ცაში არეკლილი სხივები
მთელიღამე თვალი ვერ მოვხუჭე, მეგონა დავხუჭავდი და ეს ბედნიერება დასრულდებოდა.
მას შემდეგ ყოველ ღამე, როცა ძილბურანში ვარ და თვალებ ვახელ მინდა ვხედავდე ნახევრად დაბნელებულ გარემოს, გადახრუკულ მდელოს, მესმოდეს ზღვის ბობოქარი ხმა და ვგრძნობდე შენს მოხვეულ მკლავებს, სუნთქვას, სიცხეს არადა თვალებს ვახელ და მბჟუტავ ნათურას და უკუნეთ სიბნელეს ვხედავ. მესმის ქუჩიდან შემოსული მანქანების ხმა. მერე ფეხზე ვდგები და ერთღერასც ვეწევი, ასე გრძელდება უკვე რახანია.
ალბათ ახლოს რომ იყოს შემიყვარდებოდა კიდეც.
თურმე რაც ტკივილამდე გაბედნიერებს იმას ვერცერთი სიტყვით აღწერ.
რაც ტკივილამდე გაბედნიერებს იმას ვეღარ იმეორებ.
ის მხოლოდ ერთი ფაქტია რომ, გინდა ის წამი გაჩერდეს და დარჩე მისმკლავებშემოხვეული...

შენ ჩემს სხეულში შემოიჭერი და ღრუბლებში ამიტაცე.

ჩვენ,
ყოველ საღამოს,
მოკლე ტექსტური შეტყობინებებით,
ტკბილ ძილს ვუსურვებთ ერთმანეთს
და დასაძინებლად ვწვებით -
სხვადასხვა სახლებში,
სხვადასხვა ღამეებში