ვერაფრით ვერ დაიძინა ფიქრობდა ნატაზე თუ რა ელოდა წინ.იმიაზეც იფიქრა, რომ ნატას შეიძლებოდა შეყვარებოდა კიდეც ის ბიჭი, მაგრამ არა დიტო არ მისცემდა ამის უფლებას, რადგან არ სურდა გოგო რომელიც დასავით ყავდა,დატანჯულიყო და გული სტკენოდა.აივანზე გავიდა და ხარბად მოავლო თვალი გარემოს.უცებ შავი მანქანა დაინახა და მანქანის წასვლასთან ერთად დოტოც მოწყდა ადგილს.სწაფად შევარდა გოგოების ოთახში
-ლიკა ნატა სად არის?როცა ოთახში მარტო ლიკა დაინახა თვალები შუბლზე აუვიდა
-აუ ნუ ღრიალებ რა !რა გინდა ?!(ლიკა)
-გოგო ნატა სად არისთქო!დიტომ ხმამღლა დაიღრიალა და ლიკამაც უცებ წამოყო თავი
-ვაიმეე ჩემს გვერზე წევს დაბრმავდი?ლიკამ გვერდზე გაიხედა და ნატა რომ ვერ დაინახა, საწოლიდან დენდარტყნული წამოვარდა
-ამის დ****!დიტო მალევე გამოვიდა ოთახიდან და ლიკაც უკან გაყვა.მისაღებში უკვე გამოსულიყვნენ ბიჭები და დიტოს დანახვისას მაშინვე წამოდგნენ
-რა იყო რა გაღრიალებს?!(ნიკა)
-წაიყვანა იმ ახ*** რამე რომ დაუშავოს!დიტომ იარაღი გამოიღო და ბიჭებს გადახედა
-ეს რა არის?!ლიკამ იარაღი რომ დაინახა, სახეზე ფერი ეცვალა და დაიკივლა
-რას კივიხარ გოგო?!(დიტო)
-იარაღი რათ გინდა?!დააბრუნე რა.ლიკა საცოლადავ დაჯდა დივანზე და საბას აეკრო
-ლიკა დაწყნარდი!დიტო ლიკასთან მივიდა და შუბლზე აკოცა
-ნუ გეშინია!სახლიდან არ გახვიდე!ახლა წადი შენს ოთახში!(დიტო)
-კი მაგრამ..ლიკამ ტირილი დაიწყო და დიტოს თვალები მოაშორა,რომ არ დაენახა
-არავითარი მაგრამ! გააკეთე რაც გითხარი!დიტომ ხელით ფრთხილად მოაშორა ცრემლები და თვალებით ანიშნა წადიო.ლიკაც მალე წამოდგა და წავიდა
-ზუსტად იცი რომ იმან წაიყვანა?!ნიკა ნერვიულად დადიოდა ოთახში
-აბა ვინ წაიყვანდა იმის გარდა!(დიტო)
-კაროჩე გავედით!(საბა)
-იქნებ არ ღირს?!(ნიკა)
-რა არ ღირს?!დიტომ განრისხებულმა გახედა ნიკას, რომელიც იარაღზე ანიშნებდა
-ძველი დროს გახსენება!ნიკამ ნერვიულად გადაისვა თავზე ხელი და საბას გახედა
-რამე რომ დაუშაოვოთ მთელ სასტავს ავუწიოკებთ და ახლა რაც მოხდება თავის თავს დააბრალოს(საბა)
-გავედით!დიტომ მკაცრად გამოაცხადა და ბიჭებთან ერთად სახლი დატოვა
**********
საშინლად ვგრძნობდი თავს, რომ სანდრო მაინც იმას აკეთებდა რაც თვითონ სურდა.ფანჯრის მინაზე თავი მივადე და სანდროს თვალი მოვაშორე,მაგრამ რათ გინდა, ყოველ წამს მოაშორებდა გზას თვალს და მზერა ჩემზე გადმოქონდა.მიუხედავად იმისა რომ ღამის 4 საათი იყო და სრულიად უცხო ადამიანს მივყვებოდი,მაინც ყველაზე დაცულად ვგრძნობდი თავს სანდროს გვერდით,რადგან მიყვარდა და მქონდა მისი იმედი.ჰო მიყვარდა, აი ახლა როცა მასთან ასე ახლოს ვარ მინდა ახლოს მივიდე და ვუთხრა,რომ მთელი არსებით მიყვარს.მინდა ხელები მოვხვიო და მეც შევიგრძნო მისი მონატრებული სურნელი, რომელსაც ახლაც ვგრძნობ და ხარბად ვგზავნი ჩემი ფილტვებისკენ, რადგან მთლიანად გაიჟღინთოს იმ სურნელით,რომელზეც მთლიანად ვიკარგები და სიამოვნრბის მორევში ვარდები.მაინც რამდენი ხანია სანდროს ვიცნობ?ძალიან ცოტა ხანია,სულ რაღაც 5 ჯერ ვნახე და ასე ძალიან შემიყვარდა. მაინტერესებს ნუთუ ისე მიყვარს, რომ ჩემს მეგიბრებს შეევეწინააღმდეგები და სანდროს ავირჩრევ.როცა ეს გავიფიქრე მაშინვე ბიჭების სახეები წარმოვიდგინე, რომ გაიგებდნენ სანდრო მიყვრს. ნუთუ ასე გამწირავენ და არჩევანის წინაშე დამაყენებენ და თუ მართლა მოხდა ასე მე ვის ავირჩევ?!ორი დღის წინ რომ დაესვათ ეს შეკითხვა რათქმაუნდა არც დავფიქრდებოდი, მოვხვევდი ჩემს მეგობრებს ხელს და ვეტყოდი,რომ ისინი ყველას და ყველაფრს მირჩევნია,მაგრამ ახლა?! ახლა როცა სანდროა ჩემთან, არც კი ვიცი როგორ მოვიქცევი
-სად მივდივართ სანდრო?შევეცადე ფიქრები მომეშორებინა თავიდან, რადგან საბოლოოდ ვხვდებოდი რომ არასწორი პასუხისკენ მივდიოდი
-რა მნიშვნელობა აქვს, შენ ხომ გინდა ჩემთან ყოფნა!ისე მიპასუხა არც კი შემომხედა და მაინც,რატომ არის დარწმუნებული რომ მიყვარს ან მასთან ყოფნა მინდა.დავიღუპე ალბათ შემამჩნია
-სანდრო მე მზად არ ვარ გესმის?მისკენ შევტრიალდი და საწყალი თვალებით ავხედე.მაშინვე გააჩერა მანქანა და ჩემს მხარეს გადმოვიდა.აი უფრო ახლოს ვიგრძენი მისი სურნელი,თავი ვეღარ შევიკავე და მთელი ძალით მოვხვიე მეც ხელები.დავინახე როგორ გაიცინა,როგორ გაუბრწყინდა თვალები და როგორ ძლიერად მომხვია ხელები,თითქოს ეგონა სადმე წავიდოდი
-გამიშვი, ასე ხომ მომკლავ და შემდეგ აღარ გეყოლები.სიცილი დავიწყე და სანდროს გავხედე.უცებ ჩემი სახე ხელებში მოიქცია, თვალებში ჩამხედა და ჩემდეგ მზერა ჩემი ტუჩებისკენ წაიღო.ტუჩის კუთხე სასიამოვნოდ ჩატეხა და მაშინვე დაეწაფა სიცივისგან გაყინულ ჩემს წითელ გამობურცულ ტუჩებს.მთელი სხეული გამითბა, როცა მისი ცხელი ტუჩების შეხება ვიგრძენი.ხელები მოვხვიე და მეც მივეცი ჩემს თავს იმის უფლრბა,რომ სიამივნების მორევშო წავსულიყავი.თვალები დავხუჭე და განაბული ვიჯექი.სულ არ მახსოვდა არავინ სანდროს გარდა,რომელიც ჩემთვის მთელი სამყარო იყო
-ბავშვი ხარ!პატარა კუდრაჭა ხარ!ჩემი სუნთქვა,უშენოდ ვკვდები!სანდრომ ტუჩები ჩემს ყურებს მიადო და სასიამოვნოდ ჩამესმა მისი ეს სიტყვები
-სანდრო ახლა რა იქნება?უცებ გამოვერკვიე და რელობას გავუსწორე თვალი.ყველაფერი ახლა გამახსენდა და უცებ მომაწვა პასუხისმგებლობის შეგრძნება.გამახსებდა წინაზე რომ ასე დაუკითხავად წავედი სანდროსთან ერთად,მაშინ ბიჭებმა როგორ ინერვიულეს
-ბევრი ვიფიქრე და მოკლედ, შენს მეგობრებს ჩამოშორდები!სანდრომ ისე მკაცრად და დარწმუმებით წარმოთქვა ეს სიტყვები საშინლად გავბრაზდი
-რას ამბობ?იქნებ მე არ მინდა?განრისხებულმა შევხედე სანდროს,რომელსაც აშკარად არ ესიამოვნა ჩემი ეს სიტყვები.ძარღვები დაებერა და ისეთი მკაცრი სახე მიიღო,რომ ლამის ადგილზე გავშრი
-შენ არ გეკითხები რა გინდა და რა არა!მისმა სიტყვებმა გული მომიკლეს.როგორ,როგორ ბედავს და მეგობრებზე ასე მეუბნება.მანქანიდან გადავედი, გონებადაკარგულმა ცივი ჰაერი კარგად ჩავისუნთქე, ცოტა გამოვფიხზლდი,მაგრამ როცა ჩემს წინ მანქანაზე აყუდებულ რამოდენიმე სილუეტს მოვკარი თვალი,სხეულმა მთლიანად დაიწყო კანკალი. სიტყვებს ვერ პოვულობდი,როცა ჩვენი მაქნანის წინ დაჩი დავინახე საშინელი სახით, მის გვერდით კი საბა და ნიკა,რომლებიც მიყურებდნენ და მწველი მზერით სანდროს ადგილზე კლავდნენ.დაჩი ჩემსკენ წამოვიდა და ხელით გამწია, მანიშნა მანქანაში ჩაჯექიო. სანდრო ჩემს უკან იდგა და მიყურებდა რას ვიზამდი. მე ძალიან დავიბენი ვერც სანდროსკენ მივდიოდი და ვერც დაჩისკენ, მათ შუაში ვიდექი და ვგრძნობი ჩემს ირგვლივ მყოფი ადამიანების მწველ მზერას, რომელიც ადგილზე მაქვავებდა და ამოსუნთქვის საშუალებას არ მაძლევდა


ვიცი ბერი გალოდნეთ მეგობრებო და რავიცი რა მეჩხუბეთ ღირსი ვარ :no:

ერთერთმა წევრმა იკითხა სალომემ თუ არ ვცდები და აქ გაგცემ პასუხს.მოკლედ იმ ანას ნატას მეგობრებმა დამართეს რაღაც ნუ რასაც გაიგებთ შემდეგ თაებში მაგრამ იმას ავღნიშნავ რომ ნატას ძმა არყავს არც და უბრლოდ ეგ სასტავი ძალიან ახლო მეგობრები არიან.იმდია გაგარკვიე. :request: ვინმეს თუ რამე შეკითხვა დაგებდებთ მოთხრობასთან დკვშირებით მკითხეთ მეგობრებო და აუცილებლად გიპასუხებთ :request:

რაც შეგეხებათ თქვენ,ვინც კითხულობთ ყველას მინდა უღრმესი მადლობა გითხრათ და ასევე ის რომ თითოეული თქვენი თბილი და ტკბილი კომენტარი მამახსოვრდება და გულს მითბობს.ძალიან შემიყვარდით უკვე ყვლანაირი აფერისტობის გარეშე :love: :love: გმადლობთ მეგობრებო