მასთან ერთად ყველაფერი ლამაზი იყო - ის ხედიც, რომელსაც ჩვენ გავყურებდით და ის გრძნობაც, რომელიც მის გვერდით მეუფლებოდა.
და მაინც, რა კარგი იქნებოდა ადამიანებს ერთმანეთი რომ არ ბეზრდებოდეთ, რომ ტყუილ უბრალოდ ასეთ მრავლისმთქმელ სიტყვებს აქეთ-იქეთ არ ფანტავდნენ, რომ ჯერ გრძნობებში ბოლომდე ერკვეოდნენ და მერე ამბობდნენ თავიანთ სათქმელს. მაგრამ შემთხვევით ამ სამყაროში ხომ არაფერი ხდება... შემთხვევით ხომ თუნდაც ის ერთი სიტყვაც არ ითქმის, ზოგჯერ, მნიშვნელობას რომ ვუკარგავთ ჩვენი დაუფიქრებლობით.
კი, მე ვიცი და მე მჯერა, რომ ყველაფერს აქ თავისი მიზეზი. შეხვედრები... არასდროს არის უშინაარსო, უსაფუძვლო, მსგავს სიტუაციებში ყველაფერს აქვს თავისი მიზეზი, თუნდაც სულ მცირეოდენი, მაგრამ ზოგჯერ, შენთვის ესოდენ მცირეოდენი, სხვისთვის რამხელა რამაა, თუნდაც იმიტომ, რომ ისწავლა ან თუნდაც იმიტომ, რომ იგრძნო, ის, რასაც ასე ვეძებთ. ვეძებთ და ან ვპოულობთ ან პირიქით, ვკარგავთ.