ეროვნული გამოცდები წარმატებით გადავლახეთ, რამოდენიმე ბიჭი იგივე ფაკულტეტზე ჩაირიცხა რომელზეც მე ასერომ 12 წლიანი ერთად ყოდნის შემდეგ ისევ არ ვშორდებოდით ერთმანეთს.. იურიდიული საკმაოთ რთული თემა იყო და დღე და ღამე ვმეცადინეობდით..
შაბათ კვირას თითქმის ყველა შევიკრიბეთ, რამოდენიმე გვეკლდა მხოლოდ, ჩვენი ჯგუფელებიც წამოვიყვანეთ და საღამოს კაფეში დავჯექით..
ჩვენ ჩვენს სტიქიაში ვიყავით როდესაც ანი ვიღაც ბიჭთან ერთად შემოვიდა მოკლე კაბით და ტოპით..ყველა გაკვირვებული მივაშტერდით, ვინც ვიცნობდით და ვინც არიცნობდა ისინიც..
რამოდენიმე წუთის შემდეგ ვეღარ მოვითმინე და ცნობისმოყვარეობის გამო მათ მაგიდასთან მივედი..

-პრივეტ ანიი, როგორ ხარ?
-კარგად შენ? აქ რასაკეთებ?
-ბავშვები შევიკრიბეთ და ცოტახანი ვისვენებთ შენ?
-მე ჩემს პარტნიორთან ვარ მოსული
-ამმ,, შეყვარებულია თუ??
-თუ...
-(გამეცინა) კაი ან წავედი და შეგეხმიანები

ჩემს მაგიდასთან მივედი თუარა ბიჭებმა ეგრევე იკითხეს რამოხდაო..
-არაფრი საინტერესო და გრანდიოზული უბრალოდ მის პარტნიორთან ერთად არის მოსული ეს არის და ეს..
-როგორ პარტნიორთან?
-ნუ ბოიფრენდი არაა და ასევთქვათ მორიგ სათამაშოსთან..
-ჰოკაი მოთამაშე კია
-დაიცა შენრაიიცი?
-პიცა გაგიცივდება ჭამე...

მივხვდი რაც იგულისხმა მაგრამ არაფერი მითქვია ჭამა გავაგრძელე..
სახლში 11-12 საათზე დავბრუნდით, ჩემი ჯგუფელი ელენე ჩემთან დარჩა მეორე დღეს კი სამართლის წესებს ვიმეორებდით..
როგორც კი გათენდა ეგრეევე საწოლიდან ამაგდო..

-ჩემთავსგაფიცებ ფანჯარაში გაიხედე
-აუ რახდება ელე?
-გაიხედე!!!
-ჰომ მერე?
-ვერხედავ?
-ვერა, ჩიტები რო დაფრინავენ?
-ნახე იმ სადარბაზოდან ვინ გამოვიდა,,
სახე გამიფითრდა, ანა და ნანუკა ვიღაც კაცს ემშვიდობებოდნენ და თუ სწორად დავინახე ნომერსაც აძლევდნენ..

უნივერსიტეტში წასვლისას ქუჩაში ხმები დადიოდა ამ ორზე, პოპულალურებიც გახდნენო ელენემ და გაიცინა მაგრამ სულ არმეცინებოდა მე, უბრალოდ ცუდიი დასანახი იყო ის რასაც ისინი აკეთებდნენ, მიუხედავათ თავიანთი არასწორი გადაწყვეტილებისა ისინიც ადამიანები იყვნენ და რაც არუნდა ყოფილიყო,როგორმე სწორ გზაზე უნდა დამდგარიყვნენ..
15 წუთში ანის დედას შევხვდით..
-როგორ ხართ?
-რავი შვილო, არამიშავს თქვენ?
-უნივერსიტეტში მივდივართ..
-ჰო, ჩემ შვილზე ხო არაფერი გსმენიათ?
-დილით დავინახეთ ვიღაც კაცს ნომერს აძლევდა(ელენე)
-გაჩუნდი ელენე!
-ნუაჩუმებ ვიცი ისედაც...
-გიჭირთ ჰო?
-რათქმაუნდა მაგრამ ვუძლებ...


*****
გავიდა 5 წელი, ყველაფერი ჩვეულ რიტმში იყო, იგივე ამბები და იგივე დრო, არაფერი შეცვლილა...მხოლოდ ის შეიცვალა რომ მე ადვოკატი გავხდი, დავოჯახდი და ფეხმძიმედ ვიყავი..
უამრავ მკვლელობას და უამრავ კრიმინალურ საქმეს ვხვდებოდი, მაგრამ ბოლო საოცრება იყო..

15 სექტემბერს ჩემთან ანი მოვიდა ტიროდა სიტყვებს გაურკვევლად ამბობდა მხოლოდ ის გავიგე რომ დახმარება სჭირდებოდა.. როდესაც დამშვიდდა დაიწყო..
-ანი რამოხდა?!
-შვილს მართმევენ..
-რა? წესივრად ამიხსენი
-ჰო ჩემი კლიენტისგან პატარა გოგონა გამიჩნდა და ახლა მართმევენ..
-სასამართლოშია საქმე?
-კი კი კი
-კარგი მისმინე მესმის შენი, მეც ველოდები პატარას და ვიცი რასნიშნავს იყო დედა ვგრძნობ უკვე.. ორ თვეში დეკრეტში გავდივარ და მანამდე ამ საქმეს მივხედავ..

17 სექტემბერს ყველანაირი სისწრაფით სასამართლო გაიმართა..
-მოსამართლევ! ჩემს კლიენტს ბავშვს ართმევენ, ეს უკანონობაა, ყველა ქვეყანაში დედას რჩება ბავშვი (მე)
-ჰო მაგრამ ეს ქალი მეძავია, მან პატარა როგორ უნდა აღზარდოს, თუ სამსახურში ატარებს?(ბავშვის მამის ადვოკატი)
-ის ამ საქმეს თავს დაანებებს, შვილისათვის დედა ყველაფერს გააკეთებს.. პირობას გაძლევთ რომ გავაკონტროლებ..(მე)
-ბატნო მოსამართლე ეს ქალი თავს თავის საქმეს არდაანებებს.......
აყალმაყალის შემდეგ მოსამართლემ განაჩენი გამოიტანა..
-ბავშვი დედას რჩება!
ამ სიტყვებზე უარესი ხმაური ატყდა.. მაგრამ ეს განაჩენი მხოლოდ იმიტომ რომ მენდობოდნენ..

-მადლობა ძალიან დიდი მადლობა(ანი)
-მადლოვას ნუმიხდი, პირობა უნდა აასრულო
-რათქმაუნდა ყველაფერს გავაკეთებ(ანი)
ორ თვეში დეკრეტში გავედი, ნელნელა ვიბერებოდი თან ამ საქმეს თვალყურს ვადევნებდი........



პ.ს ბავშვებო დიდი ბოდიში რომ ამდენი ხანი გალოდინეთ, მოგწონთ? იაქტიურეთ რა გთხოვთ....