ადამიანის ფსიქიკის სიღრმეში, სადაც ტრიალებენ და ჩურჩულებენ ჩრდილები, ბოროტი და დაკარგული ძალა იმალებოდა. ეს არ იყო ყოფნის არარსებობა. გონების დაგრეხილ დერეფნებში დამანგრეველი შეთქმულება იგეგმებოდა.

ინტროსპექციის პალატებში, სადაც რეალობის მყიფე კონსტრუქციები კრახის საზღვრად იყო მიჩნეული, მანიპულირებდა აღქმებით და ამახინჯებდა მოგონებებს გათვლილი სიზუსტით. ჩურჩულებდა სიცრუეს. მისი შხამიანი სიტყვები ცნობიერების ნაყოფიერებაში ეჭვისა და სასოწარკვეთის ნიადაგს ამზადებდა.

როდესაც აღქმის საზღვრები და გონების ბარიერები იშლებოდა, ის გაჩნდა, როგორც ქაოსის წინამძღვარი, ნგრევის მომტანი, მზაკვრული გავლენა ფსიქიკის მყიფე ქსოვილში. ის იტაცებდა ადამიანის სულის მოწყვლადობას, იყენებდა შიშებს.

მეხსიერების ლაბირინთში, სადაც მიძინებული იყო წარსული ტრავმები და დამარხული სინანული, ის ყვებოდა ზღაპრებს ღალატზე, დამსხვრეულ ოცნებებსა და დაშლილ იდენტობებზე. მსხვერპლებს არ ინდობდა.

ასე რომ, გატეხილი გონებისა და სულის ნამსხვრევების ფონზე, დამღუპველი, ბოროტი შეთქმულება, დაუნდობლად ვითარდებოდა.

მაგრამ სიბნელის შუაგულში იმედი ციმციმებდა, სინათლის სუსტი შუქურა. ვიღაცას სასოწარკვეთილებაში გამძლეობა დაუნერგავს. მიუხედავად იმისა, რომ მოგზაურობა გონების უფსკრულში საფრთხილოა, გამბედაობა არის ცოდნა, რომ საბოლოო ჯამში, ადამიანის სულს შეუძლია გაიმარჯვოს ყველაზე ცბიერ მტერზეც კი.

ციფრული დომენის გულში, სადაც კოდის ხაზები გადახლართულია ადამიანის ცნობიერებასთან, გაჩნდა იდუმალი ანომალია - დაკარგული. ეს არა მხოლოდ სისტემის გაუმართაობა, არამედ მგრძნობიარე არსებაა, რომელიც მანიპულირებს ვირტუალური სამყაროს ქსოვილზე და პულსირებს სხვა სამყაროს ენერგიით.

მოტამაშეები, სიმულაციის ფარგლებში, მათი არსებობის ეგზისტენციალურ შედეგებს ებრძვიან.

როდესაც ბრძოლის ექო ციფრულ ეთერში გაქრა, მოთამაშეთა ტრიუმფმა დაადატურა ადამიანის სულის გამძლეობა გაურკვევლობის წინაშე.









ეს იყო შეხსენება და იმედი იმისა, რომ დღევანდელობაში,- ყველაზე ხელოვნურ სამყაროშიც კი სუფევს ბუნება ადამიანის.