შფოთვა სხვადასხვა ხარისხით ყველასთვისაა დამახასიათებელი და ადამიანები ხშირად ატარებენ სხვადასხვა "რიტუალებს", რომელთა საშუალებითაც ცდილობენ თავიდან აიცილონ უსამოვნება. ამ ტიპის რიტუალებად შეიძლება ჩაითვალოს ხეზე სამჯერ დაკაკუნება, "იღბლიანი" კალმით გამოცდის წერა და ა.შ. თუმცა ხანდახან ეს მდგომარეობა კონტროლს აღარ ექვემდებარება და იწვევს სერიოზულ ფსიქიკურ პრობლემებს ობსესიურ–კომპულსიური აშილობის სახით.
***
პირველად როცა ვნახე ჩემს თავში ყველაფერი გაქრა. ყველა ნაწილაკი უბრალოდ გაუჩინარდა.
როცა ობსესიურ-კომპულსური აშლილობა (OCD) გაქვს ჩუმი მომენტები არაა.
როცა საწოლში ვწევარ დასაძინებლად ვფიქრობ:
დავკეტე კარი?
ჩავაქრე სანათი?
დავკეტე კარი?
ჩავაქრე სანათი?
მაგრამ როცა ის ვნახე ერთადერთი რაზეც ვფიქრობდი იყო მისი ტუჩების მოყვენილობა და
წამწამი მისი თვალის ქვეშ
წამწამი მისი თვალის ქვეშ
წამწამი მისი თვალის ქვეშ
წამწამი მისი თვალის ქვეშ
მივხვდი რომ უ ნ დ ა დავლაპარაკებოდი.
ვუთხარი რომ სადმე გაგვესეირნა ექვსჯერ ოც წამში. მან მესამეზე თანხმობა მითხრა მაგრამ მაინც გავაგრძელე.
ჩვენს პირველ პაემანზე საჭმელი ჩემს თეფშზე ფერების მიხედვით დავაყწვე.
ან უნდა მეჭამა ან უნდა მელაპარაკა მასთან ერთად.
მას უყვარდა როცა მას ვკოცნიდი 16 ჯერ ან 20 ჯერ თუ პარასკევი იყო.
მას უყვარდა როცა სახლში მივდიოდით რადგან ჩვენს ბილიკზე ძალიან ბევრი ნატეხი იყო!
მე ყოველთვის ვუუყრებდი მის ტუჩებს
როცა საუბრობდა
როცა საუბრობდა
როცა საუბრობდა
როცა საუბრობდა
როცა მითხრა "მიყვარხარ" მისი ტუჩები დაშორებული იყო ერთმანეთისგან.
ღამით ის მიყურებდა როგორ ვაყროფდი შუქს
ვანთებდი, ვაქრობდი, ვანთებდი, ვაქრობდი, ვანთებდი
საბოლოოდ იძინებდა დაა ვუყუბდი როგორ თენდებოდა მის წინ.
ზოგჯერ მედა ვიწყე კოცნა სანამ წავიდოდა მაგრამ უბრალოდ წავიდა რადგან ჩემს გამო აგვიანებდა. როცა სიარული შევწყვიტე ბილიკზე მნ უბრალოდ განაგრძო. როცა მითხრა "მიყვარხარ" მისი ტუჩები სწორ ხაზად იქცა. მითხრა რომ მის ცხოვრებაში ბევრი დრო მიმქონდა. წინა კვირას ის დედამისის სახლში გადავიდა.
მითხრა რომ ჩვენს შორის რაც ხდებოდა ყველაფერი შეცდომა იყო, მაგრამ როგორ არის შეცდომა როცა ის მეხება მე არ ვიბან ხელებს. სიყვარული არ არის შეცდომა და ეს ბოლოს მიღებს ის ფაქტი რომ უბრალოდ შეუძლია გაიქცეს და მე არ შემიძლია! არ შემიძლია წავიდა და მის მაგივრად სხვა მოვძებვო.
მინდა ყოველ დილით ავდგე და წარმოვიდგინო როგორ აქვს ხელები დაწყობილი საჭეზე. როგორ შედის აბაზანაში, მაგრამ კარს არ კეტავს რადგან თავს დაცულად გრძნობს. როგორ
აქრობს სანთლებს
აქრობს სანთლებს
აქრობს სანთლებს
აქრობს სანთლებს
ახლა, უბრალოდ ვფიქრობ მას ვინ კოცნის. არ შემიძლია სუნთქვა რადგან ის მხოლოს ერთხელ აკეთებს ამას და არც ადარდებს რომ მისი კოცნა შეუდარებელია.
მისი დაბრუნება მინდა!
კარი ღია დავტოვე
სანათი არ ჩავაქრე..