თავი დავხარე და წავედი,
მინდოდა გადამებიჯა,
გადამებიჯა მოსალოდნელი
უბედურებისთვის,
მინდოდა არ შემხებოდა ეს ტკივილი,
მინდოდა გავშეშებულიყავი და
არაფერი მეგრძნო,
მინდოდა გადამებიჯა მოსალოდნელი უბედურებისთვის...
მაგრამ ის ისე ახლოს იყოო...
ვცდილობდი გაქცევას მაგრამ , ყოველი მცდელობა უშედეგო აღმოჩნდა,
მოულოდნელად ჩამავლო კლანჭები და ძლიერად მომიჭირა,
სიმწრისგან დავიგრიხე , დავიმანჭე
ვეცადე თავი გამეთავისუფლებინა და გავქცეოდი ,
სადღაც შორს სადაც ვერ მომაგნებდა მაგრამ ,
ვერა მოსალოდნელ უბედურებას ვერსად ვერ გავექეცი..
ვიდექი ასე უმწეოდ და ხელებს ვასავსავებდი დახმარების მოლოდინში,
მაგრამ შველაც არსით იყო..
ის მოხდა რისიც ასე მეშინოდა,
შავმა ჩრდილებმა გამიტაცეს და ერთიანად შთანმთქეს,
ამ დღეს მე დავიღუპე..
მოსალოდნელი უბედურება კი ჩემი სიკვდილი აღმოჩნდა,
რომელსაც ასე მონდომებით გავურბოდი,
მაგრამ განა სიკვდილს გაქცევია ვინმე?
მე რომ გავქცეოდი?