ძლივს დამარწმუნა ალექსანდრემ იმაში, რომ სამსახურიდან არ წავსულიყავი და გიორგის უაზრო რეპლიკებისთვის ყურადღება არ მიმექცია.. მანანა დეიდა ყვენაირად ცდილობდა, რობ გიორგის არ შევხვედროდი სადმე და საქმის უმეტესობას თვითონ აკეთებდა... საღამოა რვა საათი იქნებოდა, უკვე ყველაფერს ვამთავრებდით, როცა მანანა დეიდა უეცრად ცუდად გახდა..
-კარგად ხართ? ბიჭებს ხო არ დავუძახო? სახეზე ფერი არ გადევთ...
-არ მარიტა! არაფერი გინა უბრალოდ წამლების ყუთიდან კოლოფი ამოიღე ჩემი წამალი დევს...
აფთიაქი, მაღლა კარადაში იდო, ამიტომ ჩემი სიმაღლის მიუხედავად მაინც ვერ მივწვდი, სკამის მიჩოჩება ვცადე თუმცა სიმაღლის აუტანელი შიში მაქ და იძულებული გავხსი ბიჭებისთვის დამეძახა
-ალექსანდრე!! ალექსნადრე!! ალექსანდრე!!!
ბოლოხმაზდ გავკიოდი და მანანა დეიდას საფეთქლებს ვუზილავდი..
-რა გაღრიალებს გოგო?
ოთახდი გიორგი შემოვიდა და კვლავ იმ აუტანელი ხმით მიღრალა...
-ცუდადაა მანანა დეიდა დამეხნარე...
-მერე გამოუღე წამალი აფთიაქიდან...
-რა ხდება რა გაყვირებთ?
ოთახში წელ ზემოთ შიშვლი ალექსანდრე შემოვიდა, რომელსაც ალაგ-ალაგ ქაოსურად ჩამოდიოდა წყლის წვეთები..
საოცრად დაკუნთული ტანუ ჰქონდა...
მუცელზე საყვარლად ეტყობოდა "კუბუკები"...
რაებზე ფიქრობ მარიტა!!!
ჩემ თავს შემოვძახე და ფიქრევი თავიდან მოვიშორე...
-მანანა დეიდა ცუდად გახდა, წამლის ჩამოსაღებლად კარადას ვერ ვწვდები... გიორგის რომ ვთხოვე ყვირილი დაუწყო მერე ჩამოიღე მე რა გიყოო...
-შენ საერთოდ ტვინში ალაოდ ხო არ ხარ გიორგი? ყველაფერს თავი დაანებე დედააა ცუდად!
ალექსანდრე ამაზე საშინლად გაცოფდა.. ხელისკანკალით გაამოიღო წამალი და ტაბლეტი პირში ჩაუდო მანანა დეიდას... ხელში აყვანილი აუყვანა ოთახში და ლოგინში ჩააწვინა..
-ეხლა დილამდე კაეგად ეძინება დილით კი ეცადე დიდად არ დაიტვირთოს კაი?
-კაი
-და ხო კიდევ ერთხელ გეტტვი გიორგის ყურადღება არ მიაქციო..
მხოლოდ გავუღიმე და ზურგი ვაქციე... ოთახში ვაპირებდი შესვლას როდესაც მაჯაზე ძლიერი ხელის შეხება ვიგრძენი... რატომღაც ალექსანდრე მეგონა, თუმცა მიტრიალებულს ხელში გიორგი შემრჩა
-ნუ გგონია ალექსანდრე ციდან ჩამოფრენილი ანგელოზი...
ხელ შემიშვა და უკან მოუხედავად წავიდა... მხრები ავიჩეჩე და ოთახში შევედი... თუმცა მაინც არასასიამოვნოდ მომხვდა ყურში... მთელი საღამო ვერ მოვისვენე, გიორგის სიტყვები მთელი ღამე თავში მიტრიალებდა... ღამის ორი საათი იქნებოდა აივანზე გასვლა დავაპირე ჰაერზე... გარეთ გავედი და თვალში ეგრევე ჰამაკი მომხვდა.... პლედი მოვიცვი და გარეთ გავედი... ჰამაკში ჩავწექი და ქათამაძესთან ერთად სხვა სტიქიაში გადავეშვი.. ბეჭზე შეხებამ შემაკრთო, ოდნავ წამოვიწიე და ალექსანდრე დამხვდა...
-შეიძლება?
თანხმობის ნიშნად გვერდზე გავიწიე და ადგილი დავუთმე.. მანაც არ დააყოვნა და მალევე დაიკავა თავისი ადგილი... ცალი ყურსასმენი აიღო და ყურში გაიკეთა...
-ქათამაძის "იები"... გიყვარს?!
-ძალიან..
-მეც.. ლამაზი სიმღერაა...
ცოტა არ იყოს ძილი მომერია, თუმცა სრულ სირცხვილად ჩავთვალე ადგომა და ოთახში ასვლა...
ამიტომ თავი ბეჭზე დავადე და პლედი უფრო მჭიდროდ შემოვიხვიე...
ვიყავით მხოლოდ მე, ის, სავსე მთვარე, ვარსკლავები და ქათამაძე.....
შიგადაშიგ ვგრძნიბდი ცხელი ტუჩების შეხებას და ტანში სასიამოვნო დავლას.... თუმცა მაინც სიცივეს მივაწერე.... ცოტა ხანში ჰამაკიდან ჰაერში აღმოვჩნდი, შემდეგ კი რბილ და ცივ ლოგინში.. შემდეგ კარების ძლიერი გაჯახუნება და სამარისებული სიჩუმე.. აღარც ქათამაძე იყო და აღარც ალექსანდრე... მხოლოდ მე და მთვარე...


---ალექსანდრე---
საშინლად არასასიამივნოდ მომხვდა გიორგის სიტყვები მარიტას მიმართ.. მარიტაც ბავშვია და შეპასუხება ვერ შეძლო....
ჩემი თავის მიკვირს... ასეთ საკითხზე ნებისმიერ დროს შემეძლო ბოლო ხმაზე გამეცინა, თუმცა ამ გოგომ არ ვიცი რა გამიკეთა... იმ დღიდან როცა ის კინაღამ მანქანით გავიტანე... იმ დღიდანვე ვგრძნობ რომ რაღაცით შევიცვალე, თუმცა ვერც მე ვერ გავარკვიე რა... ყველა გოგოსთან, რომელთანაც მანამდე ურთიერთობა მქონდა ერთი ხელის მოსმით დავანგრიე...
ვის გამო??
ვერც მე ვერ გეტყვით....
ესე ერთ წუთში შევიცვალე..
მარიტა?!
მარიტა სხვა სტიქიაა.. მარიტასთან სულ სხვა ადამიანად ვიქცევი, ყველა პრობლემა მავიწყდება და თითქოს ამ სამყაროს ვწყდები...
რას მიშვება ეს პატარა გოგო არ ვიცი....
თუმცა ვიცი რომ საშინლად არ მაიამოვნებს გიორგის დამოკიდებულება მარიტას მიმართ..
მე გიორგიზე უარესი ვარ ზრდილობის მხრივ, თუმცა როგორც ზემოთ ავღნიშე შევიცვლაე და სულ სხვაგვარად ვიქეცი.. სახლშიც უფრო დოდ დროს ვატარებ ვიდრე მანამდე ვატარებდი....

ყოველივე ამაზე ვფიქრობდი როცა ეზოში ვიღაცის სილუეტმა გიარა... კარგად რომ დავაკვირდი ნაცნობი სხეული ამოვიცანი და რაც მესიამივნა... გამიხარდა რომ მეორე ჩემნნაირი გიჟიც არსებობდ რომელსაც ამ დროს არ ძინავს... არ დავაყოვნე და გარეთ გავდი... ჰამაკში ისე მშვიდად იწვა, შეწუხება დამენანა, თუმცა სურვილმა წამძლია.. ცოტა არ იყოს შევაშინე.... გემოვნება ემთხვევა...
ქათამაძე!!!
ცოტახანში მარიტასაც ჩაეძინა, ხოვიძახი ბავშვია თქო...
ვაკვირდებოდი მის პატარა ცხივრს... ტუჩებს... წამწამებს, რომელიც ლამაზად ბზინავდა მთვარის შუქზე.... სურვილმა წამძლია და შუბლზე ვაკოცე..
ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა... ცოტა არ იყოს სიცივემ შემაწუხა.. მარიტა ხელში ავიყვანე და საწოლ ოთახში შევიყვანე... გამოსვლისას შუბლზე ვაკოცე...
-ბავშვი.... ლამაზი საყვარელი ბავშვი...