ტირილი გინდა ცრემლები გჭირდება გინდაა გადმოაფრქვიო შენი სამყარო ცრემლების სახით ... ცრემლებიც კი აგარ რჩება ამისთვის გინდა რაგაც გააკეთო ... რააგააც ისეთი რაც დაგეხმარებაა განთავისუფლებაში..არცერთი ადამიანი არცერთი ადამიანი არ არსებობის ამისთვის.. მართალია ბევრს ამის მხრივ გაუმართლა მაგრამ ამას ჩემს თავზე ვერ ვიტყოდი... ჩემ სამყაროს უსასრულო სევდა დასდევსს... თითქოს არავის ვუყვარვარ.. ყველა მგალატობს... ყველანიი ზურგს უკან სამარეს მითხრიან,,არავის ვჭირდებიი რადგან არ ვარ ლამაზი არვარ ისეთი როგორებიცც სსხვები არიან.. მე ვერავის შევეფერები რადგაან მე ცუდი ვარრ... მე ცუდი ვარ.. მე ცუდი ვარ.. ამას ათასჯერ გავიმეორებ.. კვირეებიი..თვეებიც რო გავიდეს არავის ვახსენდები.. ეს არარსებულიაა.... არავი ვახსენდები დილას.. არავის ვახსენდები დაძინებისასს... მე .. მეკი ყველა მახსენდებაა და ძილის უფლებას არ მაძლევეენ... ალბად სამუდამო მარტოობისთ ვის მე ვარ განწირული... გმერთო როგორ მინდა ვინმესთან საუბარი... მადლობა რომ ჯანმრთელი ვარ დედმამა ცოცხალი მყავს და ყველანი ჯანმრთელები ვართ .. მაგრამ მამა ჯანმრთელლი არარისსს... ის ავადაა ...ის სამუდამოდ ავად არის ჩემთვისაც და მისთვისაცც... მეე მხოლოდ ეს მელოდებაა.. მეტი არაფერი.. მე ვერ ჩავაბარებ გამოცდებსს... მე არ მეყოლება მეგობრები როგორც ახლა.. მე კიდდევ კიდევ მელოდება ცრემლებიი.. ისე მეშინიაა კიდეევ ... კიდევ ხომ მოვა საშინელი დგეებიი.. კიდეეევ მოხდება რაგაც..კიდევ მეტკინება გულიიიი.... ის ვინც მომწონს თუნდაც უბრალოდ მომწონსს სხვას უგიმისს ... არასდდროს ვაგიარებდი საკუთარ თავშიც კი რომ ვინმე მომეწონებოდა ან მომწონს ახლა კი რა მჭირს არვიცი რადგან საკუთარ თავს ვეგარ ვერევიი... ვეგარ ვმეცადინეობ.. ვეგარ ვსწავლობ...გავკვეთილზე მასწავლებელს თვალებს ვეგარ ვუსწორებ რაც ყველაზე მეტად მიყვარს... სკოლიდან დაბრუნებულიიი ტელევიზოღსი უაზრო სერიალს ვუყურებ.. და შEმდეგ ვიძინეებ ... რა მჭირს?... მეგობრები გგალატობენ.. ზურგს უკააან გლანDძგავენ.გულში ძულხართ.. არავინაა გულწრფელუ... არასოდეს მექნება ისეთი დგე სადაც ჩემი წარმოსახვის ნაწილი ახდებაა... სანამ დავიძინებ ჩემს თავში ვქმნი არარეალობას.. იმას ვაკეთებ რაც მინდა რომ მოხდეს ეს ისე მსიამოვნებსს.. ეს ისეე მომწონს ეს ჩემთVის ერთადერთი შვებააა.. ერთიდაიგივეობაა ეს ჩემი ცხოვრების ყოველდგიური საშინელებააა... აგარც ცეკვა,აგარც გიტარა,აგარც სიმგერა, საერთოდ არაფერიი... როგორ არმინდა მაგრამ არშემიძლიააა... უბრალოდ არვიცი რა აზრი დევს ჩემში... ვერვიტან როცა უსარგებლოა რაიმე... ასეთი მე ვარ.... ვცდილობ ძველი ბედნიერი დგეები გავიხსენო და მასზე გავიგიმოო.. სხვა რაგა დამრჩენიააა.. ახლანდელი მოგონებები მხოლოდ სევდას და ცრმლს მგვრისს... ჩემს ირგვლივ უფერუული სამყაროაა ..ეს ისეთი საშიინელიააა... როგორ მინდა..ყველაფერი ფერადი იყოს... მაგრამ ეს შეუძლებელიაა... მახინჯი სულის პატრონი ვარრ... ვერვიტყოდი რომ გათენება არ მიხარია..თითქოს რაგაც იმედი შEმრცენია და მაინც ვიგვიDძებ ადრე ..მივდივარ სკოლაში.. მაინც ამ იმედით ვცხოვრობ მაგრამ ძნელიია ყოველთვის ამ იმედის შენარჩუნება... მაგრამ მე მაინც წარმოსახვით სამყაროში ვცხოვრობ..მე ისეთი ადამიანები მიზიდავს რომელიცც ჩემთვის არანიარ განკუთვნილი.. ეს დიდი ტკივილიაა..მაგრამ სიამოვნებაცააა... არვიცი ,საბოლოოდ ჩემი სამყარო დიდი არაეული რამ არისს... და დალაგება შეუძლებელიაა.. მარტო ამის გაკეთება არ შემიძლია... მეშინია.............