2 თვე ვაკვირდებოდი ანის და მის პატარას, გამოკითხვის შედეგად კი დავადგინე, რომ თავის პროფესიას ჩამოშორდა და წესიერად აგრძელებდა ცხოვრებას, როდესაც ეს ყველაფერი ბიჭებმა გაიგეს სიცილით დაიხოცნენ, როგორ შეიძლება ასეთი გოგო წესიერი გახდესო.. ნელ-ნელა გაბერილი მათ წინ ვიდექი და ვუხსნიდი იმას რომ ყველაფერს გააკეტებს ადამიანი შვილისათვის, ქალი სუსტია დედა კი ძლიერი!

რამოდენიმე დღეში ანის ავაკითხე, გაბერილი მუცლით მივადექი ხელში ხილი და ბავშვის შაჭმელები მეჭირა, ასევე საბუთები ,რომლის მიხედვითაც მამას ალიმენტი უნდა ეხადა მათთვის..
-როგორ ხარ ანი?
-არამიშავს, ვეჩვევი ნელ ნელა დედობას, შენი ბუშტი რას შვება?
-აჰაჰა გასკდება მალე
-ძაანკაი..
-ჰო მართლა ახალი ამბავი მაქ.. ამ დოკუმენტის მიხედვით ბავშვის მამა ყოველ თვე გადაიხდის ალიმენტს სანამ პატარა 18 წლის არ გახდება ..
-მადლობა, მადლობა იმისათვის რომ ამ მდგომარეობაშიც კი მეხმარებოდი
-კაი რა რისი მადლობა, მთავარია ახლა კარგად ხართ და სწორ გზაზე დგახარ...
ბევრი ლაპარკის შემდეგ სახლში წამოვედი, ქუჩაში უამრავი ჭორი დადიოდა ანის და მისი შვილის შესახებ.. ზოგიერთი იმასაც კი ამბობდა მისი კლასელიდან ყავს ეს ბავშვი და იმ ბიჭს აბრალებსო..
ამდროს გამახსენდა პაულო კოელიოს სიტყვები: "რატომ იცის მთელმა ქვეყაანამ მთელი ქვეყანის შესახებ,საკმარისია ინატრო ინფორმაცია და მაშინვე გაჩნდება,იციან სად იყენებ საკრედიტო ბარათს, ვისთან წვები, ვისთან დგები და ასე შემდეგ..."

როგორც ყოველთვის საადოკატო ბიუროში სახხლიდან ვმუშაობდი, უმრავ დოკუმენტს გადავხედე მათ შორის ახლახანს მორჩენილ საქმესაც., საეჭვ, რომ ვერაფერი ვიპოვე, რისი ქართველი ვიყავი ჭორებს,რომ არ ავყოლოდი და ჩვენი კლასის ბიჭები დავიბარე..
საღამოს 9ზე ყველა ამოვიდა.. გაბერილი მუცლით გავუღე კარები და დიდ ოთახში შეიყვანე..

-ესეიგი მომისმინეთ?!
-რა ხდება ღიპუც?
-ანასთან რომელიმე იწექით?
ყველა უარყოფდა მხოლოდ ნიკა იყო გაჩუმებული..
-კარგით. ნიკა შენ არაფერიგაქ სათქმელი?
-მე რა უნდა ვთქვა?
-რავიცი ან უარყავი ან დაადასტურე..
-ვადასტურებ, ვიყავი მერე?
-ჭორები დადის რომ ეს ბავშვი ანუ ანის შვილი რომელიმე ჩვენი კლასის ბიჭისაა..
-მერე მე რა შუაშივარ?
-კარგი, მოდი ასევქნათ, ხვალ მომიტანე შენი სისხლირამეზე დააწვეთე, და ანის მე დავითანხმებ როგორმე..

მეორე დილას ადრე ავდექი, ნუ ჩემთვის აღარ შეიძლებოდა რადგან მე-9 თვეში ვიყავი მაგრამ მაინც მოვახერხე ამ საქმის ბოლომდე მიყვანა..
ნიკას სახლთან ვიდექი, კოლბით სისხლი ჩამომიტანა, მანქანაში ჩავჯექი და ანასთან წავედი..
-გოგო მისმინე.. დეენემის ტესტის ჩასაატარებლად უნდა გამომყვე ან ბავშვი გამატანე..
-დაიცა რახდება?
-უამრავთან გქონდა ურთიერთობა და არგიფიქრია რომ ეს ბავშვი ვინმე სხვისია?
-და ვისი უნდა იყოს?
-ნიკასი, ჰო ნიკა გოგიბერიძის..
-არამგონია
-მაინც გადავამოწმოთ, ჩაიცვი და საავამდყოფოში წავიდეთ...

ყველანაირი გამოკვლევის შემდეგ პასუხების აღების დრო მოვიდა, მე უეცარი ტკივილი დამეწყო და სამშობიაროში გადამიყვანეს, პასუხების ასაღებად კი ანი წავიდა..........

პ.ს ბავშვებო მოგწონთ? იაქტიურეთ რა ძალიან გთხოვთ... თუ მეტი კომენტარი ექნება უფრო დიდ თავს დავდებ შემდეგში..