ცრემლები?
ისინი იმას იტევენ რასაც სიტყვით ვერ გადმოსცემ, როცა ცუდად ხარ და ყველა გეზიზღება ისინი არასოდეს გტოვებენ,
როცა რაღაც ისეთი გჭირს რომელსაც არ ეშველება, მაშინაც შენთან არიან. ძალიან მძიმეა როცა არავინაა შენს
გვერდით წვეთების გარდა, იმ წვეთების რომლებიც სულიდან მოდიან და გულს ხვდებიან. სულს გიწვავენ, მაგრამ მათ
გარეშე უფრო გტკივა გული. ის გული რომელიც გაგიტეხეს, ათას ნაწილად გაგიხლიჩეს, არ დაინდეს, გატეხეს და
უბრალოდ დაიკიდეს. საოცარი რამაა ცრემლი, რამდენ რამეს იტევს და მიაქვს სადღაც უსასრულობაში, უკუნეთში.
ცრემლები ვერ თქმული სიტყვებია, მაშინ გადმოხეთქავენ ხოლმე თვალებიდან როცა სული ვეღარ იტევს ასეთ
სიმძიმეს.ძნელია ისე ტირილი რომ სხვამ არ დაინახოს. საბნის ქვეშ ღამე, ტკივილი იღვიძებს და ცრემლის სახით მოდის.
ის ცრემლებია მძიმე, ბევრ სათქმელს რომ ინახავს და პირდაპირ თქმა რომ არ შეგიძლია, უბრალოდ ვერ უყრი აზრებს თავს, გეტირება, ცდილობ ცრემლები დამალო, მაგრამ რატომ? თუ მათ არ გაგიმეტეს სიყვარულისთვის, ნდობისთვის,
ერთგულებისთვის, ან უბრალოდ მობეზრდი, რატომ მალავ ცრემლს? მერე რა რომ გულჩვილი ხარ, უგულო და უდარდელი ...
ვის რათ უნდა. ცრემლები ბევრ ტკივილს ინახავენ, ისეთს გულს რომ მოხვდება და ვერსად ვერ შეინახავს.
გაგახსენდება და ყველაფერი არქივიდან ამოღებული ფაილებივით თვალწინ გადაგეშლება.ისევ აგეწვება სული მაგრამ
უკვე ნაკლებად.