"არვიცი,როგორია გიყვარდეს ადამიანი ისეთი გრძნობით,რომ მისგამო ყველაფერი გააკეთო,თავი გაწირო და არასდროს დაივიწყო....
....ალბათ,როდესაც ვინმე გიყვარს არასდროს ატყუბ,გული მისკენ მიგიწევს და თუნდაც ერთად არიყოთ,მაიც მუდამ მასზე ფიქრობთ,რომ მოვიდეს და პატიება გთხოვოთ,დაუყოვნებლივ აპატიებთ და კისერზე ჩამოეკიდებით....ასეთი გრძნობაა სიყვარული,ვერასდროს დაივიწყებ...იმას ვინც შენს გულს ნაპერწკალი გაუჩინა,ვინც თვალებში ჩაგხედათ და გითხრათ,"შენი თვალები ჩემს დანახვაზე ბრწყნავენ" და თითქოს ბედნიერი ხარ,გული სიკეთით გევსებაა,შეეჩვევი შეიყვარებ,მუდამ გენატრება და ფიქრობ..."მის გარეშე რა მეშველებოდა"ერთად იცინით,ხუმრობთ,მომავლის გეგმებს აწყობთ და უბრალოდ ტკბებით...ტკბებით ცხოვრებით....
....დრო გადის,თითქოს რაღაც ხდება,აღარ ახსენდები როგორც უწინ,თითქოს ყველაფერი ზამთარს ემსგავსება და თოვლში წევხარ,ხოლო ეს სიცივე თითოეულ ძვალს გიყინავს....ვერ ხვდები რამოხდა.რატომ აღარ იცინის შენს ხუმრობებზე,რატო აღარ გკიდებს ხელს და ამბობს"მიყვარხარ"...შემდეგ კი აღმოაჩენ,რომ მისმკერდს და ხელს სხვა ამშვენბს,მისი გონება სხვას ეკუთვნის და სხვის ხუმრობებზე იცინის....თავიდან გიჭირს სამყაროს წყდები,მისი თვალები და სითბო,რომელიც გაჩუქა შენს მოგონებებს აფერადებს...და ხვდები,რომ ცხოვრება გრძელდება,შეილება ვეღარავინ შეიყვარო მისნაირად,მაგრამ არუნდა დაეცე....სამყაროს არსიც ხომეს არის თუ ძლიერი არხარ დაიჩაგრები....
.....ღამღამობით,მის პროფილს ამოწმებ და ფიქრობ"ღმერთო როგორ მენატრება",თუ ოდესმე ადამიანი თქვენთან ბედნიერი ყოფილა არასდროს დაავიწყდებით,ყოველთვის გაგიხსენებს და იტყვის"ნეტავ როგორ არის"
.....ის რაც გტკენს,დიდხანს არ გავიწყდება,რაც გტკენს მარად გახსოვს დაგულს გიტეხს,დრო არაფერს შველის,პირიქით შინაგანად გტეხს და გამსხვრევსსს....
...სიყვარული უბრალოდ ტანჯვააა,და ეს მე ვიცი..