#11
მალე ჩემი დაბადების დღე ახლოვდებოდა ძალიან მინდოდა დიდი წვეულება გამემართა და გადავწყვიტე ალექსანდრესთან მივსულიყავი და მეთქვა.
-ალექსანდრე!!
ფავიყვირე.
-რა იყო გოგო!
თურმე სააბაზანოში იყო და შხაპს იღებდა. ტილოს ამარა გამოვარდა. ოო, რა დაკუნთული სხეული ქონდა... ისეთი იყო, რო რავიცი. ლამის სათქმელი დამავიწყდა.
-აუუ რაღაც უნდა გთხოვო.
-რა გინდა?
-აუ, იცი მალე..
-ხო, ვიცი..
-რა იცი აბა?
-ის, რომ მალე შენი დაბადების დღე ახლოვდება.
-ხო, ამიტომ რაღაც უნდა გითხრა.
-რა?
-მინდა, რომ დიდი წვეულება გავმართოთ.
-კაი.
-ვაიმეე როგორ გამახარე რო დამთანხმდიი.
მივვარდი და ჩავეხუტე.. გაოცებული იყო..
-კაი ეხლა წადი და ჩაიცვი.
-კაი.
ისევ თავის ოთახში ავიდა.
მე ამასობაში სია ჩამოვწერე ვისი დაპატიჟებაც მინდოდა. დაახლოებით 100კაცი მოვაგროვე. მერე ალექსანდრე შემოვიდა.
-რას აკეთებ?
-სიას ვწერ.
-რა სიას.
-სტუმრების.
-მანახე ერთი რა.
რო გადახედა გაგიჟდა.
-რა არი გოგო, შენ დაბადების დღეს იხდი თუ ქორწილს.
-ეეე, აბა რამდენი ხალხი უნდა მყავდეს.
-ნუ ბევრი მაგრამ ამდენიც არაა საჭირო, ხო კაი.
-მაქსიმუმ 50.
-ხო, კაი.
უფ, არ გინდა ეხლა აქედან 50კაცი გადაარჩიო? მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა. ბევრი წავშალე ბევრი დავტოვე და ბოლოს ალექსანდრეს მიერ დაწესებულ რაოდენობამდე დავედი.
მერე ნინის დავურეკე, რომ წვეულება დაგვეგეგმა. ისიც მალე მოვიდა.
-აბა, მეც მოვედი, ეხლა დავგეგმოთ ყველაფერი. (ნინი)
ნუ, ყველაფერი გადავწყვიტეთ. ერთ-ერთი ბარი დავჯავშნეთ ერთი დღით. ნუ მერე დეკორაციაც გადავწყვიტეთ, ტორტიც ავარჩიეთ და შეკვეთა მივეცით. ორ დღეში 23წლის ვხდებოდი.
მე და ნინიმ ლაბებიც ვიყოდეთ. მე გადავწყვიტე ლურჯი მოკლე კაბა ჩამეცვა, ასევე ლურჯი ფეხსაცმელი. ნინიმ კი წითელი გრძელი კაბა გადაწყვიტა, ასეთივე ფერის ფეხსაცმელი და ჩანთა. ალექსანდრე და საბა კი შარვალს და კოსტუმს იცვამდნენ.


******************
მოვიდა ჩემი ნანატრი დღე. ავდექი ყავა გავიმზადე და დავლიე. ალექსანდრე მგონი სახლში არ იყო, მის ოთახში არ შემიხედია. ენერგიაზე მოვედი და განზადება დავიწყე, ჩემი ლურჯი კაბა, ფეხსაცმელი, მაკიაჟიც გავიკეთე თმები მაღლა ავიწიე და წვეულებისათვის მზად ვიყავი. მერე ალექსანდრეს დავურეკე.
-სად ხარ?
-მოვდივარ, ორ წუთში მოვალ.
-კაი.
გავუთიშე ტელეფონი და დაველოდე. მალე მოვიდა.
-გილოცავ.
ჩამეხუტა და მაკოცა.
-თვალები დახუჭე.
მეც დავხუჭე, მან ჯიბიდან რააც ამოიღო, მერე ზურგიდან მომიდგა და მითხრა
-გაახილე.
ყელზე ულამაზესი ყელსაბამი მეკეთა.
-ეს ჩემგან.
ძალიან მომეწონა, ულამაზესი იყო, ვერცხლის ძეწკვი იყო და ზედ ბროშკა ეკიდა რომელსაც გულის ფორმა ქონდა, უამრავი თვალი ეჯდა, ხოლო შუაში წითელი დიდი თვალი, ძალიან გამიხარდა, ემოციები ვერ მოვთოკე და ჩავეხუტე.
-მადლობააა, ძალიან მომეწონა, ეს ჩემი პირველი საჩუქარია..
გაოცდა, არ ელოდა.
მერე მითხრა:
-წავალ გავემზადები და წავიდეთ.
-კაი.
სანამ ის ემზადებოდა მე ნინის დავურეკე, ის და საბა უკვე ბარში იყვნენ.
მალე ალექსანდრეც გაემზადა და წავედით. გზაში სულ მის სახეს ვუყურებდი, ხანაც მის ნაჩუქარ ყელსაბამს, ვაიმე როგორ მიყვარს...
მინდოდა მეკოცნა...
შუქნიშანზე გაცერდა მეც დრო ვიხელთე და ვაკოცე..
გამომხედა...
გაშტერდა....
-ეხლაა შენ მაკოცე?
ენის ჩლიფინით მკითხა..
-ხოო.
და ისევ ვაკოცე. ამაზე უფრო შოკში ჩავარდა....
შუქნიშანზე მწვანე აენთოო...
ალექსანდრეს მანქანა არ იძვრის...
ისმის მანქანების სიგნალი...
გინების ხმა....
ალექსანდრე კი გაოცებული სახით მიყურებდა..
-ოეე, წავიდეთ.
და თავში წამოვარტყი....
-უი..
და ისევ საჭეს მიუბრუნდა...
მალე ბარშიც მივედით. ყველას გაუხარდა ჩვენი მისვალა. უამრავი საჩუქარი მივიღე, მაგრამ განსაკუთრებული მაინც ალექსანდრემ მაჩუქა.. ყელსაბამის რომელიც მუდამ მეკეთრბა სადაც წავალ.. მისი მზერა ყველგან დამზდევდა.. თან როგორ მიყვარს მე ეს მზერა... სადაც კი დავჯდებოდი იქვე იყო.. მიყურებდა და ამ საქციელით ყველას ანახებდა რომ მე მისი ვიყავი...
-ვაიმე, თვალს არ გაშორებს. (ნინი)
-ვიცი, შევნიშნე.
-რა გიჟები ხართ.
გავუღიმე. მალე ჩემი საყვარელი სიმღერა დაიწყო და გულში გავიფიქრე, ნეტავ მოვიდეს და ცეკვა შემომავაზოს..
-აქ მოდის, არ შეიმჩნიო რომ მასზე ვლაპარაკობთ. (ნინი)
-გამარჯობა გოგოებოო.
მიესალმა ყვალს.
-წინააღმდეგი ხომ არ იქნებით ჩემი ცოლი წავიყვანო??
-არა. წაიყვანე გატანთ.
მან ხელი გამომიწოდა.. მეც ჩავკიდე ხელი, გავედით საცეკვაოდ, თითქოს ხალხმა გაგვატარა უეცრად შუაგულში აღმოვჩნდით... ყველა ჩვენ გვიყურებდა. მაგრამ ორივეს დავიწყებული გვქონდა ხალხის არსებობა.. ის თვალებში მიყურებდა.. ხელი წელზე მომხვია...თითქოს შევცბი.. მერე მეც მოვხვიე ხელი კისერზე და დავიწყეთ ცეკვა.. მისი მზერა...
თვალებით ნათქვამი
მიყვარხარ...
მერე გამეცინა.
-გიხდება.
ყურში ჩამჩურჩულა..
ასე ვცეკვავდით, მერე შევამჩნიეთ, რომ ყველა გაცერდა და მარტო ჩვენ ვცეკვავდით. რომ დამთავრდა სიმღერა გავჩერდით, ხუთი წუთი ისევ ისე უმოძრაოდ ვიდექით. მერე სტუმრების ტაშმა გამოგვაფხიზლა.

-ვაუ, რა წყვილი ხართ.
ნინი აღფრთოვანებული დაგვხვდა.
-აიღე ამათგან მაგალითი შე დებილი, ბოლოს როდის ვიცეკვეთ აღარც მახსოვს.
ნინიმ თავში წამოარტყა საბას.
-ნახეთ რა. ასეთ ტანჯვაში ვარ.
გაეცინა საბას.
ნინი გაიბუსხა.
-ანუ მე ტანჯვა ვარ?
-არა ჩემო სიხარულო..
საბა ნინის მიეფერა, ხელი მოკიდა და საცეკვაოდ გაიყვანა, ნინი ისეთი ბედნიერი იყო.
მე და ალექსანდრე მარტონი დავრჩით, ვისხედით და ერთმანეთს ვუყურებდით.. მერე მისი ხელისკენ გავწიე ჩემი ხელი და ჩავკიდე..
გაოცებული ალექსანდრე..
როგორ მიყვარს ეს მზერაც..
-სალიტა, მიყვარხარ...
-მეც....
-წავიდეთ...
-ეხლა? ხალხი?
-ოოო, ხალხს ვეტყვით რო ცუდად ხარ და წავალთ, თან გვიანიცაა და ისინიც მალე წავლენ...
-კარგი. მაგრამ სად მივდივართ?
-ნახავ.
ეს მითხრა და ხელი ჩამკიდა... საბას ანიშნა მივდივართო.. მანაც თავი დაუქნია...
მანქანაში ჩავსხედით...
ქალაქ გარეთ გავედით...
უკვე მივხვდი სადაც მივდიოდით..
-ხის სახლი? (მე)
-კი.
გამომხედა და თვალი ჩამიკრა.
მალე მივედით...
იქ ცოტა ციოდა..
სახლში შევედით..
-გცივა? (ალექსანდრე)
-კი.
წავიდა და პლედი მომიტანა.
-სანაბ ბუხარს დავანთებ ეს გაგათბობს..
-კაი.
ის შეშის მოსატანად წავიდა..
მალე შენოვიდა აანთო, მერე ღვინო მოიტანა.. ცოტა დავლიეთ..
მერე ოთახში ავედით...
ხელში აყვანილი მივყავდი...
მე ყელში ვკოცნიდი უზომოდ ბევრს..
მას ეღიმებოდა..
მერე კოცნაზე გადავედი, ამყვა მალე ორივე საწოლზე ვიყავით.. მისი გახშირებული სუნთქვა.. ვიგრძენი როგორ გახსნა კაბა.. მეც საროჩკა გავხადე და მის დაკუნთულ სხეულს დავაშტერდი.. მან კოცნა დამიწყო... გამუდმებით იმეორებდა:
-ჩემი ხარ... ჩემი ხარ...
მერე მკლავები მომხვია და მის მკლავებში ჩამეძინა... ალე გვეძინა მთელი ღამე..ჩახუტებულებს.. მისი გულის ცემა მესმოდა...