მთელი ცხოვრებაა ცრემლები გახრჩობს ,სწორედ ის ცრემლები , ასე ძლიერ რომ ლამობენ გარეთ გამოღწევას და ღვარად ლოყებზე ჩამოდინებას .
შენ კი მათ მოუსპე არსებობის უფლება ,მკაცრად აკრძალე მათი გამოჩენა ,აკრძალე მხოლოდ იმიტომ ,რომ გაიგე ,თურმე მხოლოდ სუსტები ტირიან და შენ ხომ სუსტი არ ხარ !
იმდენი ხანია ამ ცრლმებს არათუ აუკრძალალე არსებობა არამედ გაყინე კიდეც ზვირთად მოწყვეტილი რომ, სახეზეც მხოლოდ სიცივე აღგბეჭვდია როგორც ყინულის ნატეხს რონელსაც მხოლოდ გლობალური დათბობა თუ დაადნობს და შეუცვლის იერ სახეს....
იმდენად გაისისხლხორცე ეს სიცივე უკვე დაგავიწყდა როგორი სახე ან გამოხედვა გქობდა ოდესღაც ,ოდესღაც მაშინ როცა გიხაროდა და გიცინოდა სახე ახლა კი ღიმილი გესახება სახეზე მხოლოდ ირონიული ან უფრო უარესი ,მხოლოდ ყალბი ღიმილი, ისის მხოლოდ მაშინ როდესაც ყველაზე მეტად შეიძლება გეტირებოდეს ,გიმძიმდეს ან ყვლაზე მეტად გტკიოდეს მაგრამ ისევ დუმილს ამჯობინებ ,სხვას არავის აინტერესება შენი ტკივილი ,მათ ხომ მხოლოდ გაღუმებული უყვარხარ და სჭირდები.
არ ტირი მაშინაც კი როცა მარტო ხარ ....იმდენად შეისისხლხორცე ეს ნიღაბი ,მარტო დარჩენილიც კი ვერ ახერხებ მის მოხსნას და მის თანაგრძნობას რომელსაც მხოლოდ შენ თუ გაუგებ .....
ან იქნებ არ გსურს მოსმენა ,ასეთად მოგწონს ყოფნა ,ასე ხომ ნაჯლებად გტკივა ან გგონია რომ ნაკლებად გტკივა და ამ დროს ეს იყოს აუტანელი ტკივილი შენთვის
ცხოვრება მიდის ,თამაში გრძელდება , გაცრეცილ ფერად შემოგრჩა ოცნება ,ოცნება რომელიც ყველაფერს ნიშნავდა შენთვის ,ახლა მანაც დაკარგა ფერი ...
ხანდახან კი მირაჟივით გაგიელვებს თვალწინ ის რაღაც, რასაც ჯიუტად არ გინდა რომ დაარქვა სახელი და ხვდები რომ ეს რაღაც გენატრება ,მაგრამ არც კი იცი ვინ რატომ ან რისთვის ,მაგრამ საოცრად რომ გენატრაბა იცი .... და ეს რაღაც საკუთარი მეა წლების უკან !