მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა...
მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და როცა ვიღაც მეკითხება რატომ ვიღიმი... უცნაურია მაგრამ ვამბობ "ისე უბრალოდ"... თითქოს არც არაფერიო(ისევ ვიღიმი) ეს ღიმილი შრამია ჩემი, ყელში მობჯენილ მძიმე ბურთსაც აკავებს დიდხანს... სანამ არ იგრძნობს სხეული რომ, ყველა წავიდა(აქ სიჩუმეა...მხოლოდ ჩემი ხმა ისმის სახლში) ჰო მე ღიმილები შევისისხლხორცე და ამ ღიმილებს ცრემლიანი თვალები მოსდევს...უსიცოცხლო... უპლანეტო...უ... უუუ...უხ როგორ მინდა ყველაფერი გავანადგურო,შევუვარდე ვიღაცას სახლში,დავულეწო ყველაფერი ძვირფასი რაც გააჩნია და მხოლოდ ერთი...მათი ღმილი წავშალო სახიდან და მე წამოვიღო...უკვე ღერებით ბედნიერება კი არა,სიგარეტი არ იყიდება...არადა რა მაგრად "გაასწორებდა"... შენ შენი ტკივილები გაქვს,მე ჩემი,იმასაც შეევი რა...განა მას არაფერი აწუხებს? სმაუდამოდ ბედნიერი არავინაა...ქალაქში ეპიდემიაა არაადამიანობა რქმევია თურმე...გუშინ წავიკითხე ერთი კაცი იყო მოსული და იმის თვალებში...არ დავიჯერე სანამ კიდევ სხვის თვალებშიც არ წავიკითხე. იგივე სიმპტომები მეც მაქვს...ცოტა მეშინია მეც არ ამეკიდოს ეს დაავადება,არ მინდა "არაადამიანი" ვიყო. მაგრამ ხანდახან ისეთ ცოდვას ჩავიდენ რომ,მგონია ეპიდემიამ ჩემამდეც მოაღწია და მეც სხვებივით არაადამიანი გავხდი...როგორ მინდა იმ დროს თავი მოვიკლა არც კი იცი ადამიანო! მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და ახლა ვცდილობ ამ ღიმილის ფასი ვისწავლო... ავტორი:ელისაბედი/bla.ell პ/ს გამარჯობა საყავრელო მკითხველებო,ძალიან მომენარტრა საიტზე სიახლის დადება და შემოგიერთდით❤❤მიყვარხართ ყველა❤❤ |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.