ვწევვარ და ვუსმენ, როგორ წვიმს გარეთ...
დაუღალავი ქარი, როგორ აწყდება აქედან იქით...
მე ვწევვარ თითქოს დაღლილი, მაგრამ ჩემი ტვინი ისევ განაგრძობს მუშაობას, ჩემი გული კი ფეთქვას და მე ვგრძნობ ამ ყველაფერს...
მე იმასაც ვგრძნობ როგორ ეცემა ფანჯრის მინაზე წვეთები და ერთი წუთით წარმოვიდგენ, რომ ეს მინა მე ვარ, ახლა კი როცა მე მინა ვარ, ვგრძნობ როგორ ეცემა ჩემს სხეულზე წვიმის წვეთები, ვგრძნობ როგორ შემოიჭრა ჩემს სხეულში ,,იგი" ...
წვიმის წვეთები ისეთი ცივია, რომ მეც ვცივდები, ეს სიცივე შიგნით ატანს, სხეილში მივლის, სულს მიწვდება და ყინავს...
მერე?
მერე ვბრუნდები რეალობაში...
მაგრამ იქნებ მკითხოთ:
- როგორ შეიძლება, მინას სული ან სხეული ჰქონდეს?
მე კი გიპასუხებთ: შეიძლება,სრულიად შესაძლებელია და იცით როგორ? აი ისე ჩვენ რომ ვერ მივხვდებით და ვერ შევიგრძნობთ...
მინის სხეული ის არის რასაც ვეხებით, ხოლო სული - ოოჰ, სული ეს ისეთი გამჭვირვალე რამაა, რომ ვერ ვხედავთ, დამამტკიცებელი საბუთი გნებავთ? გაიხედეთ ფანჯრიდან და დაინახავთ, რომ მინას არაფრის დამალვა არ სჭირდება, ადამიანებისგან განსხვავებით...
მინა სარკეა - სამყაროს ანარეკლი, ისევე როგორც ადამიანის თვალები...


..........
აბა?! როგორ მოგეწონათ? ველი თქვენს შეფასებებს <3