დილით ადრე ავდექით. ავდექით რა აგვაყენეს ბიჭებმა , თქვენით თუ არ ადგებითო ცივი წყალი გიშველითო. ამიტომ ძლივს აწიეთ თავები , მოვწესრიგდით და ჩემოდნები გავიტანეთ.ვისაუზმეთ და მერე უკვე სახლიც დავტოვეთ. ორი ვანქანით მივდიოდით მე ჩემი, ჩემი რა მამაჩემის სადაც გოგოები ვიჯექით, მეორე მანქანა გიოსი იყო იქ კი ბიჭები იყვენენ. გზაზეც ბევრი ვიცინეთ და ვიმხიარულეთ. ბოლოს ვიგონკავეთ კიდეც, თავიდან ბიჭები გვიგებდნენ მაგრამ მე რისი ანასტასია ვარ რომ მოკლე გზა არვიცოდე, ამიტომ მოკლე გზით მოვუჭერი და პირველი მივედი ფინიშის ხაზთან. საჭმელადაც გავჩერდით, თან გზადაგზა რაღაცეებს ვათვალიერედით ამიტომ ჩასვლა დაგვაგვიანდა. ძალიიან ლამაზი ყოფილა სურამი მთები სუფთა ჰაერიდა მრავალი სხვა. უზარმაზარი სახლი ჰქონია ალექსანდრეს ამიტომ ჩასვლის შემდეგაც იმაზე ვდობდით თუ ვინ რომელ ოთახში დაიძინებდა, ართქმაუნდა მე გავიმარჯვე ბრძოლაში და აივნიანი ოთახიც მე მერგო. ჩხუბი საჭმლის გაკეთების და ჭურჭლის დარეცხვის გამოც იყო და ბოლოს ამაზეც მოვრიგდით, გოგოები საჭმლებს გააკეთებდნენ ხოლო ბიჭები სუპრაზ დაალაგებდნენ შემდეგ კი ჭურჭელს არეცხავდენენ. ვივახშმეთ ტუ არა ყურება დავიწყეთ როგორ რეცხავდნენ ბიჭები ჭურჭელს ამაზე ბევრი ვიცინეთ მაგრამ ისეთი თვალებით გვიყურებდნენ ჩვენით წამოვედით სამზარეულოდან. მალევე გადავწყვითეთ დასაძინებლად წასვლა მაგრამ მინდოდა მანამდე ჩაი დამელია ამიტომ ცივი ჩაი გავიკეთე და ცოტახანს აივანზე დავჯექი. ტელეფონით სოციალურ ქსელში რა ჩემი ჯარის მეგობრებსაც მეხმიანებოდი, ძალიან მაგარი გოგოები იყვნენ და მიყვარდა კიდეც. დაწოლას ვაპირებდი ისე ესემესი მომივიდა
,, გარეთ გამოდი , გელოდები და არ დაიგნიანო,,
არვიცოდი ვინიყო და ყურადღებაც არ მიმიქცევია ამიტომ დაწოლა გადავწყვიდე მაგრამ არა მაინც დავინტერესდი ქვევით ჩავედი და გარეთ გავედი. გავიხედ გამოვიხედე მაგრამ არავინ იყო, საკუთარ თავზე გავბრაზდი ვიღაცის ესემესს როგორ მივაქცეთქო ყურადღება მაგრამ ამდროს სიგარეტის მწვავე სუნმა ცხვირი ამიწვა. უცნობი ჩემს მიმართ ნაბიჯებს დგამდა და უფრო ახლოს მოდიოდა, არვიცი რატომ მაგრამ არ შემშინები თითქოს დაცულად ვგრძნობდი თავს.
- დაიგვიანე - გაისმა ნაცნობი ბარიტონი და თითქოს მესიამოვდა. მე პასუხი არ დამიბრუნებია უბრალოდ მისკენ შევტრიალდი და იმდენად ახლოს ავღმოჩნდი მასთან რომ საუბრისას შეიძლებოდა ტუჩები ერთმანეთს შეხებოდა. უკან გაწევა ვცადე მაგრამ მისი ხელები არ მიშვებდა რომელიც მაგრამ მქონდა შემოხვეული წელზე. ვგრძნობდი მის სუნთქვას ჩემს სახეზე და მხრებზე. მინდოდა მეთქვა რომ არწასულიყო და ჩემთან დარჩენილიყო მაგრამ ამის უფლებას არ მაძლევდა სიამაყე.
- ალექს გამიშვი- ძალიან ჩუმად მაგრამ მაინც გაიგო ჩემი ნათქვამი
- და შენ რომ არგინდა რომ გაგიშვა?
- მინდა
- კარგი მაშიმ წადი- ასე მითხრა და ხელი გამიშვა, მაგრამ არა ისევ დაბრუნდა და იგივე მდგომარეუბაში დადგა როგორს წინათ ოღონდ ახლა ჩემი სახე მოიქცია მის ხელში
- ისე ვერ წავალ ეს რომ არ გავაკეთო
და მადროს ჩემს ტუჩებს დაეპატრონა, ძალიან ნაზად მაგრამ ვნებიანად მკოცნიდა თავიდან წინააღმდეგობას ვუწევდი
- ნუ ხვანცალე- ეს მითხრა დამეც იგივე ვნებით ვუპასუხე როგორც მან, არვიცი ეს რა იყო, ესიყო მიცელში პეპლები თუ სხვა რომელიც არვიცი მაგრამ, ვიცი რომ იყიო დიდი რამ, სიყვარული მოწონება თუ უბრალოდ ვნება? ამაზე შმემდეგ გავიგებთ პასუხს.
ხუთი წუთი ასე ვიყავი მასზე აკრული თვითონ კი ჩემს ტუჩებსზე ბოლოს როგორციქნა მოწყდა , ქვედა რუჩზე ისე გაისვა ენა გეგონებოდა დააგემოვნაო და ოდნავ გაეღიმა. ჩამეხუტა და ყურში ჩურჩულით მითხრა
- ახლა ადი და ხვალ მოვალ მეც. ჭკვიანად იყავი პატარავ.
ესიყო და ეს ასე დაბნეული ამოვედი , დაძინება მინდოდა მაგრამ რა დამაძინებდა ასეტი რამის შემდეგ.