არავინ იცის ხვალინდელი დღე რას მოგვიტანს, იქნებ არც დადგეს? იქნებ ამ ერთი საათის შემდეგ დასრულდება შენი სიცოცხლე? ან იქნებ ნახევარი საათიც არ სჭორდება!? შენ კი ვითომ "ნიღაბს" ამოფარებული, დადიხარ ქუჩაში და გგონია, რომ არავინ იცის სინამდვილეში ვინ ხარ, ასე გგონია, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ შენთვითონაც არ იცნობ საკუთარ თავს, რადგან მთელი შენი ცხოვრება შენს ერთ მხარესთან გაატარე, რომელსაც ნიღაბს ეძახი, არადა ნიღაბი არარსებობს, ყველა ადამიანი საკუთარ სისუსტეს და სიძლიერეს იყენებს, შემდეგ კი ამას ნიღაბს არქმევს, მაგრამ არა, ის ნიღაბიც შენი მეორე მხარეა, ადამიანსაც, ისევე როგორც მედალს, ორი მხარე აქვს და შენ საკუთარ თავს შთააგონებ, რომ არ ხარ ძლიერი, ეს მხოლოდ ნიღაბია, ან პირიქით, სუსტი ხარ და ამას შენს ნიღაბს ეძახი, რომლის მიღმაც ძლიერი ადამიანი იმალება, არა, ნიღაბი არარსებობს, სარკესთან მდგომმა არ უნდა შთააგონო საკუთარი თავი, უბრალოდ უნდა იყო ის, ვინც ხარ, არ უნდა იქცეოდე ისე, როგორც სხვებს უნდათ, უნდა იყო ის რაც ხარ თქო მაგას მართლა ვერ გეტყვი, რადგან არაა ადვილი დაარღვიო ჩინეთის კედელივით მაგარი საზღვრები, მაგრამ უბეალოდ იცხოვრე, ნუ შეუქმნი საკუთარ თავს ილუზიას, რომ შენ ნიღაბი გაქვს სახეზე.. ის ნიღაბიც შენ ხარ.
