-ნეტავ, ალმოდებული ძვლები თუ იწვის?
დღეს მაცივარში ლიმონი აღარ დამხვდა და ჩაი ვერ დავლიე. მის გარეშეც მიცდია, რომ შუადღის ტრადიცია არ დამერღვია და ცხელი სითხე სიცოცხლის ნაპრწკლებივით შთამენთქა, მაგრამ წყლისა და არყის ნაზავი არცთუ გემრიელია. მე კიდევ ალკოჰოლზე დამოკიდებული არა ვარ. იმიტომ, რომ სამაგისო ფული არ მაქვს. თორემ ხელი რაზეც მიმიწვდება, მათ შორის გონებაცა და გულიც, ყველაფერზე მიჯაჭვული ვხდები. რას ვამბობდი? არაყი ოდნავ მოსადუნებლად მჭირდება, ალკოჰოლი არ მიყვარს-მეთქი. არადა, ბევრი რომ მქონდეს, მეყვარებოდა.
ანუ ჩაი ვერ დავლიე. უცნაურია და უჩვეულოც. გუშინ ვიყავი მაღაზიაში და ბევრი ვიყიდე იმიტომ, რომ მიყვარს და კიდევ იმიტომ, რომ სამაგისო ფული მქონდა. უჰ, გამახსენდა! კატები მეზიზღება და მაგათი მოდგმიდან ერთ რბილბეწვიან, თაფლისფერთვალება და მჩხავანას უკლებლივ ყველა ლიმონი ვესრულე და მაშინღა აღმოვაჩიე, რომ რამდენიმე ყვითელი სიმრგვალე ძალიან მწიფე იყო და ისე გაყარა შხეფები, თითქოს სპეციალურად ამ ვიზუალური ეფექტისთვის დაამზადესო.
-ლემო, დღეს დაისჯები.
ეგ არ მადარდებს. უკვე დავისაჯე იმით, რომ ჩაი ვერ დავლიე. გეგონება, რუტინა აფეთქებამ გაარღვია. მოიცა, აფეთქებაო? ცეცხლი მიყვარს, ოღონდ ბევრი არ მაქვს. სამაგიეროდ უნდა გავაჩინო, რომ მქონდეს.
-სისულელეს ამბობ.
მართლია. და იცი, რა? არც ლიმონზე დამოკიდებული ვარ. უბრალოდ გემო მომწონს.
-შენი არ მჯერა, ლემო.
მაშინ დავნიძლავდეთ. აი, ნახე, თვის ბოლომდე თვალსაც კი არ შევავლებ, არათუ დავაგემოვნო კიდეც.
-დავნიძლავდეთ, ლემო. მე რაღაც შეგამჩნიე. გაგიხარდა ვიღაცამ ყურადღება რომ მოგაქცია.
მე სულ ასე მიხარია ყველაფერი. მაგრამ უნდა გამოგიტყდე, რა. ფული აღარ მაქვს და ძალიანაც რომ მინდოდეს, ლიმონს ვერ ვიყიდი. ჰოდა, ნიძლავს მე მოვიგებ.
-ვიცი, ლემო.
შენ რომ იცოდე, წყალიც არ მიყვარს. ხშირად მხოლოდ არაყში ჩაწურული ლიმონი შემიღებავს ჩაის მუქი ფერით და ის დამილევია. ახლა არც წყალი მაქვს და არც არაყი, ლიმონზე ხომ უკვე მოგიყევი?
-ყველაფერი ვიცი, ლემო.
ისიც გითხარი, რა გემრიელი იყო ლიმნის წვენში მოზელილი ცომისგან გამომცხვარი ბისკვიტი? საერთოდ არ ვნანობ, გუშინ რაც კი ლიმონი მქონდა, სულ ბისკვიტს რომ დავახარჯე.
-დღეს დაისჯები-მეთქი!
ვაჰ, მერამდენედ გითხრა, რომ ეგ არ მადარდებს?! უკვე დავისაჯე, რადგან იმ ბისკვიტზე კრემის წასმაც არ დამცალდა, ისე უცებ შემისანსლა მეზობლის ფუმფულა კატამ. გემოც არ მქონდა გასინჯული და იმან სულ ერთიანად შეჭამა. ბოროტია, რა.
-გინდა, მე გიყიდო ლიმონი?
რას მეუბნები, მეთვითონ ვიყიდი. ფული არ მაქვს თუ რა? გუშინ მეზობელი გამოვლანძღე, კატას მიხედე-მეთქი. იმან მომცა ფული. გეგონება, ასე გამოისყიდის თავის დანაშაულს, რომ კატისთვის ყურადღება ვერ მიუქცევია და ის მსუქანა მოსუნსულე ბანჯგვლიანი კიდევ ჩემ სამზარეულოში დასმუსნაობს გემრიელად. თანაც ლიმნის ნაირ-ნაირ გემოებს ჩემ რეცეპტორებამდე არ უშვებს. პირში ჩადებულ ლუკმას ისე ოსტატურად გამომაცლის, მეც ვერ მივხვდები.
-ლემო, საკუთარ სასჯელს შენთვითონ ხომ არ მოიფიქრებდი? ძალიან გყვარებია ფიქრი, როგორც ვხედავ.
ეგ არ მადარდებს, ადამიანო! რატომ ვერ გაგაგებინე, რომ სასჯელი ვერ მაფორიაქებს?! ისეკი, ფიქრი არ მიყვარს და არც მაგაზე დამოკიდებული ვარ, რადგან ბევრი არა მაქვს.
-ჩაი დამალევინე, რა. არ მოგბეზრდა ეს ლაყბობა? ვიცი, გეზარება მომზადება.
აზრი არ აქვს ხომ? მაინც ვერსად გავექცევი იმ ფაქტს, რომ წინა თვეში, ზუსტად ბოლო დღეს ბევრი ლიმონი მოვიმარაგე და მაცივარში გამოვკეტე დასჯილივით. დღეს მაცივარი არ გამომიღია. დამეზარა. ფუჰ, ვერ ვიტან ამ მარტოობით დამძიმებულ და გაუსაძლის დღეებს.
-ჰო, ლემო. უნდა გაიღვიძო ან დაიძნო, ჭამო ან დალიო, ილაპარაკო ან დადუმდე, იცოცხლო ან მოკვდე.
უიჰ, მართლა აღარ მაქვს ლიმონი.
-დროს ნუ ვწელავთ. გასარკვევი გვაქვს, იწვის თუ არა ალმოდებული ძვლები.
ეგ არ მადარდებს! ათასჯერ გითხრა? ფიქრი არ მიყვარს-მეთქი და აბა, როგორ გავრკვევ მაგას? ან ეგ რა სასჯელია? დავჯდე და ვუკირკიტო შენს სულელურ კითხვებს? წადი, რა. თავი გამანებე.
-ლემო, ყველაფერი ვიცი. მეც ათასჯერ გითხრა ეს? თუ ოდესმე, შეიძლება, რომ გაიგო?
მოდი, ჩაის მოგიმზადებ.
***
გაგრძელება მეზარება...