ელენე და საბაც იგივე მდგომარეიბაში რა თქმა უნდა. ნიკას გვერდით კი ახალი გოგო დავინახე, რომელიც მორიდებულად გვიღიმოდა და წითელ სახეს ნიკას მხაარს უკან მალავდა.
-ეეე გვრიტპარიზში ერთი კვირით კიდევ დავრჩით. ამჯერად ავიხდინე ოცნება და ეიფელის კოშკს საყვარელ ადამიანთან ერთად ვესტუმრე. საოცარი შეგრძნება იყო. მე და სანდრი ეიფელის კოშკიდან თითქმის მთელ პარიზს გადავყურებდით. საფრანგეთში დრო სწრაფად გავიდა და საქართველოშიც მალე დავბრუნდით. აეროპორტში რა თქმა უნდა ჩვენი ბავშვები დაგვხვდნენ. გიო და ნინი ჩახუტებულები გველოდებოდნენ. ებოოო.. ასე უნდა დავიწყება?-სიცილით წამოვიდა ჩვენსკენ გიო.
-როგორ ხართ?-ვიკითხე და ყველას ერთდროულად ჩავეხუტეთ. მაშინ მარტო მივხვდი თუ რამხელა სიხარული არის როცა გვერდით ასეთი მეგობრები გყავს.
-რავიცი არაგვიშვს, მაგრამ შენი ნათლული შნზე გბრაზებულია...-მითხრა ნინიმ და წარბები შეკრა. „დაიცა რა თქვა ნათლულიო?“ლოგიკური შეკითვა დამებადა, რადგან მე ნათლული არ მყავდა. სულ იმას მეღადავებოდნენ შენ ბავშვს ვინ მოგანათლინებს, შენნაირ ხასითს დაანათლებო.
-რომელი ნათლული?-ვიკითხე გაკვირვებულმა.-დაიცა არ თვქათ, რომ...-სიტყვები შუაში გამიწყდა როცა ნინიმ ოდნავ მოზრდილ მუცელზე ხელი გადაისვა და გიო ამაყად ამესვეტა წინ.
-ვაიმეეეეეე რა მაგარიაა.... როგორ გამახარეთ... აქამდე რატომ არ მითხარით? გოგოა თუ ბიჭი? რას არქმევთ? რამდენი თვის ხარ?-დავაყარე ნინის შეკითხვები და მის მუცელზე გაურკვეველი მიმართულებით დავიწყე ხელების ფათური.
-ვაიმე ამოისუნთქე ლილე რა იყო? ესეიგი სქესი გაურკვეველია, ამიტომც არ ვიცით რას დავარქმევთ უკვე მეორე თვეში ვართ და ნათლული შენ, ელენე და ვიკა ხართ.ხო მართლა გაიცანი ეს ვიკაა ნიკას საცოლე...-ჩამომირაკრაკა ნინიმ სხაპასხუპით და ნიკაზე ატუზულ გოგოზე მანიშნა.
-ვუი მართლა ნათლულის ამბავმა დამავიწყა გაგცნობოდი. მე ლილე ვარ. სასიამოვნოა.-გავიცანით ერთმანეთი და ახლა მარტო დავუკვირდი ნინის სიტყვებს. დაიცა გადავახვიოთ. რაო რა თქვა? საცოლეო?
-საცოლე?-ჰარზე გამოვასეირნე ჩემი ფიქრები.-ეე მე ყველაფერს ყველაზე ბოლოს რატომ ვიგებ?-ვთქვი ნაწყენმა.
-დატეულიყავი სახლში და არ იქნებოდი ახლა ასე.-ენა მაჩვენა ნიკამ.
-და აქ რატომ ვდგავართ?-საუბარში ჩაერთო საბა და ახლა მარტო გაგვახსენდა, რომ ჯერ კიდევ აეროპორტში ვიყავით და ყველა ჩვენ გვიყურებდა.
-აქედან ყველა მივდივართ ჩვენთან-თქვა სიცილით სანდრომ და ამ „ჩვენზე“ ყურადღება გამიმახვილა და მაგრძნობინ, რომ მისი სახლის იქით სხვა გზა აღარ მქონდა. სიმართლე გითხრათ არც მე არ ვიყავი წინააღმდეგი. სახლში მლე აღმოვჩნდით. როგორ მომნატრებია ყველაფეერი. მგზავრობით კი დვიღალეთ, მეც და სანდროც, მაგრამ როდეაც ჩვენს მეგობრებს ვუყურებდით ყველაფერი გვავიწყდებოდა. გოგოებიც სწრაფად დავტრიალდით და პატარა, ლამაზი სუფრა გავშალეთ და თან საქმის კეთების დროს ბევრ რამეზე ვიჭორავეთ. ვიკა საოცარი გოგო აღმოჩნდა. კომუნიკაბელური და ძალიან საყვარელი. ნუ მოკლედ კარგად გავუგეთ ერთმანეთს. მალე სუფრასაც შემოვუსხედით და დავიწყეთ მოლხენა. ვიხსენებდით ძველ ამბებს და გულიანად ვიცინოდით.
-მართლა და ბავშვის ამბავი როდის მოასწარით?-ეშმაკურად გაუცინა სანდრომ გიოს.
-ჩვენ თქვენგან განსხვავებით ვმოქმედებთ და მალე ჩემს გოგოს ცოლადაც მოვიყვან.-ეშმაკურად შეგვათვალიერა მე და სანდრო გიომ.
-და რა იცი რომ არ ვმოქმედებთ?-ჰკითხა სანდრომ და თვალი ჩაუკრა. ამ სიტყვების გაგონებაზე სად გავმძვრალიყავი აღარ ვიცოდი.-და ქორწილზე ჩვენც ვიფიქრებთ.-სითბოთი სავსე მზერით გადმომხედა სანდრომ და მოურიდებლად და მოწყვეტით მაკოცა ტუჩებზე. ამაზე აპლოდისმენტები და ტაში დაგვაყარეს.
-რაღაც მინდა ვთქვა-სიტყვით გმოვიდა საბა.-რ ვიცი როგორ დავიწყო, მაგრამ ვფიქრობ დროა მეც ვთვქა რაღაც. ელე შენ ხომ იცი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ. მინდა, რომ ყოველწუთს და წამს შენთან ერთად ვტარებდე. მინდა შენს გვერდით ვიძინებდე და ვიღვიძებდე. მინდა შენი დედამთილის შვილი ვიყო. მინდა ჩემი ცოლი და ჩემი შვილების დედა გერქვას. გმომყვები ცოლად?-იმხელა ემოცია ჩააქსოვა საბამ თავის სიტყვებს, რომ დამბურძგლა და მეც კინაღამ ელენესთან ერთდ ავტირდი, რომელიც მთელი ძალით ჩეხუტა საბას და მის წინადადებას სიყვარულით დასთანხმდა. ისეთი საყვარლები იყვნენ უნებურად მეც მომინდა სანდროს ჩემთვის ცოლობა ეთხოვა, მაგრამ ვიცოდი, რომ ყველაფერს თავისი დრო ჰქონდა. მერე კი მართლა დავიწყეთ ქეიფი. დავლოცეთ 3 ახალი წყვილი, რომელიც მალე შეუღლებას აპირებდნენ. ბიჭებმა ტვინი წაგვიღეს თქვენ რაღს უცდითო. სანდრო კი პასუხობდა, რომ ყველაფერს თავისი დრო ჰქონდა. მეც ვუცდიდი ამ დროს. ვიკას ოქროს ხელებიც აღმოაჩნდა. ჩემი საყვარელი პიცა მალე მოგვიმზადა და სუფრაზე დაგვიდო. პიცის გადაღებას ვაპირებდი,როცა სურნელმა თვბრუ დამხვია და ცუდად გამხადა. სასწრფოდ მოვწყდი სუფრას და სააბაზანოში შევვარდი. საშინლად ცუდად გავხდი. გულის რევის შეგრძნება საფრანგეთიდან გამომყვდ და მთელი ამ დროის განმავლობაში ცუდად ვიყავი და მოწამვლას ვაბრალებდი. სააბაზნოს კარები როგორც კი გავაღე ყველა წინ დამხვდა ასვეტლი. სანდრო სწრაფად მომვარდა და გულში ჩამიკრა.
-ხომ კარგად ხარ?-მითხრა და შუბლზე მაკოცა
-არ ვიცი... ცოტა თავბრუ მეხვევა.
-სანდრო მგონი შენმა მოქმედებამ გაჭრა-ეშმაკურმა და ბედნიერმა ღიმილმა გაუპო ნინის ბაგე.
-ეს რას ნიშნავს?-ამოვილუღლუღე დაბნეულმა.
-იმას, რომ სამეგობრო წრეში სხვასაც გაუჩნდეს ნათლიობის პატივი. შენც ორსულად ხარ...

დასასრული!
- - - - - - - - -

ბოდიში დაგვიანებისთვის. ძალიან მაღალი სიცხეები მქონდა... იმედია მაპატიებთ დ მოგეწონებათ <3