ძილში კარის ხმა გავიგონე და მეგონა, უბრალოდ მოესმა, მაგრამ არა ზემოდა ვიღაც რო გადამაწვა თან საშინელი სასმლის სუნი ასდიოდა, ნიკოლოზი იყო თავის ჭკუაში მეფერებოდა და იმხელათი მირტყავდა თავში ხელს კინაღამ გამოვრეტდი
-ნიკაა, რას აკეთებ გავიჭყლიტე
-რატო წამოხვედი?
-აუ დაიძინე რა გასწორდი, დილით დავილაპარაკოთ მაგაზე.- ახლა ამისთვის უროც რო მერტყა თავში ვერაფერს გაიგებდა. ამჯერად კიდე ისე ემატებოდა რომ გამაღვიძა, უარესდა შეფხუკუნდი და გვერდით გავიწიე , ისიც მოიწია და ხელები მომხვია, ამ სიცხეში კიდე ეს, თვალები ავატრიალე და ჭერში დავიწყე ცქერა.

***

დილით მასზე ადრე გამეღვიძა და ისიც გავაღვიძე
-კარგად ხარ შენ საერთოდ?.- ეგრევე ჩხუბზე გადავედი, მან მარტო თვალები მოიფშვნიტა და გამიღიმა
-რა გაცინებს ჰა?
-რა გინდა? ნუ მეჩხუბები რა.- საკოცნელად წამოვიდა მაგრამ გავაჩერე
-რას ქვია რა მინდა, გუშინ ამდენ ხალხში ჯადოქარი მოვიდაო, გავბრზდი წამოვედი ეგეც არ იკმარე ნასვამი ამოხვედი და მთელი ღამე ხვრინავდი, თან ვინმეს რო დაენახე აქ შემოხვედი
-დაენახათ მერე შენ რა მალავ
-არა არ ვმალავ უბრალოდ, არ მინდა ცუდად გამოიდეს გუშინ ნიასთან ვთქვით რო არაფერია და ღამე შემოხვედი და დაწექი აქ, უნდა იფიქრონ რო ვიტყუებით მე კიდე არასდროს არავინ მომიტყუებია
-კაი რა, ვინ რა უნდა თქვას? მოდი გაკოცო რა
-არა შემეშვი ადექი და გადი
-მონიკა
-ნიკოლოზ ნაცვლიშვილო, ვთქვი და მეორედ აღარ გავიმეორებ გადი!
-აუ რაზე გიჟდები მაინც ვერ ვიგებ
-იმაზე რო უნდა გახვიდე.- ლოგინიდან წამოვდექი და კარი გავუღე, მკვლელი თვალებით გამომხედა და გავიდა, მეც მივუბრახნე კარები და საწოლზე გავწექი ისევ, 10 წუთში კარის ხმა იყო მეგონა ისევ ნიკა იყო
-ნიკა რა გითხარი მე? წადი.
-სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ნიკა არ ვარ.- ნიას წრიპინა ხმა მომესმა
-უი ნია, მოდი
-რამე მოხდა?
-არა არაფეი ნერვებს მიშლის და
-აა
-რაო აბა?
-რავი ისე შემოვედი, დათო სადღაც წავიდა გიორგიო თუ ვიღაც
-ვა ეგეც იცნობს გიორგის.- ლაპარაკში გართულებს ნიკამ შეგვიშალა ხელი
-მე გიორგისთან მივდივარ, და მალე მოვალ
-როდის აქეთი მაბარებ აჩოტებს
-ძაან ლამაზი ხარ გაბრაზებული.- ენა გამოყოდა კარი გაიხურა
-რა უნდა?
-დებილია.- ფეხები ერთმანეთზე გადავაჯვარედინე ზედ ბალიში დავიდე და მერე თავი ჩამოვდე. ცოტახანი ფიქრის მერე თავუწევლად მივმართე ნიას
-ნია
-ჰო
- ყავა არ გინდა? თავი მისკდება
-კი ყინულები არის?
-ნაყინიც.- წამოვხტი და კიბეებზე ჩავირბინე
-გამარჯობაა.- ხმაურიანად შევეჭერი ზურაბს და ზენარის რომელიღაც დილის საინფორმაციოს უყურებდნენ, და მალევე მოვკეტე, ნია საქანეებზე მოსკუპებულა, მე ყავა გავაკეთე და მის გვერდით დავჯექი, ოჰ ეს მზე ფეხები წინ გავწიე და სახით მივეფიცხე მზეს, თან ყავას ვყლურწავდი
-აუ მდინარეზე წაგვიყვანონ რა
-აუ შენ შეილება კი მაგრამ მე არ წამომიყვანს ნიკა
-რატო?
-წინაზე დამცინოდა და სამაგიერო გადავუხადე, ვითომ ცუდად გავხდი მერე თავი რო მემართლებინა მზეზე ცუდად ვხდები თქო და აი ასე
-ოო მერე რა წამო რა ვითომ ეხლა ცუდად არ გახდები.- ესეც რაკაი დაქნეულია :დ
-მაშინ შენ უთხარი
-აბა რა.- ტელეფონი მოიმარჯვა და დათოს დაურეკა, ბევრი ებუზღუნა ეჩიჩინა და როგორც იქნა დაითანხმა... ნიკა შეშფოთებული მოვიდა შენ რო ისევ ცუდად გახდეო, მერე ვუთხარი რო ვეხუმრე, მაგაზე ცალკე შეშფოთდა, მოკლედ მთელი დღე ნიკოლოზი შეშფოთებული იყო
-აბა წაგვიყვანთ?
-სხვა გზას არ გვიტოვებთ.- მანქანაში უკან ავსკუპდი მე ნიაც გვერდით მყავდა და ვიცინოდი, ისევ ჩემი უფროსის პაროდიაზე და ისევ იმაზე როგორ გავამასხარავე ნიკა, მერე სიცხის აბებიც მოვუყევი და ნიკოლოზი გემრიელად გავამწარე
-მორჩები დაცინვას?
-ნწუ, სანამ არ დავიღლები.-მდინარეზე კენჭებით ჩემს სახელს დავწერდი და ისევ ვურევდი, ნია და დათო ერთმანეთსს აყვინთავებდნენ, ნიკა მანქანიდან არ გადმოიდოა, მომბეზრდა მეც მარყო ჯდომა და მივედი
-არ გადმოხვალ?
-...
-არ მელაპარაკები?
-არა
-როგორ არა ეხლა ხო მითხარი არაო
-რა გინდა მონიკა, დილით მეჩხუბე, მერე დამცინოდი ახლა კიდე ისევ ასე იქცევი, ვერ მივხვდი როგორი ხასიათი გაქვს
-არ გინდა რო შევრიგდეთ ხო?
-როგორ არა უბრალოდ ვერ გაგიგე.- ოჰო ვერ გაგიგეო ჰო, საშინლად მეწყინა ეს სიტყვები, ცოტაღა და ცრემლების ზღვა წამომივიდოდა თვალებიდან
-კაი, თუ ვერ გამიგე.- აღარაფერი არ მითქვამს, ისევ ჩემს ადგილას დავბრნდი და ისევ კნჭებით დავიწყე თამაში, თავს ვიკავებდი მაგრამ რო შევამჩნიე რო არავინ მიყურებდა, ტირილი დავუწყე თუმცა უხმოდ, რატო იქცეოდა ასე ვერ გამეგო, რატო ვერ გამიგო ვითომ ასეთი უცნაური და მიუხვედრელი ვარ. მე კიდე სულელს შემიყვარდა მისგან კი სიყვარულს კი არა ვერაფერს ვგრძნობ, ჰო შემიყვარდა ახლა მივხვდი რო მართლა შემყვარებია, თავიდან უზნეო თავხედი კაცი მეგონა მაგრამ მერე რო გვაიცანი უფრო სხვანაირი იყო. სუ არ უნდა წამოვსულიყავი ამ მდინარეზე, ყოველთვის ცუდად მთავრდება ჩემი აქ წამოსვლა, ან დამცირებით ან უაზრო რეპლიკებით და დიდი გულისტკენით.

***

საღამოს საშინლად დაღლილი ისევ ჩემს საყავრელ საქანელაზე ვიჯექი და ტელეფონს ჩავცქეროდი, ემიმ რო დამირეკა
-ჰო
-როგორ ხარ მონიქქა?
-რავი, კარგად შენ?
-მომენატრე
-ჰო და 1 კვირში ჩამოვალ მანდ
-მართლა ანუ ჩემი ქაორწილიც მალე იქნება
-ჰო, მაგარია გახარებული შენ მაინც იქნები
-შენ რა დაგემართა?
-არაფერი, დაღლილი ვარ ცოტა
-კაი მიდი მაშინ დაისვენე, მომენატრე და მალე ჩამოდიი
-კარგი, კარგად.- გავთიშე და ისევ ახალი დეკორაციების დათვარიელება დავიწყე, სასაცილო იყო მაგრამ ჩემი ქორწილი არასდროს წარმომედგინა, არ მქონდა ალბათ არაფრის იმედი და.
-ერთ კვირაში სად ჩახვალ?
-იტალიაში.- ნიკას არც შევხედე ისე ვუთხარი
-მიდიხარ?
-შენ გგოონია ვხუმრობ, იქ მე სამუშაო და ჩემი ცხოვრება მაქვს
-რა გინდა იქ როცა აქაც შეგიძლია ცხოვრება
-იქ ყველაფერი მაქვს აქ კი არაფერი, აი ესაა განსხვავება, ხვალ წავალ თბილისში ყველაფერს გავამზადებ და მერე იტალიაში, მადლობა ყველაფრისთვის ყველას მაგრამ მე სადაც საჭირო ვარ იქ უნდა წავიდე
-იქნებ აქაც საჭირო ხარ?
-აქ ცემს საჭიროებას ვერ ვხედავ.- საქანელიდან წამოვედიქი და ბარგის ჩასალაგებლად ავედი. მერე აივანზე გამოვედი დანიას და დათოს მივუჯექი გევრდით
-მიდიხარ ხო?
-კი
-აუ დარჩი რა? დარჩი დამამაჩემს ვეტყვი რამე ფართი გაყიდინოს გთხოვ, აქ იყავი.-მამამისზე ისიც კი გავიფიქრე ვყოფილიყავი ჯემალის საყვარელი იქნება გული მაინც არ მტკენოდა თქო მაგრამ მასინვე თავიდან ამოვიგდე
- არა რას ამბობ, მე უნდა წავიდე.
-მომენატრები
-ჰოდა მერე თქვენ ჩამოდით ჩემს "სასახლეში"...

***

დილით ტაქსი ვნახე და იმით წამოვედი, არ მინდოდა არავის შეწუხება, ნიკას გარდა ყველას დავემშვიდობე იმიტომ რომ ჯერ კიდე ეძინა. 3 საათში თბილისში ვიყავი და ისევ რედისონში მომიწია დარჩენა რამოდენიმე დღე...
საბუთები ყველაფერი შევამოწმე და ბილეთებიც ვიყიდე, შაბათს ღამის 4 საათზე იყო გაფრენა, მეც ყველაფერი გავამზადე და 3 საათზე წავედი აეროპორტში, რადგან იქ იმხელა რიგებია. ჩემდა სამწუხაროდ გამოაცხადეს რომ რეისი გადაიდო და გაფრენა მეორე ოშაბათს 3 საათზე იყო. მეც ჩემი შფხუკუნებით შევფხუკუნდი ერთ ადგილას და გამოსასვლელში გამოვედი, ტაქსს ველოდებოდი.

- ესეც ახალი თავი ^^ იმედია მოგეწონებათ <3