ცხოვრება, სიცარიელე და ადამიანები
... არის ცხოვრებაში ისეთი მომენტები როდესაც, ერთ წუთს თავს ბედნიერად გრძნობ და მეორე წუთს ეს ყველაფერი უბრალოდ ქრება მხოლოდ იმიტომ რომ, თქვენი ბედნიერება არ უხარიათ... მარტივი მიზეზების გამო, არ უნდათ და მორჩა. ამასთანავე იმხელა მიზეზს დაგისახელებენ რომ აზრზე მოსვლა შეიძლება ვერც კი მოასწრო. მთავარია, მათ ხომ აქვთ ყველაფერი: ოჯახი, სითბო, სიყვარული, სახლი, ქაღალდის კუპიურები... საერთოდ ვიღაცას ადარდებს შენი სულში რა ხდება?! თვითონ ხომ აქვთ ცხოვრება აწყობილი და ღიმილიანი სახეებითაც კი შეჰყურებენ. უამრავი დროის გამო ცდილობენ სხვას აურიონ ცხოვრება, სხვას ატკინონ და მოუშუშებელი იარები მიაყენონ. შემდეგ კი მივლენ სახლებში მოესიყვარულებიან ოჯახის წევრებს და დაიძინებენ თავიანთ ტკბილ ოცნებებში. ასე ხდება დაუსრულებლად. სამწუხაროდ ჩვენც მათი მსხვერპლი აღმოვჩნდით . ყველაფერი კი იქიდან დაიწყო რომ 22 წლის ასაკში პირველად შემიყვარდა.პირველად ვიგრძენი რა ყოფილა სიყვარული, როგორი ყოფილა გრძნობა როდესაც მისი ჩახუტებისას მუცელში პეპლები დაფრინავენ., მისი შეხების დროს როგორ გივლის ჟრუანტელი, როგორ დაუყვებიან ხოლმე მისი თითები ჩემს ხორბლისფერ მკლავებს... პირველად გამოვიხედე ვარდისფერი სათვალიდან და დავინახე თუ როგორი მშვენიერია როდესაც იცი რომ ამ რამდენიმე მილიონიან ქვეყანაში არსებობს ისეთი ადამიანი, რომელიც შენზე ფიქრით ელოდება მზის ამოსვლას და აღამებს მთვარესთან ერთად. ამით კი შენ ბედნიერი ხარ, თვალებში პატარა ბედნიერების ნაწილაკები გიჩნდება. ყოველდღე სხვადასხვა ემოციით იღვიძებ და აცნობიერებ რომ შეიცვალე. ადრე თუ მარტო შენს თავზე ფიქრობდი ახლა სხვაზე ზრუნავ, ახალი პასუხისმგებლობები მოგემატა... ადრე თუ შენი თავისთვის იბრძოდი, ახლა იბრძვი იმისთვის რომ შენი საყვარელი ადამიანი გააბედნიერო შენი წარმატებით. მე ბედნიერი ვარ! ბედნიერი ვარ, რადგან ვიპოვე ის ერთადერთი, რომლისთვისაც მიღირს ყველაფერი. რომლისთვისაც მზად ვარ დავთმო სიამაყე, დავძლიო წინაღობები და ვიბრძოლო მისთვის. მე და მას ერთმანეთი სიგიჟემდე გვიყვარდა... მუდამ ერთად მივსეირნობთ წვიმაში თუ გაზაფხულის სურნელით გაჟღენთილ ქუჩებში…ერთად ვიტანდით ყველაფერს… საერთოდ არ გვჭირდებოდა სიტყვები, რადგან ორივემ კარგად ვიცოდით რომ ეს ზედმეტი იქნებოდა, ჩვენი თვალების მზერა საკმარისი იყო... ერთ დღესაც კი, ჩვენი თვალები ვეღარ გაუმკლავდნენ ერთმანეთს... ჩემდა სამწუხაროდ ჩვენი ბედნიერება დიდხანს არ გაგრძელდა. მხოლოდ სულ რაღაც ორი თვე... ვერ აღმოვჩნდით იმდენად ძლიერები რომ ერთმანეთი შეგვენარჩუნებინა! სამწუხაროდ დავთმეთ ერთმანეთი! იმ დიდი ტკივილისთვის გავიმეტეთ ერთმანეთი, რომელსაც ცხოვრება გვიმზადებდა... ვიცოდით ორივემ რომ გავიდოდა დრო და ამ ყველაფერს შევეგუებოდით... შეიძლება დროს იარები არ მოეშუშებინა მაგრამ ნელ-ნელა ტკივილით ცხოვრებას ვისწავლიდით... რაც შეეხება სიყვარულს, მე ვიცი იმ ძლიერი სიყვარულის ერთგული დავრჩები ბოლომდე... სიცოცხლოს ბოლომდე, უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე ვიქნები ამ სიყვარულის ერთგული. ერთმა ტკბილმა გოგომ მთხოვა დამეწერა ჩანახატი რავი ვეცადე და იმედია გამომივიდა ❤ მომენატრეთ მე თქვენ მაპატიეთ ასე უნამუსოდ გაუჩინარება |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
