ვწევარ 22:30-ია და ამ ნაწერს ვწერ.
დეპრესია მეწვია,გარეთაც ნაზად ქრის სიო, თითქოს გიზიდავს რომ გაჰყვე და ეთამაშო,მაგრამ მარტო ვარ.მოწყენილი ვზივარ, სიყვარული მინდა,მინდა, მაგრამ არ მეწვია,მეც არავინ არ მიყვარდება :(
ხანდახან ვფიქრობ,ხომ არ ამომაცალეს გულიდან????ის ნერვი,ის პაწაწინა გულის ნაწილი, რომელიც სიყვარულს იკავებდა.ამ ფიქრებს,რომ მივყვები ვგიჟდები,
უსიყვარულობა მკლავს.
ეს ისეთი გრძნობაა,ვიღაც,რომ დაკარგე.ეძებ ცხოვრების მანძილზე და ისე გარდაიცვლები ,რომ ვერ იპოვი მას,იმ ერთადერთს,რომელიც ყველაფერს გაგიგებს და შენს გვერდით იქნება მუდამ.
ვცდილობ ყოველთვის ვიზრუნო სხვებზე,ვიზრუნო იმაზე, რომ ისინი ბედნიერები იყვნენ,მაგრამ არავინ არ იცის თუ რა სევდა,ტკივილი და მარტოობა იმალება ჩემი ღიმილის უკან.

ბილი ხუციშვილი 30.06.2020