თუმცა ხმას ვერ მცემს, რადგან გულის გადაშლას ვერ მომთხოვს..რამდენიმე დღეა რაც მიცნობს.
მე სიცარიელეს ვგრძნობ,დაკარგულ ცხოვრებას და ჩემი დაჟანგებული სული, წელში მოხრილი, უკანასკნელ ნაპასს არტყავს..ცოტა ხანში კითხვა მომესმა,
-შენ ხატავ?
გამოვბრუნდი.
-კი ძაან ჩვეულებრივ ვხატავ'დი'.
თუმცა, რამდენი ხანია არაფერი დამიხატავს. თითქოს ახლა ცარიელი გულით ჩემი ხელები,ვერ დახატავენ.იმ საბედისწერო დღეს დაავიწყდა ჩემს ხელებს ფუნჯი როგორ გამოიყურება, წაერთვა ნიჭი ჩემს ხელებს,წაერთვა ნიჭი ჩემს გულს,როცა აღმოაჩინა რომ ტყუილში ცხოვრობდა..დაკარგა გულმა მშვენიერების აღქმა.
ახლა, ჩემს ხელში მხოლოდ ჩემი ჩამწვარი სიგარეტიღა დარჩა..და გული.
ცარიელი.
ჩაჟანგებული.
და ის სუფთა გოგონა, რომელსაც მოვეწონე.