თვალებში მიყურე...გთხოვ გევედრები თვალებში შემომხედე,არაფერიმოგივა..მე ამას შენგთხოვ და მემიჭირს შენთვის თვალებში შემოხედვა,რომ რამე არგიამბონ ჩემმა თვალებმა არმიდნა რომ გამცენ...ეს ნიღაბი უძველდებათ და ნელნელა უყვებიან სხვებს,მჭორავენ,ვძულდები ყველას და ყველაფერს...ვირიყები..მაგრამ მარტო მე ვამჩნევ...სახეში მაფურთხებენ,ქვებს მესვრიან,ტკივილის ვგრძნობ რომელიც სულს მიგრეხს..ამყველაფრის გრძნობა მგონია რომ მცვლის,მტოვებს ან მივყავარ ძალიან შორს..თქვენგან ადამიანებისგან შორს..დ ა ვ ი ღ ა ლ ე!!!!!!გამოფიტული ვარ,გავნდაგურდი...ესემგონია ძრისვგდივარ და მიწის სუნს ვგრძნობ...ესემგონია უბრალო ნაგავი ვარ..მაგრამ ამდროს კისერი ძალიან მაღლა მიჭირავს როგორ ვახერხებ მეც მიკვირს!!!!!!ისე მაღლა მაქვს თავი აწეული ოდნავ ძირს,რომ დავიხედები ფეხი არაფერს წამოვკრათქო შვებას ვგრძნობ ძვლები ისვენებს,მინდა სულ დაბლა ვიყურებოდე..მაგრამ ეს ჩემთვის დანებების ნიშანია...მე კიდე არ დავნებდები...რამდენს ვბოდიალობ,რეებს ვყვები...ეს ყველაფერი სულერთია.. სულ ერთია...
სიტყვების მარაგი იწურება,ნეტა გაიგებ თუ არა როგორია სიტყვების უქონლობა.ფიქრების რაოდენობა 0-ის ტოლია ასევე ოცნებები არარსებობს,არაფერი აღარ არის!ყველაფერი მიწასთანაა გასწორებული დაგნრეული,დაცემული ქალაქივით.ჩემ თავში დიდი ქაოსია,ყველაფერი ერთმანეთში ირევა და საბოლოოდ ეს ყველაფერი არაფრის ტოლია.
ახლა გარეთ წვიმს.მარტის წვიმა როგორია გრძნობ?უბრალო სურნელი,უბრალო ჰაერი და მძიმე ტვირთი.ადამიანი ამინდზე არუნდა იყო დამოკიდებული.უცბად უხეში სუსხი შემეხო სახეზე და სითბოსაგან აწითლებული ლოყები დამწვა,რაღაც არასასიამოვნო თან ლამაზი გრძნობა დამეუფლა.უცბად ვხვდები რომ არაფრობას მივეჩვიე,საკუთარი თავი აქ ვიპოვე და გავირიყე შენგან და ნებისმიერი ადამიანისგან.როდესაც ადამიანებს ვუსმენ ვხედავ როგორ მოგზაურობენ ოცნებებში,ფიქრობენ იმაზე რაც ვერასდროს მოხდება,იმედი აქვთ იმის რისი შანსიც ნოლია.ვიღაც ჩათვლის რომ ეს უბრალოდ მოვლენაა.მაგრამ მე როცა ვეცდები ოცნებას გულის სიღრმეში ვხვდები რამდენად უაზრობაა იმის იმედის ქონა რაც არასდროს მოხდება,არასდროს.ბოლოს დიდი იმედგაცრუება დაგხვდება კარების ზღურბლზე.ეს რომ ვინმესთან წამოვროშო გაიცინებს და მეტყვის შენ ვიღაცამ გული გატკინა ძალიან და დიდი იმედგაცრუება გამოიარე ან ბევრჯერო,მაგრამ არა.იმედს აქეთ მე ვუცრუვებ ხალხს,მევტკენ გულს სხვას და ეს მე არ მადარდებს!უბრალოდ მიყვარს დასკვნამდე საკუთარი თავიმისყვანა გამოცდილების გარეშეც კი.მე საკუთარი სამყარო მაქვს არა ოცნების არამედ რეალობის.ნეტა აქ შემოგახედა სუფთა ჰაერს ითხოვდი,აქ ჩახუთულობაა.დიდხანს ვერ გასტანდი,პირობები არარის.
უბრალო შესავალი გავაკეთე სათქმელამდე.აღაიარება არმინდა შეიძლება,მაგრამ გული მტკივა სულთან ერთად.რისგამო საკუთარ თავთანაც ვერ გავარკვიე.ახლა უბრალოდ ჩემი ნება რომ იყოს გავგიჟდებოდი და თავიდან მოგიშრებდი,წარმოსახვას გამოვრთავდი.მგონია რომ შეგეხო გაქრები მოლეკულებად დაიშლები.შენთან ერთად სამყარო ქრება და სხვაგანვარ.შენ სურნელს ყველასგან გამოვარჩევ,გინდა შენზე რაღაცეები მოგიყვე?!ნაზი თეთრი კანი გაქვს,ეტყობა რამდენად მოტყუებითი და ბოროტია.შენი თითები უბრალოა მაგრამ ჩემს წელზე შემოხვეული ყველაზე ძვირფასია.ყელთან პატარა ჩავარდნილი ადგილი გაქვს გულმკერდიდან ყელამდე,შემიძია ჩემი პაწაწინა ცხვირი ჩავრგო და შენით ვისუნთქო.შენი თვალები მატყუებენ,ვიცი მატყუებენ მაგრამ არგამოსდით..კარგად შემიძია ადამიანის ამოცნობა თვალებით შენკი ცდილობ ფარდა ჩამოუშვა და მომატყუო.არადა ცოტახნის წინ ხელი ჩამკიდე და მითხარი არგამიშვაო.პასუხი კითხვით შემოგიბრუნე და გკითხე არ მომატყუებთქო?და ესეც მომატყუე- არა მენდეო მითხარი.რათქმაუნდა არ გენდე.მართალიც ვიყავი.არასდროს ვცდები ადამიანებში.თავი შენს მუხლებზე მიდევს ახლა და ვგრძნობ რა მძიმედ სუნთქავ მინდა შემოგთავაზო წაგიკითხავთქო მაგრამ ვერ ვბედავ,მეშინია ხმა ამიკანკალდეს და გავტყდე შენ კიდე ალბათ სასაცილოდაც არგეყოფა.ხელში გადმოგეცი ჩემი ცხოვრება,ჩემი სტილი და უბრალოდ მე ხელში გადმოგეცი საკუთარი თავი,იმ იმედით რომ მომისმენდი დიდ რეაქციას არც ველოდი,იმედიც გამიმართლდა.ვერც კი მიგრძენი და გულიმეტკინა.აქ მივხვდი რომ შენ სხვა გზა გქონდა და მე სხვა.ავიღე ხელი და ჩემ ცხოვრებაში შემოშებულს კარი ცხვირწინ მიგიხურე.