შენ!
მხოლოდ შენ...
ნახატი ხარ დახეული,
ცრემლები დათხაპნილ
ფერად,აკუარელად ქცეული
მოგდის...ასველებ ფურცლებს...
ვერაფერს ამბობ,შენ ხომ
გრძნობა ხარ...საუბარი არ შეგიძლია...
სურვილი ხარ...დაუოკებელი,
ვერ გამოხატული სურვილი ხარ ნახატად ქცეული,ფურცელზე ან რაიმე მატერიაზე,უბრალოდ ან ბრალიანად მიხატული...ნახატი ხარ რომლისაც მხოლოდ ავტორს ესმის...სხვა მხოლოდ უყურებს და სხვა რამეს ხედავს...შენ სხვა ხარ სხვისთვის ჩემთვის კი ჩემი გრძნობები და ფიქრები ხარ...ვერ გამოხატული ვერ წარმოთქმული...ვერ ახსნილი...ცრემლიანი ნახატი ხარ უსულოდ დანთხეული...არაფერი არ შეგიძლია იმის გარდა რაც მიგახატე...შენ ხარ წარსული,აწმყო და მომავალიც...ფიქრის წამიერი გაელვება ხარ თუ მოგასწარი და მიგახატე...გარყვნილებაც ხარ და უმანკოებაც...სუფთაც ხარ და ბინძურიც...ჩემთვის ყველა ფერი ხარ...სხვისთვის?!არვიცი...შენ ხომ მხოლოდ ჩემი ხარ...არც ისე ლამაზი მაგრამ სულიერებით სავსე გრძნობებით გამოტენილი და ფიქრებით გამოფიტული გამოსხივება უბრალო ტილოზე...ან...ან თუნდაც ერთ უბრალო ფარფატა ფურცელზე...თეთრ "სხეულზე" მიხატულო უცნაურო უსულო არსებავ...ჩემო საარსებო წყაროვ...ვიცი ისევ ვერ გაგიგებენ...ვიცი ვერც მე გამიგებენ...ისევ ცრემლევად დავიღვრები,ისევ გავაშიშვლებ გრძნობებს და ნახატად გაქცევ...ისევ შეგქმნი...მე არ ვარ ავადმყოფი...არც ფსიქოპატი,გიჟი შეშლილი...ავადმყოფური მხოლოდ შენ მჭირხარ გიჟურიც,შეშლილიც და ფსიქოპატურიც...
შენ!
მხოლოდ შენ....