გამარჯობა...
მე ნიკო ვარ,ფსევდონიმით ,,ნიკოლას დანგა".
ახლა დაღლილი, ნაოხრალი და ბევრჯერ ნაომარი სულით გესაუბრებით,არც სხეულზე გამაჩნია ცოტაოდენი ჭრილობა,როგორც ადრე ავღნიშნე დავიბადე 1997 ის დასაწყისს,ბევრი არაფერი მაქვს ბავშობაზე სასაუბრო,როგორც ყველა თინეიჯერს მეც დამიდგა გარდატეხის ასაკი,როგორც ყველა მეც შევეჩვიე ბევრ რამეს,ცუდსა თუ კარგს,გავსინჯე ნარკოტიკი რომელზეც დღესაც დამოკიდებული ვარ,ყოველი წამი მის გარეშე ჩემთვის უაზროდ და უფერულად მიმაჩნია,ეს არც ,კოკაინი,გერაინი,ბიო და არც მორფია,ეს სიყვარულია,დიახ,სწორად გაიგეთ,მე შემიყვარდა,ვერც კი წარმოიდგენთ რაოდენ ძლიერია ჩემი მისდამი სიყვარული,შეგკვრიათ ვინმეს გამო სუნთქვა? ალბათ არა,რატომ მგონია? არ წამომიდგენიაა ადამიანი ვისაჩ ჩემზე მეტად შეუყვარდება,შევიყვარე ბავშვური და გიჟური სიყვარულიზთ,მისი ღიმილი ,სუნთქვა,ხმა და მასთან დაკავშირებული ყველა წუთი და წამი მაბედნიერებს,ხშირად ვამბობ მე შევიშალე,სიყვარულიც სიგიჟეს გავს,ვერც წამომიდგენია მის გარეშე ვერაფერი,ვერც მზე,მთვარე,წელიწადის ოთხივე დრო თავისი თვეებით,ვერც წვიმა,ვერც თოვლი,ვერც შემოდგომის ფოთოლცვენა,ჩემთვის ყველაფერი უმნიშვნელოა მის გარეშე,და პირიქით,ყველაფერი მნიშვნელოვანი მასთან ერთად,ისევ ვიმეორებ მე შევიშალე,თქვნც შეშლილი ხართ ქალბატონო,გაიხსენეთ რამდენი სიგიჟე ჩაგიდენით სიყვარულის გამო,თქვენც ყმაწვილო,თქვენც შეშლილი ხართ, ჩვენ ყველანი შეშლილები ვართ რაღაც დოზით,ვინცკი ერთხელ მაინც დავმთვრალვართ სიყვარულით.

ნახვამდის ჩემო მკითხველო <3