-ადამიანი როცა განვითარდა, დაიწყო კარგი აზროვნება, განუვითარდა გონება, ჩამოუყალიბდა გრძნობები, ემოციები, ისწავლა სწორედ მეტყველება, სიყვარული, ემოციების სწორედ გამოხატვა და ა.შ.
მაგრამ მათ სულ აწუხებდათ და ახლაც აწუხებთ კოთხვები: რა არის ბედნიერება და რაშია ის?....
ძირითადათ ეს კითხვები ძალიან პოპულარულია ონლაინ სივრცეშიც. ონლაინ სივრცეში დასმულ კითხვებზე პასუხობს შემდეგგვარად: ბედნიერებაა ჩვენში, დედის ღიმილში, შაურმაში, საყვარელ ადამიანში, მოწევაში ცეკვაა და ა.შ.
ყველანი ვყოფილვართ ბედნიერნი რაღაც მომენტში მაინც, ან თუმდაც ახლა. ზოგიერთისთვის ბედნიერებაა: --მატერიალური მდგომარარეობა,
-ზოგისთვის პოპულარობა,
-ზოგისთვის სიყვარული და ა.შ.
ადამიანები როცა იბადებიან, ისინი პიროვნებებად არ ჩნდებიან ისინი პიროვნებებად ყალიბდებიან დროთა განმალობაში. შემდგომ განვითარდებიან , იწყებენ ადამიანების გარკვეული ნაწილი ოცნებას, იბრძვიან ოცნების ასრულებისთვის, ისინი ამდროს ბედნიერები არიან იმიტომ რომ ცხოვრება განსაზღვრეს, . მაგრამ მეოცნებე ადამიანების 40% წყვეტს იცნებას გარკვეული მიზეზის გამო და ოცნებით მოპოვებულ ბედნიერებას კარჰავს. და ეს იცით რატომ? იმიტომ რომ მათ იცნების ასრულება გაუძნელდათ, ეძნელათ და დანებდნენ. მაგრამ მთავარი ბედნიერება იცით სადაა? იქ სადაც იბრძვიღ მისიის ასრულების დროსსაა, მაგრამ ვინც არ ნებდება ასეულების დროსაც ბედნიერია, და მის შემდეგაც.
აი თუნდაც მოვიყვანოთ მაგალითი; თუნდაც გყავს ოჯახი, დედა, მამა, ბებია და ა.შ. ამაზე დიდი ბედნიერება არაფერია, მაგრამ სურვილი გაქვს და არ ხარ კმაყოფილი შენი ოჯახით, ნუ არ აფასებ იმას რაც ღმერთმა მოგცა ბედნიერებისთვის . და მისგან ითხოვ მეტს და უფრო ბევრს ასე ვერ იქნები ბედნიერი რომ დავუფიქრდეთ, დედამიწაზე ცხოვრობს მილიონობით ადამიანი მაგრამ 100%-იდან 25%-ს ეგეც არააქვს და მაინც ბედნიერია იმიტომ რომ ის აფასებს იმას, რაც ღმერთმა მისცა. ამიტომ ბედნიერი უნდა იყო იმით რაც გაქვს.
ჩემი აზრით ბედნიერებაა ცხოვრებაში, როცა მის ეტაპებს გაანალიზებ, შეიჰრძნობ გარემოს, გეცოდინება სიყვარული და რაც მთავარია უნდა იყო ადამიანი და არა ცხოველი.
ჩემი აზრით ბედნიერება არის ცხოვრების არსი, არ ვიცი ვისთვის როგორ, მაგრამ ჩემთვის ცხოვრების არსი მდგომარეობს იმაში რომ: ვიყო ბედნიერი და გულუხვად გავუზიარო ეს ბედნიერება სხვებასაც.
ვფიქრობ რომ ბედნიერებას გააჩნია ფერები, აი მაგალითად: როცა ჩემს ბლოკნოტში ვაკეთებ ჩანაწერს ძალიან მანედნიერებს ის მომენტი რომ მაქვს წერის უნარი, როცა თავში ახალი და კარგი აზრი დამენადება, მე ვწერ მას და ბედნიერი ვარ რომ მაქვს ჩაწერის საშუალება, ჩეი აზრით ჩემი ბედნიერება მწვანეა, და არა შავი და ლურჯი.
ნუ გააჩნია რა მომენტშის ადამიანი ბედნიერი, და სიტუაციის შესაბამისად ეძლევა, მის ბედნიერებას ფერი.
ბედნიერებას სიტყვებით ვერ აღწერ, ბედნიერება გამოიხსტება ემოციებით.
უბრალოდ ბედნიერი ხარ ან იქნები, მაშინ როდესაც გაიგებ რაში მდგომარეობს ცხოვრების არსი, გეცოდინება სიყვარული, იქნები დამთმობი, კეთილი და ა.შ. უბრალოდ უნდა დაუკვირდე პატარა წვრილმანებს, რადგან ყველაზე დიდი ბედნიერება შეიძლება იქ აღმოაჩინო.
ბედნიერების მთავარი მიზანია ცხოვრება, და ცხოვრების მთავარი მიზანია ბედნიერება. ცხოვრებაში უნდა იყო ბედნიერი და ცხოვრება გაგხდის ბედნიერს. უნდა დაუკვირდე თოთოულ ცხოვრების დეტალს, და უნდა შეინახო გონებაში ეს დეტალები, იმიტომ რომ ცხოვრება დიდი გასეირნებაა სამუდო ძილის წინ. ყველაზე ბედნიერი მაშინ ხარ როცა, ბედნიერ მომენტებს იმახსოვრებ მერე როცა იტირებ რაიმე ცუდი მიზეზების გამო გაგახსენდება ეს ბედნიერი მომენტი და უფრო გაგაბედნიერებს.
როცა ადამიანი გიყვარს, როცა მას ხედავ, როცა გული გიჩქარდება ესაა ბედნიერება, როცა ის გწერს გეღიმება ეს კი ბედნიერებას განიჭებს. ბედნიერების დასახასიათებლად სიტყვები არ მყოფნის, იმიტომ რომ მე მას ვგრძნობ. ამიტომ განსაზღვრე და გაანალიზე ცხოვრება.
იმედი მაქვს ბედნიერები იქნებით ცხოვრების ბოლომდე!... წარმატებები.