თუკი ოდესმე მქონდა სული , იგი ნაწილებადა დაფლეთილი .ჭრილობებიდან მომდინარი ტკივილისა და იმედგაცრუების სუნი იმდენად მძაფრია და შემაძრწუნებელი ჩემს დამპალ სხეულს აღარ სძალულს მისი შეკავება .
ვფიქრობ ეს არის წამი წამთა შორის უზენაესი, ამ წამს სიკვდილის შიში სიმშვიდემ ჩაანაცვლა .
ცხოვრება ტკივილია _ რომელიც იმედგაცრუებისა და ოფლის სურნელშია გახვეული . და თუ კი შენს სულს არ აქვს სუნი .თავდაპირველად ჩემსაც არ ჰქონდა სიყვარული და სითბო დაჰქონდა ..


მაშინ როდესაც უკანასკნელი ხის უკანასკნელი ფოათოლი ხეს მოსწყდება და ჩაიკარგება მონოტონური კოშკების წყვდიადში დადგება ღამე რომელიც არასოდეს გათენდება .