დრო ყველაფრის მკურნალიაო ამბობენ, მაგრამ სანამ დრო გადის ადამიანი სულ უფრო და უფრო იტანჯება.წამი არ გავა მისი გაფიქრების გარეშე,მასზე ფიქრი კი ცრემლის გარეშე.ცუდი შეგრძნებაა ის, რომ იცი ბოლო ჩახუტებაა "ჩუ̌ენი" ეხლა კი "ჩუ̂ენ" აღარც არსებობს. ძნელია საჴუ̌არელი ადამიანის დავიწყება,მაგრამ მასზე უფრო მწარეა დაკარგვა. არასოდეს ვიფიქრებდი თუ ოდესმე რამეს დავწერდი, იმასაც კი არ ვფიქრობდი,რომ ის ჩემგან წავიდოდა და აღარასდროს დაბრუნდებოდა.
საყვარელ ადამიანთან თბილი, მოსიყვარულე, მხიარული, გიჟი და გრძნობებით აღსავსე უნდა იყო. სხვა შენთხვევაში კი ის წავა,მაგრამ თუ "მტკიცედ" უყვარხარ შეგიყვარებს ისეთს როგორიც ხარ.