ზურგიდან მოგეპარება, ისე მოგეკრობა ვით ხავსი ედება ასწლიან მუხას. კბილებს ჩაგასობს, ვით დიდი ხნის მშიერი ვაპირი გამოგწოვს თბილ სისხლს. ენერგიას გაცლის, თითქოს სურს დაგეპატრონოს, ემოციას გაცლის თითქოს სურს ძილ-ბურანში, უგონოდ გამყოფოს. ისეთ ტკივილს გაყენებს, თითქოს, სურს სამუდამო შოკი მოგფინოს მთელ სხეულზე, განძრევა რომ ვერ შეძლო, თავის დაღწევის ყველა მცდელობას გიკეტავს. სრულიად შიშველი დგახარ გამჭვირვალე კუბში, რომელიც თანდათან ივსება წყლით. ყვირი, განწირული ხმით ყვირი. კუბის გატეხვას ცდილობ, მაგრამ ამაოდ… თვალებს გთხრის და კლდის პირის ბილიკზე გასეირნებას გთავაზობს, წინააღმდეგობის გაწევის თითოეული ცდა უმნიშვნელოა. თითოეული ქმედება მის საწინააღმდეგოდ გვნებს შენ, ჩაგისახლდა სხეულში და გმართავს. გონება აზროვნებს, გული ფეთქავს, სული გრძნობს, მაგრამ ხორცს ვერ იმორჩილებ. ჭაობია. ჯუნგლებში ხარ, მარტოდმარტო, ირგვლივ ათასი ჯურის მხეცი დგას, თათებს ილოკავენ, რათა შეგჭამონ. აი,ზოლებიანი დიდი ვეფხვი, რომლის ბეწვიც წითლად ელავს ფოთლებს შორის გამოჭვრეტილ მზის პაწაწინა სხივზე. აი,დიდი დათვი გრიზლი, რომელიც მიუთმენლად ელის როდის დასტაცებ ლიანას ხელს, რომ ამოგათრიოს და ნაკუწებად გაქციოს. ოჰ, აი მგელი, რომლის ვერცხლისფერი შეფერილობა გატყვევებს მანამ, სანამ მის გამოშვერილ ეშვებს დაინახავ და შიმშილისგან გამწარებულ ღრენას გაიგონებ... ოოჰ, ეს კი ვინ დგას მათ შორის ? ყველაზე საშიში მხეცი, ის, რომელსაც ეს სამი ცხოველი ერთად აღებული ვერ შეედრება ვერც სისასტიკეში და ვერც მიყენებულ ტკივილში. ადამიანი, მომღიმარი, ცეცხლისფრად მოელვარე თვალებით, მომხიბვლელი ღიმილით და სასიამოვნო გარეგნობით, რომლის სულიც გაიხრწნა. და რას აკეთებს ის ? ჰაჰ, გაბრუნდა და მიდის. ამავდროულად თავი პირწმინდად მართალი ჰგონია. დაგტოვა ბედის ანაბარად. გვტოვებენ, ისინი სულ გვტოვებენ, ისინი შენც დაგტოვებენ. მაგრამ თუ გაგიმართლა...