შოპენი სიღმიდან მოდის და ორგანიზმში მეშლება. ჩემი ემოციები და გრძნობები სანთელივით იღვენთება და ერთ ადგილას გროვდება. გროვდება.. გროვდება.. გულთან იჭედება და კეტავს.
სამყარო თვალწინ მიტრიალდება.. ყველაფერი ნეგატივში ჩანს.. მე სხვანაირი ვარ..ჩემი გრძნობები მათსას არ გავს. განსხვავებულია. უფრო ღრმა .უფრო მტკივნეული. ფარტოდ გახელილი თვალებით ვცდილობ დავინახო ის პატარა იმედი ამ სამყაროში, ისმ ხავსის ნაჭერირომელსაც მოვეჭიდები აგრამ უშედეგოდ..
შოპენი ისევ აგრძელებდა დავრას და ჩემ ოთახიც მისი ჰაარმონიული ბგერებით ივსებოდა.
ფანჯარა დავხურე, შუქი ჩავაქრე და ძირს დავწექი. თვალებს ვხუჭავ და მის სახეს ვხედავ. ვახელ დამისი ხმა მესმის..
როგორ ავუხსნა რომ მე სხვა ვარ.. მე სხვანაირი ვარ და არა ის ვინც ვგონივარ..
..
აუზის კიდეზე ვდგავარ და მთელ სხეულს ვაძლებ მოდუნების უფლებას.. შორიდან შოპენი არ ჩერდება ცდილობს უფრო და უფრო მეტი, უფრო და უფრო გძნობით შემომიშვას ორგანიზმში მელოდია.. წვიმას იწყებს.. ჯერ სუსტია.. შემდეგ ძლიერდება, ემატება.. წვიმა ტმას მისველებს.. სახეზე რითმულად მოძრაობენ პაწაწინა წვეთები.. თვალებს ვხუჭავ და კიდევ ერთხელ ვხედავ მას. იცით როგორია?! ანელოზია... ცისფერი თვალები სიღრმიდან მიყურებენ.. ხელს მიწვდის მაგრამ მე ვერ ვკიდბ ან არ.. არ ვიცი... თმას ქარი უწეწავს.. ისეთი ნაზია.. ისეთი თბილი..
..
აუზის კიდეზე ვირწევი.. თვალებს ნელ-ნელა ვახელ.. მისი გაშვება არ მინდა მაგრამ ჩემანაც ვერ დავტოვებ..
-მერიემ.. ვჩურჩულებ მის სახელს.. ძალიან ჩუმად.. ძაალიან ფრთხილად.. მეშინია მისი წარმოთქმა.. ისეთი სუფთაა.. ისეთი ნაზია.. მე არ ვიმსახურებ.. ჩემგან შორ უნდა იყოს რომ დავიცვა.. მე ხომ სხვა ვარ. სხვა სამყაროდან.. მე და მერიემი განსხვავებულები ვართ..
...
ნეტა თუ იპოვის წერილს რომელიც დავუწერე.. ნტა თუ მაპატიებს.. იქნებ წლების მერე გათხოვდეს კიდეც. ქმარი და შვილები ეყოლება და მე საერთოდ დამივიწყებს.. მე თავქარიანი.. მე უმიზნო.. მე ნარკომანი.. ის კი.. მერიემი სპეტაკი.. მერიემი მშვიდი..
...
სიღრმეში შოპენმა დაკვრა შეწყვიტა.. ღრმად ჩავისუნთქე და ბოლო ნაბიჯი გადავდგი
შორს მერიემის სათნო ხმამ ჰაერი გააპო
-ალინა..

...
მერიემ
ჩემო.. ახლა 4 საათი სრულდება.. შენი თანაბარი სუნთქვა მთელ ოთახში ისმის და გულს მითბობს.. ვერ ვბედავ შემოგხედო და ჩემი მზერით შევურაცყო შენი სხეული.. მერიემ, ჩემო, გემშვიდობები და მთელ ჩემს გონებასა და გულს შენთან ვტოვებ. შენი თმის სურნელი ცხვირთან მელამუნება და გონებას მირევს. ცრემლი მადგება შენს წარმოდგენას რომ ვფირობ სხვა კაცის ხელებში. მერიემ,ჩემო, მე შენ ვერ მოგცემ იმას რასაც იმსახურებ.. შენთვის ბევრად მეტი მინდა. იმაზე მეტი ვიდრე მე შემიძლია. მთელი სამყარო მინდა შენთვის.
ჩემო ერთადერთო, ხელს გიშლი. ჩვენ,ორივემ ხომ ვიცით რომ ხელს გიშლი. ამიტომ გტოვებ.. ეს უნდა მაპატიომ ბოლოჯერ უნდა მაპატიო მერიემ და გპირდები.. აღარასდროს შეგაწყენ თავს ჩემი უზადო სიყარულით თავს. მივდივარ და გტოვებ ამ საშინელებით აღსავსე სამყაროში, მაგრამ მჯერა შენ მონახავ გზას რომელიც სწორ დანიშნულებამდე მიგიყვანს.
ალინა.