მთვარე და ვარსკვლავები...ღამედა მისი ფიქრები.წვიმა და მასთან შერეული შენი გულიდან წამოსული ცრემლები...ოცნებები რომლებც ნაწილ-ნაწილ იმსხვრევა და სათითაოდ გაცლის ძალას,იმისთვის რომ ცხოვრება გააგრძელო.რომ გაძლევს ძალაც იმდენს რომ გგონია მთებს გადადგამ,სამყაროს ამოატრიალებ,დედამიწის ბრუნვას ფეხს აუწყობ.ცისარტყელი ფერებს სათითაოდ შეიგრძნობ და მიხვდები რომ ყველაფერი გაა"ფერადა...მაგრამ! ეს ყველაფერი ძალიან მალე ქრება და ყველა"ფერი წარსულში ჩნდება.აღარც ღია ფერებია და აღარც მუქი.მხოლოდ ნაცრისფერი და ირგვლივ გამაყრუებელი სიჩუმეა,რომელიც გამუდმებით ჩაგძახის ყურებში."შენ შემოუშვი შენს ცხოვრებაში,შენ დააკავებინე მას მთელი შენი გლი,ხელში დააკავებინე და ახლა მასზეა დამოკიდებული რას იზამს,გადაგდებს თუ გაუფრთხილდება და მისცემს ძალას სიცოცხლე გააგრძელოს.მიხედავს და აგრძნობინებს რომ უყვარს,თუ არც ადარდებს,შენ შეიყვარე გულამდე და გულის იქით უსასრულობამდე,იმდენად ძლიერდ რომ რაც არ უნდაა გააკეთოს იქიდან ვერ ამოშლი ვერ წაშლი"მთვარეც კი აღარსად ჩანს თითქოს განზრახ იმალება რომ გრძნობების გამოხატვის საშუალება არ მოგცეს!თითქოს გაიძულებს მარტო გაუმკლავდე ამ გაურკვევლობას და ტკივილს.თითოეული მოგონება კადრებად გიელვებს და შგეღიმება,ბედნიერეის ცრემლებისგან გიბრწყინავს სახე,გიყვარს მოგონებები რომელიც დაგიტოვა და,ერთი სული გაქვს გაიგო გექნება თუ არა შანსი ისევ გაატარო მასთან ერთად დრო,ფიქრობ და გებადება კითხვები რომელიც სულს გიჭამს და გულს გიღრღნის,ისევ ისეთია?რა იქნება მომავალში?როგორ შეიცვალა?იქნებ ცუდი გახდა?იქნებ ყველაფერი რაც მასში გიყვარდა გაქრა და არაფერი დარჩა მისგან.იქნებ დაიწვა და მისი ფერფლი გაიფანტა ყველგან,შენს გულში,სახლში ადგილებში სადაც დადიოდი,ესაუბრებოდი,მასზე ფიქრობდი.იქნებ ის რაც გიყვარდა მასში გაქრა და სამუამოდ დარჩა წარსულის მეხსიერებაში.ფიქრობ და ხვდები როგორიც არ უნდა იყოს ის,როგორიც არ უნდა გამხდარიყო,რომ დასჭირდეს სულს მისცემ,ისე რომ არცკი დაფიქრდები.მიუხედავად იმისა რომ იცი შეიძლება ისევ გადაგიაროს და ფეხქვეშ გაგითელოს პატიოსნებ და ღირსება,თავმოყვარეობა.მაგარმ თავმოყვარეობა ჰო! სიყვარულის დროს ის უბრალოდ სადღაც ქრება და დიდიხნის მერე გამოჩნდება ხოლმე,თითქოს ერთი ბოთლი შავი უძველესი წითელი ღვინო ხარ,რომელიც სარდაფშია შემოდებული და მხოლოდ მაშინ ვსვამ თითო ყლუპატ,როა განსაკუთრებულად მომინდება შენი სიახლოვე და მონატრება მემუქრება გაგაგიჟებო.ჩემი ექსპონატი ხარ,ის პირველი ხარ,რომელსაც ვუფრთხილდები და არასდროს გავუშვებ ჩემიდან.სულ ჩემს გულში დაგიტოვებ!
