დამიანმა დაინახო როგორ ებრძოდა ვიღაც ანნას.მის და გოგონას შორის საკმაოდ დიდი მანძილი იყო.არ უნდოდა თავისი ვამპირული სისწრაფე ამდენი ადამიანის თვალწინ გამოეყენებინა,მაგრამ ეს ხომ ანა იყო,ბიჭის თავის გაქნევით აისახებოდა მის სახეზე წინადადება ,, ხალხი''
ელვის სისწრაფით გაიქცა მისკენ,ხელი ჩააავლო ქურთუკში უცნობს და თავისკენ მიიზიდა
-(დამიანი) ვინ ჯანდაბა ხარ? მწარედ უჭერდა ხელს ქურთუკის საყელოზე.ახლა ანნას გახედა აინტერესებდა მისი მდგომარეობა.უცნობმა დრო იხელთა და ბზინავი დანა გაუყარა მუცელში.საინტერესოა რათ უნდოდა დანა უცნობს.დამიანი მოიკეცა და თავის სისხლიან შავ მაისურს დახედა.უცნობი უკვე გამქარალიყო ადგილიდან.
-(ანნა) დამიან ! დამიან! შეშინებული გაიძახოდა,ბიჭი კი ნელ-ნელა ფეხზე დგებოდა
-(ანნა) დამიან მანქანაში პირველადი დამხარების ნივთები დევს ერთი წუთით გაუძელი.ხელები უკანკალებდა და ერთი და იგივე მოძრაობებს აკეთებდა.
დამიანმა უკვე ამისუნთქა თითქოს რაღაც მძიმე ეჭირა ხელში და ის დააგდოვო.
-(ანნა) აი ვიპოვე, მოდი მანქანაში ჩააჯექი და დავამუშავებ ჭრილობას.ხელში ბამბა და სპირტი ეჭირა.
-(დამიანი) ანა დაწყნარდი კარგად ვარ.შენ ხომ არაფერი დაგიშავა?თემა შეცვალა
-(ანნა) არა მე კარგად ვარ,შენ კი დიდი ჭრილობა გაქვს.
-(დამიანი) არა არაფერი არ მაქვს უბრალო ნაკაწრიაა.
-(ანნა) არა მე..მე დავინახე როგორ დაგარტა დანა.კონკრეტულად ამტკიცებდა გოგონა,მაგრამ ბიჭი მაინც არ ტყდებოდა.ანნამ მაისური აუწია და დაინახა რომ მაართლაც არაფერი ჰქონდა.
-(ანნა) ეს...ეს როგორ?მე დავინახე,მართლა დავინახე
-(დამიანი) არა პრინცესავ დანა ამცდა არ დაურტყია.
-(ანნა) აბა ეს რა სისხლია?
-( დამიანი) ეს?ეს მისი სისხლია ცემის დროს მოხდა.თითქოს არ უნდა გოგოს დაჯერება მაგრამ სხვა გზა არ იყო
-(დამიანი) კარგი დამელოდე,მანქანაში მაისური მიდევს, იმას ჩავიცმევ და შევიდეთ სკოლაში.
-(ანნა) რააა? წეღან თაავს დამესხნენ და შენ ამბობ რომ სკოლაში შევიდე და გაკვეთილებს დავესწრო ვითომც არაფერი?
დამიანი მიხვდა რომ ახლა გოგომ დაიწყო გაჯიუტება,სულ არ ეპიტნავებოდა ამის გაკეთება,მაგრამ დარწმუნებული იყო რომ ეს ასე ჯობდა.თვალი თვალში გაუყარა და წყნარად მიუგო
-(დამიანი) შენ ეხლა სკოლაში შეხვალ და დაესწრები გაკვეთილებს.
ამჯერად გოგონამ თავი დაუქნია და თითქოს დაწყნარდა კიდეც.
.................................................................................................................................................................
-ანნააა! ყვირის ელისონი და თავისი წიგნებით ხელში გარბის დერეფნისკენ საიდანაც ანნა და დამიანი მოიაბიჯებენ.
-(ანნა) გამარჯობა ელისონ თქვა ძალიან უღიმღამოდ და ხელები მოკეცა თითქოს სცივაო.
-(ელისონი) სერიოზულად? რატომ ასე ცალიყბით?
-(ანნა) ცოტა არ იყოს თავი მტკივა.ისე თქვა თითქოს მართლა საოპერაციოდან ეხლა გამოიიყვანესო.
-(ელისონი) ეხლა ლიდიაც მოვა მალე და ასე არ დახვდე თორემ ხომ იცი მართლა რა თავის ამატკიბელი კითხვები იცის.
-(ანნა) ხო შევეცდები.და ეხლა უკვე თითქოს ტუჩბზე ღიმილიც შეეპარაო და კედელს მიეყუდა.
-(ელისონ) აუ ეს რა გასაგიჟებელი ტიპია,მე რომ ვიყო შენს ადგილზე დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი მისი გოგონა,თქვა დამიანზე და ჩაიცინა
-(ანნა) ნუ სულელობ გოგო.თუ არ ვცდები შენ სხვა მოგწონდა რამდენიმე დღის წინ ,როცა ჯერ კიდევ ტელეფონზე გელაპარაკებოდი.
-(ელისონ) აუ კი,მაგრამ რამდენიც არ უნდა მომწონდეს ეს მაინც სულ სხვა თემააა..
-(ელისონი) ისე სულ შენ სახლში ცხოვრობს და შიშველი არ გინახია?ყურში ჩასჩურჩულა ანასს,რა კარგი იქნება.თქვა და ტუჩები აილოკა თითქოს რაღაცას აგემოვენებდეს.
-(ანნა) აუ ელისონ ! მკაცრად დაუყვირა ქერათმიან დაქალს.მეტისმეტად ხმამაღლაც კი მოუვიდა.
დამიანი მოშორებით იდაგა და ესმოდა ყველაფერი რასაც საუბრობდნენ მასზე და რატომღაც სიცილი ეფინებოდა.
-(ლიდია) გოგოებოოოოოო! დერეფნის ბოლოდან ყვირის ლიდია და სწრაფი ნაბიჯებით მიდის გოგოებისკენ.
ანნამ ხელები გაშალა და ძალინ,ძალიან ეხვევოდა თავისი საყვარელ მეგობარს.იგრძნო თურმე როგორ მონატრებია მისი სიცანცარეც.
-(ლიდია) გამარჯობა დამიან შორიდან გასძახა და ბიჭმაც თავი დაუქნია.ეს გოგო ზრდილობით გამოირჩეოდა.
-(ელისონ) გოგოებო გაკვეთილის დაწყებამდე ოცი წუთია დარჩენილი მოდი კაფეტერიაში შევიდეთ,იმდენი რამ მაქვს მოსაყოლი.
-(ანნა) ეს აღარ მოგვეშვება თქვა და სიცილი აუვარდა.შემდეგ დამიანს გაუქნია თავი კაფეტერიისკენ და ამით მიხვდა რომ რაღაც საჭიროა აქვთ გოგოებს და განმარტოებ სურთ.სამივენი ნელი ნაბიჯებით დაიძრნენ დერეფნის მეორე მხარისკენ.
.................................................................................................................................................................
დამინი გარეთ ჩამოჯდა და ტელეფონი ამოიღო ჯინსის შარვლის ჯიბიდან,დიდი თეთრი ტელეფონი იყო.სულ არ მოსწონდა სენსურული ტელეფონები ეს რაღაც უცხო იყო მისთვის, მაგრამ ეს ანნამ აჩუქა ამიტომ უფრთხილდებოდა.... რაღაც გრძელი ნომერი აკრიფა და დინჯად მიიდო ყურზე.
-(დამიანი) ხომ დამპირიდი რომ მისი უსაფრთხოებაზე იზრუნდებდი?უკვე გადაიფიქრე?ვინ იყო ის? უცბად მიაყარა ბიჭმა ვიღაცას.
...........................
-(დამიანი) თავს ნუ იდებილებ,ძალიან კარგად იცი ვიზეც ვლაპარაკობ.
.............................
-(დამიანი) არ ვიცი ვინ იყო,ან ვინ გამოგზავნა.უბრალო თავდამსხმელი არ იყო,ვამპირი იყო.ხომ იცი არ ვარ ისეთი ძლიერი რომ ვამპირებისგან დავიცვა და ეს შენც იცი რატომ,ამიტომ გირეკავ შენ,მას რომ რამე დაემართოს იცი შენ რაც მოგვივა.
უკვე ხმაში სიმტკიცე ერეოდა.სიტყვა დაამთავრა და ტელეფონიც გათიშა.ახლა ღრმა ფიქრს მიეცა თავში ერთი კითხვა უტრიალებდა ,,ვინ იყო?''
.................................................................................................................................................................
-(ანნა) მართლა?კისკისებდა გოგო.თითქოს არც არაფერი მომხდარიყო.


-(ელისონ) კი და სხვათაშორის არ არის ცუდი ბიჭი,ადრე კაროლინას შეყვარებული იყო
-(ლიდია) აუ შენ კიდე სულ ბიჭებზე როგორ უნდა საუბრობდე დავიღალე უკვე,უხეშად განაცხადა ლიდიამ
-(ლიდია) საერთოდ ჰელოუინზე არაფერი უთქვიათ არავის
-(ანნა) შენ გეტყვიან ალბათ,მაინც პირველი შენ გაგებინებენ ხოლმე
-(ლიდია) აუ არც კი ვიცი რა ჩავიცვა,წინა წელს ვამპირის კოსტუმით ვიყავი,და წელს რაღაც განსხვავებული მინდა
-(ელისონი) სართოდ არ მოგიხდა ვამპირის კოსტიუმი,არ გამოიყურებოდი საშიშათ.
-(ლიდია) დარწმუნებული ვარ ძველად ვამპირები არ გამოიყურებოდნენ საშიშდ
-(ანნა) დაიცა, დაიცა, შენ რა გჯერა ვამპირების?სიცილით თქვა და კართოფილს ჩანგალი ჩაარჭო.
-(ლიდია) რატომაც არა? ძველად ვიცი, რომ არსებობდნენ, ბავშობაში ბაბუა მიყვებოდა ხოლმე, მათ ამბებს და სულაც არ იყო საშიში.
-(ელისონი)კარგი რა ლიდია რეებს მოიგონებ ხოლმე?სულაც არ მინდა ეხლა ვამპირებზე ლაპარაკი. სხვა უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემებიც მაქვს.
-(ლიდია) აუ იცი რა შეეძლოთ ხოლმე?გოგონა განაგრძობს მოთხრობის მოყოლას საინტერესოდ
-(ანნა) რა? ნიორის ეშინოდათ? სიცილი აუტყდა ანნას.
-(ლიდია) აუ არაააა,და ნუ იცინით.მოკლედ მზეზე ჩვეულებრივად დაიოდენ,ნიორი ხომ საერთოთ მითია.ძალიან ძლიერები და სწრაფები იყვნენ.მალე უხორცდებათ იარა და მბობდნე რომ ადამიანს იმას გააკეთებინებენ რაც მოესურვებათ.
-(ანნა) ასეთი სისულელე ჯერ არ მომისმენია და საერთოდ ჯობია კლაში, ავიდეთ თორე აღარ შეგვიშვებენ.
-(ელისონი) აუ რა საინტერესო იყო? ნეტავ მე ვიყო ვამპირი,დამიანს და კიდევ ბევრ სხვას ვუბრძანებდი გაეხადათ.ძალიან დამაინტრიგებლად თქვა.
-(ანნა) რა გარყვნილი ხარ ელისონ?და მე შენს ფონზე ყოველთვის ანგელოზობით ვიკარგები.
გოგონები მიიზლაზნებოდნენ საკლასო ოთახისკენ და ელისონის გარყვნილ იდეებს უსმედნენ.
-(მასწავლებელი ტრევონი) გოგოებო ცოტა დააგვიანეთ,მკაცრად მიუგო სამ ოხუნჯ გოგოებს.მათაც არ დააყოვნეს და შეუმჩნევლად შეცურდნენ თავიანთ მერხთან.
-(ტრევორი) ანნა,ძვირფასო რაღაც მინდა დაგავალო
-(ანნა) გისმენთ მისტერ ტრევორ !
-(ტრევორი) მოკლედ 3 დღეში იცით რომ ჰელოუინი არის, ამიტომ სკოლის საბჭომ გადავწყვიტეთ რომ წელს ანნამ გაუკეთესო ორგანიზება ამ დღესასწაულს.ორ დღეში უკვე ყველაფერი მზად უნდა იყოს.
-(ანნა) მაგრამ მისტერ,ანნას ეს არასროდ გაუკეთებია და შეეცადა თავი დაეძვრინა ამ საქმიდან.
-(ტრევორი) არანაირი მაგრამ,თუ გინდა რომ წელს კარგი ნიშნებით დაამთავრო,ეს დღესასწაული ნადვილა მოგცემს ამის შანს.
ანნა საკმაოდ ჩამორჩენილი იყო ამიტომ უნდა დათანხმებულიყო ამ შემოთავაზებას.
-(ანნა) კარგით,ორ დღეში მზად იქნება ყველაფერი
...............................................................................................
-(ლიდია) აუ ძალიან დავიგრუზე,თქვა ლიდიამ როდესაც უკვე საკლასო ოთახიდან გამოდიოდენ.
-(ანნა) აუ ლიდ მაპატიე რა, ნამდვილად არ მინოდა, მაგრამ რა მექნა?
-(ელისონი) ისე წელს მეც მოვედი მუღამზე,მინოდა მეც შემეტანა წვლილი გაფორმებაში.
-(ანნა) კარგი აზრი მომიიდა გოგოებო,მოდით სუყველამ ერთად გავაკეთოთ,თან მე არც ვიცი რა როგორ გავაკეთო.
-(ლიდია) აუ ძალიან მაგარია, მე თანახმა ვარ,ხვალიდან დავიწოთ
-(ელისონ) მეც თანახმა ვარ.თვალებ-გაპრწყინებულმა გოგოებმა ამოისუნთქეს.
..........................................
უკვე სკოლის გასასვლელს უახლოვდნებოდნენ, როცა ჯონი დაინახეს ჰორიზონტზე.
-(ანნა) ჯონნ,ჯონნ ყვიროდა ანნა და ხელს მაღლა იქნევდა.
-(ჯონი) ჰეიი გოგოებო როგორ ხართ?
-(ელისონი) კარგად ვართ კარგად,ანნა ჩვენ წავალთ ტანსაცმლის მაღაზიაში უნდა გავიაროთ.
-(ანნა) ერთი წუთით,დღეს ჩემთნ საღამოს ექვს საათზე მოდით და დავგეგმოთ ყველაფერი.
-(ლიდია) კარგი,მაშინ საღამომდე.
-(ჯონი) რა ხდება თქვენთან საღამოს? ჩაიცინა ჯონმა და სკოლიდან გავიდნენ
-(ანნა) ჰელოუინის ორგანიზება დაგვაბარეს ჩვენ და ამასთან დაკავშირებით. შენც მოდი რა გთხოვ.ერთი ბიჭი არ გვაწყენდა.მომღიმარე სახით შეჰყურებდა ჯონის.
-(ჯონი) კარგი მოვალ.სად არის დამიანი?
-(ანნა) არ ვიცი მანქანაში იქნება
-(ჯონი) კარგიი წამოდი მიგაცილებ.გზა დაუთმო გოგოს.
-(ჯონი) მაგრამ სანამ წახვალ რაღაცას გეტყვი.
-(ანნა) მიდი აბა,გისმენ.
-(ჯონი) მოკლედ ტაილერს ხომ იცნობ?
-(ანნა) კიი შორიდან,კონტაქტი არასდროს მქონია.მერე?
-(ჯონი) ფეღბურთის გუნდიში ვართ ერთად,დიდად არც მევასება ძალიან თავში ავარდნილი ტიპია.
-(ანნა) ღმრთო ჩემო ! ვერაფერი გავიგე.
-(ჯონი) შენზე მითხრა მევასებაო და ფრთხილად იყავი რა.
-(ანნა) ეგ კაი და ფრთხილად რატომ უნდა ვიყო?მანიაკი ხომ არ არის?
-(ჯონი) არა ეგ არ მითქვია,უბრალოდ ძალიან გაყვნილი ბიჭია და თავისი საწადილის ასასრულებლად ყველაფრის გამკეთეველია.
-(ანნა) კარგი,მადლობა ჯონ.უკვე მანქანის კარებს ხსნიდა.
-(ანნა) საღამოს გელოდები..
-(ჯონი) კარგი,საღამომდე.
..........................................................
-(დამიანი) რა ხდება?როგორი დღე იყო?
-(ანნა) საშინელი თქვა ბუზღუნით და რემენს აწვალებდა.
-(დამიანი) რატომ?
-(ანნა) დაძარი მანქანა და მოგიყვები
......................................................................................