მაგრამ იქნებ უკეთესს გთავაზობს, სისულელეა უკეთესობა და უარესობა, შენს თავს ხომარ შეეჯიბრები, მას უნდა გაუსწრო და ჩამოიტოვო უკან? მან უნდა დაგჩარგროს და გატიროს ცხარე ცრემლით? სინამდვილეში რამდენიც არუნდა ვაკრიტიკო ბედნიერების ალოგიკური იდეა, საკუთარი თავი მაინც ერთადერთია რომელთანაც შეიძლება დაიკმაყოფილო შენი ცხოველური ჟინი წარმატებისა, ერთადერთია რომლის მხარზეც თამამად შეგიძლია აქვითინდე, რადგან იგი არ განგსჯის პერანგის დასველების გამო. სხვა ყველაფერი აბსურდია. ამქვეყნად საკუთარი თავის იმედად მოვდივართ და სისულელე იქნება თუ სხვის იმედად წავალთ. სად შეიძლება იპოვო ბედნიერება, იქნებ უჯრაში გაქ შენახული და არგახსოვს? იქნებ დილით რომ მიმტანმა ყავა მოგიტანა, იმ სითხეში ბედნიერებაც გაურია, ნუთუ გემოს ცვლილება ვერ იგრძენი? შეიძლება გამვლელის თვალებში გემალება, ელოდება სანამ გამარჯობას ეტყვი და მერე გადმოცვივდება ბუდიდან, იქნება და ბედნიერება სულაც ბედნიერების ძიებაა და არა მისი პოვნა, იქნებ პროცესი უფრო მოგწონს ვიდრე შედეგი, მაგრამ ამას ვერ მიხვდები მანამ, სანამ ორივე მათგანს არ გაითავისებ. მერე რაიქნება?! ყველა სასმელს რომ გასინჯავ მოგეცემა შანსი საუკეთესო ამოარჩიო? ალბათ არა, ან, ალბათ კი. არა იმიტომ რომ შეიძება ძალიან ძვირი ღირდეს და შენთვის ვერ გაიმეტონ, კი კი იმიტომ რომ შეიძლება ძალიან იაფი ღირდეს და დანაკლისად აღარ მიიღონ. სულერთია, ვფიქრობ რომ ბედნიერება ყველაფერშია, ჩვეულებრივ, ყოფით საგნებში, თუ ამის არ გწამს, მას გვერდს ისე ჩაუვლი, როგორც ავტობუსი დაგვიანებულ მგზავრს, მაგრამ თუ იპოვი და აღმოაჩენ, ძალიან უნდა გაუფრთხილდე რომ არ მიგატოვოს. გაუფრთხილდი, მაგრამ არ გაათამამო, თორემ შეიძლება ნელ–ნელა ისწვლოს ხატვა და მოგაქციოს წითელი რკალის ტყვეობაში, მერე სხვებმა რომ შეაქონ ეგ შენი თვსგასული ბედნიერება და თქვან შედევრი შეუქმნიაო.
