ვერასდროს წარმოვიდგენდი თუ გაურკვევლობაში მყოფ მონადირეს დავემსგავსებოდი,თითქოს ყველაფერი გავიარე ყველა გამოწვევა და გამოცდა გადავლახე და მაინც რაღაც არ მასვენებს იქ შიგნით სულის სიღრმეში რაღაცა მღრნის რაღაცა მკავს და მსპობს და არ მაძევს მოდუნების საშუალებას... გამოწვევას გამოწვევებს უმატებს და მხოლოდ ერთ გამოსავალს მიტოვებს ვიბრძოლო სისხლის ბოლო წვეთაბდე ბოლო სუნთქვამდე როცა მგონია რომ ყველაფერი მორჩა ყველაფერი სწორად მაშინ დაიწყო აღარაფერი შემრჩა გარდა იმედისა რომ რამე შეიცვლება და ეს გაუთავებელი ბრძოლა დასრულდება და ოდესმე მეც დავისვენებ მეც შევიგრძნობ ლამაზი ყვავილების სურნელს და სიჩუმეს დაუმეგობრდები დავიძინებ დიდი და ღმა ძილით, სწორედ მაშინ დავისვენებ როცა მიწას მომაყრიან სახეზე სწორედ მაშინ დასრულდება ბრძოლა სრულიად უმიზნოდ დავრჩები არაფერი მექნება სადარდებელი გარდა იმისა რომ შენ კარგად იყო შენ არ იტანჯო ყოველთვის ვეცდები ჩემი ბინძური სულით დაგიცვა,იმედია ოდესმე გაგახსენდები და მოიგონებ იმ კარგ და ლამაზ დღებს ერთად რომ გავატარეთ,ის ლამაზი დღები როცა ბედნიერებისთვის მხოლოდ ერთმანეთი გვჭირდებოდა როცა სრულიად სამყაროს ვერ ვამჩნევდით უბრალოდ ვუყურებდით ერთამნეთს ვტკბებოდით უფლის მიერ მონიჭბული დროით...ამ ყველაფერის მერე შენი ლამაზ სახეზე რწფელი ცრემლი გადმოვარდება და დამისველებს საფლავს შემდეგ შეტრიალდები წახვალ და ისევ დამივიწებ როგორც ღრმა წარსულის აჩრდილს.
