-ეეე.. მოიცადე... უკნიდან ხმა გავიგე და მივიხედე
-რა სწრაფი სიარული გცოდნია.. არ მეგონა.. როგორ ხარ და ხელი გამომიწოდა...
-კარგად შენ?? ვუპასუხე მე
-მეც .. დღეს შენ გნახე და კარგად.. აქ ცხოვრობ ესე იგი და უკან მიიხედა...
-ხო აქ ვცხოვრობ... შენ საიდან იცი? დამინახე სახლიდან როგორ გამოვედი....
-კი... უკან მოვდიოდი და მეთქი ეს ლიზა არის და დაგიძახე... სად მიდიოდი? სადმე გეჩქარება?

-არა.. მეგობართან მივდიოდი... და როგორც ჩანს ისევ წვიმას აპირებს....
-არ გიყვარს წვიმა? რავიცი ყვალა გოგოს უყვარს....
-რას ამბობ ყველას რა .. მე სადაც ვცხოვრობდი იქ სულ წვიმდა ხშირად და არ მიყვარს.. ამას ისევ მზიანი დღე მირჩევნია....
-გასაგებია ... და გამიღიმა
მთელ ტანში ჟრუანტელი მივლიდა. არ ვიცი ამას რა დავარქვა ან საერთოდ უეცარ შეხვედრებს ვერ ვიტან...
-შენ საით სახლში მიდიხარ?
-არა სახლში არა მეგობართან უნდა ავიდე...
ცა რამის შუაზე გაიპო ისეთი ხმა გამოსცა და ხშირი წვიმა დაიწყო... მერე სადარბაზოსთან დავდექით
-შენ მაინც რამ წამოგიყვანა ფეხით .. ახლა როდის გადიღებს სულ დავსველდები და ეს არ მინდა... ჭექა-ქუხილაღა გვიდნდოდა რა....
-ჯობს უკან მიბრუნდე კი არა მეც.. უბრალოდ დასველება მინდოდა ... წვიმაში მოყალას რა სჯობია.. იმ დღეს სულ ბედნიერი იქნები...
-რაღაც არ მგონია ... დასველება გინდოდეს.. და შევხედე..

-შენ რა იცი რომ არ მინდოდა და ან ეხლა არ მომინდა...
-გიჟი კი არ ვარ წვიმაში ვიარო...
-ეს სიგიჟე კი არა თავისუფლებააა და თავშესაფარიდან გავიდა ... მე ვუყურებდი როგორ მიდიოდა.. მერე დამიძახა წამოდი შენცო
-კარგი გიორგი შენ თუ ასე გინდა... და მეც გადავდგი ნაბიჯი და მას მიუახლოვდი და სიცილი დავიწყე...
მარტო მე და ის ვიდექით შუა გზაზე და ეს ძალიან მომწონდა პირველი შეხვედრაც ასეთი გინდა იმ ბიჭთან ვინც დავალების შესრულებაში უნდა დაგეხმაროს...
სულ დავსველდი...
-სულ გემახსოვრებ ხომ?
-კი. აბა ...
-მეც
სახლში ამოვიდე იმაზე ბადნიერი ვიყავი ვიდრე სართოდ. არ მეგონა რომ წვიმაში დასველება ასე გამიხარდებოდა, მაგრამ გააჩნია ვისთან ერთად დასველდები.
დათო და ელენე მაგიდასთან იჯდნენ და ჩემს ფუნთუშებს ჭამდნენ მივიდე ელენესთან და ვუთხარი

-ელენე მაპატიე რომ ცუდათ მოგეცი.. მე ეს არ მინდოდა.. კარგი?
-შენ კარგად ხარ? რა გჭირს? შემეკითხა დათო
-დავსველდი და მიხარია ვუპასუხე მე და გავიცინე გულიანად
-გაგიჟდი ნამდვილად წადი და გამოიცვალე...
-დათო ცუდ ხასიათზე მაინც ვეღარ დამაყენებ... ისეთ ვიღაცას შევხვდი რომ გითხრა შენც გაგიხარდება... ბედნიერი ვარ...
-მაინც ვის??
-არ გეტყვი და ოთახიდან გავედი. გამოვიცვალე და გამოვედი.
-მეც მაჭამეთ ფუნთუშები..
-რა გემრიელი მითხრა ელენემ
-მადლობა... ვიცი დათოსთვის გავაკეთე...
-ვინ ნახე არ გვეტყვი? შემეკითხა ისევ დათო

-ვინ ვნახე და ფიფია....
-მერე?
-მერე არაფერი....
-ყოჩაღ შენ მითხრა მან. კომპიუტერი ჩართე რა
-რამეს ვუყუროთ ხომ?
-არა. მარიამმა უნდა დარეკოს. ლევანი მაგის გამო რეკავდა
-მარიამმა ჩვენთან?
-კი ჩემთან რა შენთან
-მე კი ანდრია მეორემ უნდა დამირეკოს დამავიწყდა შანთვის მეთქვა იმდღეს სელესთვის დაურეკია საქმე მაქვს მასთანო და ვჭირდები... -მაინც რაში შჭირდები? -ერთი ბიჭია რა... რაღაც საქმე უნდა მოვაგვაროთ -ანაც იქ არის? -კი იქ არის .. -კაი თუ მასეა... იმ გადარეულს კიდევ არ შემახვედრო თორემ თავ-პირს დავუმტვრევ -დათო დავუძახე მე /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ////////////////////////////////ანდრია, ნიკუშა და ანზორი ერთ ოთახში სხედან და ერთმანეთს უყურებენ. ანდრია ნიკუშას ის ანზორის, ანზორი ანდრიას და ანდრია ისევ ნიკუშას
-ეხლა რამე მოიფიქრეთ, თორემ უკვე ცუდათ ვარ.....
დაიწყო ნიკუშამ
-მაგარი მოვიფიქრე თქვა ანდრიამ და ნიკუშას შეხედა

-თქვი დაიწყო ნიკუშამ
-ესე იგი ნიკუშ უნდა წავიდეთ აქედან... სამუდამოდ წავიდეთ.. თორემ პოლიცია მოვა და სამივე ციხეში წავალთ.. იმ გოგოს შეურაცხყოფისთვის... გასაგებია ძმაო...
-მერე აქედან როგორ ავახვიოთ? მოტვინე აბა? დაიწყო ანზორიმ.. ან სად წავიდეთ? უკაცრავად...
-სად და ....
-სად? გაიმეორა ნიკომ...
-ანასთან წავიდეთ....
ანზორიმ გაიღიმა.....
-წავიდეთ თქვა ნიკუშამ მაგრამ თუ იმანაც არ მიგვიღო.... დაგერხევა მაგრად შენი იდიოტური იდეებისთვის...
-ეეეე... ვისაც ეშენია აქ დარჩეს.. აბა ძმაო მაგას რომ აკეთებდი არ უნდა გეფიქრა რა მოხდებოდა... მთელი მაგის ძმის საძმაკაცო ფეხზე დგას ანა კი მარტოა სახლში.. ძმაც სხვაგან ჰყავს.. იქ დავრჩებით ცოტა ხანი და ეგ არის.. იქ არავნ არ მოგვაკითხავს...
-დაურეკე აბა.. იქნებ არ გვიღებს ეგრე ხომ არ მივადგებით...
ამ დროს კარები გაიღო და ანა შემოვიდა...

-ანდრიამ გაოცებულმა შეხედა და იფიქრა ჩემს აზრებს კითხულობსო
-ყველაფერი გავიგე ანდრია და მოსსაკვლელი ხარ... პროსტა ისეთო დებილები როგორ ხართ რომ არ იცით გოგოს სიმართლე როგორ ათქმევინოთ?
მოეხვია და გადაკოცნა...
-აქ როგორ მოხვედი ჰკითხა ანზორიმ
- ვიცოდი რომ აქ იქნებოდით... ახლა რას აპირებთ?
-შენთან მოვდიოდით...
-ჩემთან არა თორნიკესთან აგიყვანთ მაინც თავის ბებიის გასვენებაშია და სანამ ჩამოვა... ბინის გასაღები კი მე მაქვს... აბა ბოლოს რა ქენი რამე გამირკვიე ჰკითხა ნიკუშას
-კი საბუთები აქ მაქვს და ხელში დაატრიალა....
-გოგოს რა უქენით მითხარით .. ისეთი რომ მთელი თბილისი ფეხზე დგას?
-იმმენნა ჩვენს გამო ფეხზე დგას? გაიმეორა ანზორიმ და სიცილი დაიწყო....
-კი ფეხზე დგას .....

-ახალი რა უნდა გვექნა... აბა.... ნიკუშას გადაუჩურჩულა და სიცილი დაიწყო... ანდრიაც აჰყვა.....
-კაი.. მაინც ყველაფერს მეტყვით ბოლოს თქვა ანამ ახლა კი წავიდეთ.. ჩემი ძმის მანქანით ვარ....
და გარეთ გავიდა
ლევანის ბინაში ავედით... გზაზე დედას ვფიცავარ იმდენი პოლიციის მანქანა შეგვხვდა , მაგდენი სიზმარშიც არ მინახია...
-დანძრეული გვაქვს .. ის გგონა ძალიან გავანაწყე.ნეთ.. აბა რა უნდა გვექნა, როგორც ყველა გოგომ იცით.. ტირილი დაიწყო და წუწუნი.. არაფერს არ გეტყვითო... კინაღამ მეც არ ავყავი... ხოდა მერე უკვა ძალას მივმართეთ სხვა რა უნდა გვექნა.. ... ნერვები მაგრად მომეშალა მთელი ორი საათი ლექციას ვუკითხავდი და ვერაფერი ვერ გავაგებინე...საბუთები მაინც მოვატანინეთ... და სხვა რა ჩვენი საქმეა...
-კარგი ახლა აქ იყავით,,,, მე უნდა წავიდე.. ანდრია შენი იმედი მაქვს... ფრთხილად იყავით.. აქ კი მაინც არავინ არ მოვა, მაგრამ მაინც...
-და რა ვჭამოთ?
-რამე ექნება თორნიკეს საღამოზე კიდევ მოვალ ...გინახულებთ...
-კარგი შენ საით?

-..საღამოზე მოვალ და ამ სახლში დავრჩები შენთან ერთად.. თან იმ გოგოს ამბებასაც გავიგებ.. რა ხდება....

-კარგი... თოჯინავ ...
საღამოს ანა უკვე ჩვენთან იყო.
-ცივა არ გცივათ?
-არა... შენ თუ გცივა ბუხარს დავანთებ დაიწყო ანდრიამ...
-კი..გამიხარდება
.. ანზორი ტელეფონს არ სცილდებოდა...
-შეეშვი ტელეფონს შენ სულ გაგიჟდი .. ჯობს გამორთო...გეძებენ ანზორ....
-ნუ მასწავლი რა უნდა გავაკეთო... არანაირ საფრთხეს არ ვუქმნი ჩემს თავს....
-იცით იმ საბითებს ვისთან მივყავართ,,, დოლიძეების ოჯახთან,, მე კი ეს სულ არ მომწონს,,,,
-არც მე თქვა ანამ... მაგრამ ყვალაფერს გამოვიძიებთ,,, იქნებ ყველაფერში ისინი არიან დამნაშავეები... რას გაიგებ...
-მაშინ ქეთას საბუთები საიდან ჰქონდა....იკითხა ნიკუშამ

-ქეთას მერავიცი ძმაო ალბათ იცნობს დოლიძეს და იქიდან....
-იცნობს? ჩაწყნარდეს ყველაფერი და დოლიძესთანაც გავარკვიოთ.....
-არარსებობს ... დოლიძეს იცნობდეს..... ის საბუთები მე მგონია სხვისგან აქვს ვინც დოლიძეს იცნობდა....
--მაინც ვისგან?
-ელისაბედისგან მაგალითად
- მორჩა.. მაინც დოლიძეების სახლთან მივდივართ ყველა ვარიანტში.. ხოდა უნდა დავუახლოვდეთ რა... თქვა ანამ
-მაინც როგორ ანა?
-მაინც ისე რომ საბა უნდა გავიცნო...!
ანდრიამ უჟმური სახე მიიღო
-ვაიმე ანდრი გეყო მასე რას მიყურებ... ყველაფერი ხომ უნდა გავრკვიოთ მაშ რა გინდა დავუახლოვდები მას და მაგ ოჯახზე ყველაფერს გავიგებ და იქნებ კამერებიც დავაყენოთ... ამას ყველაფერს.. გვანცას გამო ვაკეთებთ ხომ უნდა დავეხმაროთ? -მერე თავს შეაყვარებ და რა... მაგაზე ფიქრს შეეშვი ლიზა დაგვეხმარება... -ვინ ლიზა ძმა? გაიმეორა ანზორიმ -ჟღენტი -ვა მართლა... მაგარი გოგონააა .. მაგრად მევასება... თქვა ნიკუშამ -შენ გევასება თუ არა არ ვიცი.. მაგის მეგობარი სელენი თუ ვიღაც ასეთ რაღააცეებში გარკვეულია... დაგვეხმარებიან რა... -თელავში მივდივარ მე აქ ვეღარ გავჩერდები დაიწყო ანზორიმ სანამ ჩაწყნარდება სიტუაცია და მერე ისევ ჩამოვალ... -კაი ძმაო მაშინ შენ და ნიკუშა წადით. მე ლიზას ვნახავ დადაწყნარდება სიტუაცია და ჩამოდით -მასე სჯობს მართლა ძმა და ანზორიმ ანდრიას შეხედა....