"გარდაცვალება
არ ნიშნავს
სიკვდილს..."

ნაცნობ ადგილს რომ ჩაუვლი გვერდს და მოგონებებს იხსენებ, ან თავისით გახსენებენ თავს, იმიტომ რომ კარგი მოგონებები არ იკარგება, სადაც ისხედით, ლაპარაკობდით, ხელჩაკიდებულნი დადიოდით და ათას უაზრობაზე იცინოდით, ყველგან მას რომ დაეძებს თვალი გაფაციცებით და მაინც ვერ პოულობს, მარტივია განშორება როცა  ერთმანეთზე ასე თუ ისე მაინც იცით რომ კარგად ხართ, მაგრამ როცა ერთ-ერთი უბედური ხდება მეორეს გარდაცვალებით ეს სიტყვით გადმოუცემელი ტკივილია. გინდა რომ სადმე ხალხისგან შორს წახვიდე და მთელი ხმით ამოიკივლო იმ ბოღმის გადასაგდებად ყელში რომ გეჩხირება და სუნთქვა გიჭირს, როცა ერთობი, ჭამ და ფიქრობ რომ ის ამას ვერ შეძლებს, როცა საწოლში დაწვები და შენ თბილად ხარ, ის კი.... ის საფლავზე ათას სხვა ადამიანთან ერთად ცივ მიწაში წევს, მაგრამ ის ხედავს ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას, ჩვენ კი მოგონებებს მასთან ერთად...