მე მენატრები, მიუხედავად იმისა, რომ ახლა ჩემ გვერდით (ახლოს) ხარ.

მე მენატრება ის ადამიანი, ვინც გავიცანი.

ან
არა...

მე მენატრება ის ადამიანი, ვინც გამოვიგონე შენში.

მე ვიცი, რომ ერთ დღეს შენ ადგები და წახვალ
მაგრამ
მაინც ვერ ვეგუები ამას.

გაიხურავ კარს.
მიმატოვებ.
დამტოვებ.

მაგრამ
ჩვენ ერთმანეთს აუცილებლად შევხვდებით, განა იმიტომ, რომ ჩვენ გვინდა?
არა.

ან
კი...

მე მომენატრები.

მომენატრება შენთან ერთად გატარებული საღამოები.
შენი თბილი ჩახუტება.
შენს (ჩემთვის საყვარელ (უკვე სანატრელ)) გრძელ თითებს ჩემს თმებში, რომ ხლართავდი.

მე მომენატრები.

მაგრამ არ მოვალ.
აღარ შემოვაღებ სახლის კარს.
აღარ დავიძახებ შენს სახელს.
არც შენ დამხვდები სახლში.
აღარც სახლია თბილი.

ახლა

სახლი ცივია.
არავინ მიდის ჩემზე ადრე, რომ სითბომ იტრიალოს სახლში.
სითბო?
საყვარელი ადამიანის.

"-ერთი ჭიქა ჩაი
ორი კოვზი შაქრით
და
ერთი კოვზი თაფლით.

-თაფლით? ალბათ, ხუმრობთ?
-არა.
-კი, მაგრამ...
-გემრიელია. თავიდან თითქოს არაფერია, ნელ-ნელა, უფრო და უფრო ეპარება სიტკბო, ბოლოს კი - სრული ნეტარებაა.
-არასოდეს გამიგია.
-ოღონდ ფრთხილად, თუ მოგეწონა ვეღარასდროს გადაეჩვევი.
-რატომ?
-ნარკოტიკია.
იჭრება შენს გონებაში.
ატკბობს იქაურობას და გაფიქრებს არ'არსებულზე.
-არა'ამქვეყნიური ხარ.
-ვიცი."

მოგონებები.
ადამიანი, როდესაც ჩვენგან მიდის
ერთადერთი, რაც მისგან გვრჩება ეს მოგონებებია.

ვინც მიატოვეს - ის ადამიანი - განიცდის, მაგრამ უკან არ ბრუნდება, ბოლოს კი (მაინც) ბედნიერია,
ხოლო
ვინც მიატოვა - ის ადამიანი ბედნიერია, მაგრამ უკან ბრუნდება, ბოლოს კი (მაინც) განიცდის.

გახსენდებათ ადამიანები, რომლებმაც მიგატოვეს?
დაბრუნდნენ
და
რა გკითხეს?
"ახალი რა ხდება?"

ახალი - არაფერი.
გიხსენებდი.
მენატრებოდი
მაგრამ
ბედნიერი ვარ.

შენკენ?
ალბათ, ბედნიერი იყავი.
არ გახსოვდი.
მაგრამ
ახლა
გენატრები
და
გაგახსენდი.
(ალბათ, იმიტომ, რომ იმ დღეს, ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს დამინახე.
ჰო, მეც დაგინახე,
მაგრამ...

არაფერი...
დაივიწყე.)

მენატრები...

აივანზე
ერთი ჭიქა ჩაი
ორი კოვზი შაქრით
და
ერთი კოვზი თაფლით.
დეკემბრის პირველს
როგორ უხდება?
თუმცა, შარშან
დეკემბრის პირველში
ჩვენ
აივანზე
ორი ჭიქით
ერთი - ჩაი,
მეორე - ყავა
და
უსასრულობა.

უსასრულობა?
არსებობს კი?

მე ვერ დავიჯერე.

ერთადერთი
მხოლოდ
მონატრებაა
უსასრულო.

მაშინაც მენატრებოდი ჩემ გვერდით, რომ იყავი.
მაგრამ
(მერამდენე "მაგრამ"?)
ჩვენ ვერ შევძელით
ერთმანეთის შენარჩუნება.

არ დაბრუნდე...

მენატრები...