რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [3]
მე? მე რაც ვიგრძენი ძნელია სიტყვებით გადმოსცე. იმედგაცრუება, ზიზღი, სიბრაზე - ყველა ნეგატიური ემოცია ჩამისახლდა. ტკივილი, სულის გაუსაძლისი ტკივილი, თითქოს ფიზიკური არ მაკლდეს. - რაა... რას ნიშნავს ქმარი? - ხმაჩამწყდარმა ვიკითხე. არჩილი კი ირონიულ ღიმილს არ იშორებდა. ოხხ, ნეყავ შემეძლოს მაგ სახის აძრობა მისი დებილი თავიდან. ბიჭს შევხედე, რომელიც ჩემსავოთ გაკვირვება და ბრაზი ეხატა სახეზე. - იმას, რომ ხვალ ხელს აწერთ შენ და უტა. - ისევ სარკასტული ტონი. "ღმერთო ასეთი რა შევცოდე? რატომ? რა დავაშავე? ნეტა იცოდე, როგორ მეზიზღება შენი თიყოეული სიყყვა, მოქმედება, სახის ნაკვეთი! როგორ მეზიზღები შენ არჩილ!!" - რა?! ამიხსენით აქ რა ხდება?! - ხმამაღლა ალაპარაკდა უტა და ზიზღით შემომხედა "ასე რომ მიყურებს მე რა დავუშავე? გეგონება ჩემი გადაწყვეტილება იყოს" გავიფიქრე და მზერა ავარიდე. - უტა, ყველაფერი გადაწყვეტილია, შენ ქეთას მოიყვან ცოლად და მორჩა! - ხმას აუწია მამამისმა. - თემურ, შენ შ*გ ხო არ გაქ?! - იღრიალა ბიჭმა და მაგიდას ხელი დასცო. - ანუკის უნდა ვთხოვო ხელი და ამასთან გინდა რომ დავქორწინდე?! - ყვიროდა და ხელებს გამწარებული იქნევდა. - დედაა, მე შენ აკოზე გითხარი და შენ... შენ... - ხმა ჩამიწყდა. არ მჯეროდა, რომ დედაჩემმა ასე გამიმეტა. გასაგებია არ მოვწონდი, მაგრამ ეს გადაჭარბებულია, ამდენის ატანა აღარ შემიძლია. "ღმერთო აკოს რა ვუთხრა? რას იფიქრებს? ვაიმეე" ვფიქრობდი და ნერვიულად ვიკვნეტდი ტუჩს. - ქეთა, არანაიეი აკო-მაკო. შენ და უტა გახდდბით ცოლ-ქმარი და ამას ვერ შეცვლი! - აგდებით მიყვირა და აი აქ ამომასხა. რაღაცის სათქმელად პირდაღებულ უტას დავასწარი და ვუყვირე "ძვირფას მამიკოს": - მომისმინე არჩილ! - ხაზგასმით წარმკვთქვი მისი სახელი. - არ მაინტერესებს ამის მერე რას მიზამ, მაგრამ რომ არ გითხა, ზუსტად ვიცი ვინანებ! შენ ხარ არაკაცი, ფულზე დამონებული, მოძალადე ძროხა. არანაირი უფლება გაქვს, ჩემი ბედი რომ გადაწყვიტო და მითუმეტეს მაშინ, როდესაც სრულწლოვანი ვარ! კარგი, ჯანდაბას! მე დამივიწყე, ამ ყმაწვილს რას ერჩით ა?! ხომ გაიგეთ, მასაც ჰყავს შეყვარებული, რომელსაც ხელი უნდა შთხოვოს. ნუთუ გკიდიათ თქვენკ ვაჟის გრძნობრბი და სურბილები?! - მივუბრუნდი, როგორც გავიგე თემურს და თვალებში ჯიქურად ჩავაშტერდი. - მომისმინე, შენ ნუ ერევი ჩემს საქმეში. ვიღაც ბომჟის დაცვა არ მჭირდება. - ზიზღით შემომხედა უტამ. - ჯერ ესერთი, მარტო შენ არ გეხება, მე მათხოვებენ შენზე, ამიტომ ვერევი და მეორეც, შენ გიცავ და ვცდილობ შენს შეყვარებულთან საქმე არ გაგიფუჭო და აქეთ მიბრაზდები და შეურაცყოფას მაყენებ?! ისე მიყურებ, გეგონება მე მოვინდომე ჩვენი შეუღლება! - ხმამაღლა ვუთხარი და ისევ არჩილს მივუბრუნდი, რომელიც ისეთინთვალებით მიყურებდა, ნამდვილად შავ დღეს დამაყრიდა. - მაინტერესებს, რამ გამოიწვია ეს "სასიხარულო" ამბავი? - სარკასტულად ვკითხე და პასუხის მოლოდინში გავჩუმდი. ირონიული ღიმილი აიკრა და მითხრა: - ბატონ თემურთან 7 მილიონი მქონდა ვალი. არჩევნის წინაშე დამაყენა: ან ფული ან შენ... - გავაწყვეტინე და მისი სათქმელი დავასრულე: - შენც, რა თქმა უნდა, მე ამირჩიე არა, შე ნაბი***რო! - ვუყვირე და სახლიდან გავვარდი. ყურადღება არ მივაქციე მის ძახილს, აკოს დავურეკე და ვთხოვე "ჩვენს" პარკში მოსულიყო. 10 წუთში მოვიდა და ანერვიულებულმა მკითხა: - ქეთ, რა მოხდა? - სახე ხელებში მოუქცია და ლოყაზე ცერა თითით მომეფერა. ჩემს ცრემლიან თვალების დანახვისას შეცბა. - ა-არჩილს... უტა... - აბდაუბდა ვლაპარაკობდი და ვსულიკებდი. - რა მოხდა თქვი ეხლა. - მითხრა თბილად და თვალებში ჩამაშტერსა. "ვგიჟდები შენს მწვანე თვალებზე!" გავიფიქრე და ამოვისლუკუნე: - არჩილმა ვიღაც უტაზე... უნდა გამათხოვოს. - ვთქვი და ცრემლების ახალი ნაკადი გადმოვუშვი. - რ-რა? - ხნის კანკალით მკითხა. - ხ-ხო... რაღაც ვალი ჰქონდა და არჩევანი მისცეს: ან მე... ან ფული... მან მე ამირჩია. - მთელი ძალით ავეკარი ძლიერ გულ-მკერდზე და მის გულისცემას მოვუსმინე. - კაი.. არ იტირო, მაქსიმუმ 1 წელში დაშორდები და ისევ ჩენთან ერთად იქნები. - თავზე ხელი გადამისვა და შუბლზე მაკოცა. - იმ უტასაც შეყვარებული ჰყავს... ცოლობა უნდა ეთხოვა - ცრემლები მოვიწმინდე და ქვევიდან ავხედე. - მითუმეტეს, ის იმასთან იქნება, შენ - ჩემთან. ყველაფერიკარგად იქნება გესმის. ეხლა ადი სახლში და დაწყბარდი. პატარავ, არ ინერვიულო იცოდე. - ყელში ხმაურიანად რამდენჯერმე მაკოცა და სახლამდე მიმაცილა. =_=_=_= აჰააა. მესემე თავიიც ^_^ უუუუუუუუღრმესი მადლობა, ვინც კითხულობთ. არ დაგავიწყდეთ კომენტარისა და შებიშვნების დაწერა. ^_^ გავითვალისწინებ <3 პ.ს Facebook-ზე დამიმატეთ თუ გინდათ, რა თქმა უნდა. მომძებნეთ როგორც " შიკა ლატკა " ^_^ <3 |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.